เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD นิยาย บท 28

Talk - มิลา

สามคืนแล้วที่นอนไม่ค่อยหลับ ไม่รู้เลยว่าตอนนี้คาแลนเป็นยังไง ไหนจะมินลี่อีก สถานการณ์เป็นยังไงบ้างฉันไม่รู้อะไรเลย เคย์เดนก็ไม่พูดอะไร

เวลาคาแลนโกรธเขาน่ากลัวและก็ทำเหมือนฉันไม่มีตัวตนแบบที่เป็นอยู่ตอนนี้

“คาแลนไม่โทรมาเลยเหรอคะ” ฉันถามเคย์เดนขณะนั่งกินข้าวเช้าด้วยกัน

“มันยุ่ง ๆ กับงานที่บริษัท”

“แล้วเรื่องมิน… คืบหน้าบ้างไหม”

“มาลิคมันระวังตัวมากขึ้น แถมยังประกาศว่าเธอถูกลักพาตัวไป ตอนนี้ทำอะไรลำบาก”

“…” ไม่คิดว่ามาลิคจะทำแบบนั้น เขาคงอยากได้ตัวฉันกลับไปจริง ๆ แน่นอนสิมันมีประโยชน์กับเขานี่

“เดี๋ยวมันก็ติดต่อมา”

“มิลาขอโทรไปหาเขาได้ไหม” ฉันเอ่ยขอด้วยความประหม่า ก่อนจะถูกสายตาคมคู่นั้นจ้องมอง “พูดตามตรงว่าฉันไม่ไว้ใจเธอ”

“นะคะ มิลาสัญญาว่าจะโทรหาแค่คาแลน”

“อืม” เคย์เดนพยักหน้าจากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋ายื่นให้ ฉันยิ้มพร้อมกับเอื้อมมือรับมาด้วยความดีใจ

“ติดต่อแค่คาแลนเท่านั้น คุยเสร็จแล้วเอาโทรศัพท์ไปคืนฉันที่ห้องทำงาน”

“ขอบคุณนะ”

“ฉันไม่ได้อยากใจร้ายแต่สถานการณ์ตอนนี้มันต้องระวังตัวให้มากที่สุด ถ้ารู้อะไรเกี่ยวกับมาลิคเธอก็ควรบอก อยู่กับมันตั้งหลายปีไม่รู้อะไรเลยคงเป็นไปไม่ได้”

“ค่ะ ไว้คาแลนกลับมามิลาจะบอก”

พอได้โทรศัพท์มาฉันก็รีบลุกขึ้นจากโต๊ะอาหารทั้งที่ยังกินไม่หมด แต่ว่าอยากคุยกับคาแลนให้เข้าใจมากกว่า

ฉันค่อย ๆ นั่งลงบนเตียงจ้องมองสายที่กำลังโทรออกอย่างจดจ่อ ทำไมนานขนาดนี้ก็ไม่รู้หรือติดประชุมอยู่ รบกวนเขาไหมนะ

กำลังจะกดวางสายเพราะคิดว่าอีกฝ่ายคงไม่ว่างจริง ๆ แต่ทางนั้นดันรับสายซะก่อน หัวใจดวงน้อยเต้นรัว ๆ

“ฮะ... ฮัลโหล”

(อืม)

“เฮีย… ประชุมอยู่เหรอคะมิลารบกวนไหม”

(ว่าง มีอะไร)

“… ทำไมไม่โทรมาหามิลาเลย”

(พร้อมจะเชื่อใจกันแล้วเหรอมิลา)

“ทำไมต้องถามแบบนั้น”

(ฉันเหนื่อยเรื่องงาน เอาไว้ให้อารมณ์ดีกว่านี้แล้วค่อยคุยกัน)

แค่แทนตัวเองว่าฉันกับคำพูดที่ห่างเหินแบบนั้นก็ทำให้คนฟังเจ็บหัวใจมาก ๆ แล้ว คาแลนโกรธมากกว่าที่คิดเอาไว้อีก

“โกรธมิลาขนาดที่ไม่ยอมแทนตัวเองว่าเฮียเลยเหรอ”

(จะไม่ให้โกรธเลยหรือไง)

“มิลาอยากขอโทษ เข้าใจกันหน่อยได้ไหมคะ”

(พยายามแล้วแต่ไม่ค่อยจะเข้าใจเท่าไร)

“ที่มิลาโทรหาเพราะอยากคุยให้เราเข้าใจกัน รู้ไหมสามวันมานี้มิลาคิดมากนอนแทบไม่หลับเลย”

(ไม่ต่างกัน)

เย็นชา!!! ทำไมถึงเย็นชาแบบนี้ ใจฉันเจ็บไปหมดแล้ว

“ขอโทษ มิลาขอโทษ ฮึก~” หยดน้ำตามันไหลอาบแก้มทันทีที่เอ่ยออกมา พยายามกลั้นแล้วแต่ทำไม่ได้ ฉันเสียใจกับสิ่งที่ตัวเองทำมาก ๆ

“เฮีย ฮึก~ จะไม่พูดอะไรเลยเหรอ ฮึก~”

“ฮึก~ ใจร้าย”

(…) เสียงพ่นลมหายใจออกมาแต่ไร้การตอบกลับ

“ถ้ายังไม่อยากคุย ฮึก~ มิลาจะไม่โทรไปรบกวนอีก”

(หยุดร้องไห้ เดี๋ยวปวดตา) น้ำเสียงที่เอ่ยบอกนั้นมันต่างออกไปจากตอนแรก

(เฮ้อ~ สุดท้ายก็แพ้น้ำตาของหนูจนได้ เฮียไม่โกรธแล้ว แต่หยุดร้องนะครับคนดี)

“ฮึก~ จริง ๆ นะ หายโกรธแล้วจริง ๆ นะ”

(พรุ่งนี้เฮียจะกลับ เพราะอยู่ที่นี่ก็ยังทำอะไรไม่ได้)

“ไหน ฮึก~ คุณเคย์เดนบอกว่างานที่บริษัทยุ่งมาก”

(ให้คัลเลนจัดการแทน เฮียจะกลับไปสั่งสอนเด็กดื้อ)

“…”

(ซี๊ด~ เด็กดีของเฮีย เอานิ้วใส่เข้าไปข้างในหน่อยได้ไหมคะ)

“อื้อ”

คาแลนใช้มือสาวแก่นกายใหญ่ขึ้นลงตามจังหวะนิ้วของฉันที่กำลังช่วยเหลือตัวเองอยู่

“อึก~ ฮะ... เฮีย มิลาเสียว”

(อ๊า~ เฮียก็เสียว)

“กระแทกแรง ๆ ได้ไหมคะ”

(อยากกระแทกให้หนูจุกจนร้องไม่ออก ซี๊ด)

มือที่กำรูดแก่นกายเริ่มถี่เร็วขึ้นพร้อมกับฉันที่สอดนิ้วเพิ่มเข้ามาในช่องทางคับแคบและเร่งจังหวะไปตามเฮีย

(ดูสิแดงหมดแล้ว อืม~ หนู เฮียอยากบินกลับตอนนี้เลย)

(อ๊า~ นิ้วของหนูสู้ของเฮียได้ไหม)

“มะ... ไม่ มิลาต้องการ อ๊า~ ต้องการเฮีย~”

(เด็กดีของเฮีย ซี๊ด~)

คาแลนกำรูดแก่นกายถี่รัวขึ้นกว่าเดิม เสียงหอบหายใจกับเสียงครางดังระงมไปทั่วห้อง เราทั้งคู่ต่างใกล้จะเสร็จสมไปพร้อมกัน

(อ๊า~ หนู เฮียไม่ไหวแล้ว)

“มิลาก็ อ๊า~ เหมือนกัน อ๊าง~”

ไม่นานน้ำสีขุ่นก็พุ่งออกมาจากปลายหัวสีชมพู ส่วนฉันก็กระตุกเกร็งพร้อมเสียงครางที่ดังอย่างไร้ความอาย

(ดูสิหนูทำให้เฮียเลอะหมดเลย)

“พะ... พูดอะไรมิลาจะไปล้างตัวแล้ว”

(ต่ออีกไม่ได้เหรอคะ เฮียยังอยากทำต่อ)

“ไม่เอา มิลาเหนื่อยแล้ว”

(ถ้าอย่างนั้นก็เตรียมตัวเลย พักผ่อนให้เต็มที่พรุ่งนี้เฮียจะทำให้หนูไม่ได้นอนทั้งคืน)