เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD นิยาย บท 28

หลังจากบารอนเดินแยกตัวออกไปวงแขนแกร่งที่เคยโอบเอวอย่างแสดงความเป็นเจ้าของก็คลายออก ก่อนจะขยับเก้าอี้ออกห่าง

“ทำตัวเป็นหมาหวงก้างไปได้นะมึง” คาแลนเอ่ยขึ้นสายตามองมายังน้องชาย แต่ดูเหมือนคัลเลนจะไม่ได้ใส่ใจอะไรกับคำๆ นั้น

“อย่าไปแซวมัน ระวังมันโกรธแล้วหันกลับมาขย้ำแขนมึงนะ”

“พวกมึงสองตัวจะหุบปากได้หรือยัง” สายตาดุดันหันมามองเพื่อนและพี่ชายที่พูดไม่หยุด ทำเอาทั้งสองถึงกับหยุดพูด

ฉันเลิกสนใจบทสนทนาบนโต๊ะก่อนจะกวาดสายตามองไปรอบๆ เพราะไม่เคยมางานแบบนี้จึงรู้สึกอึดอัด ไม่รู้จักใครเลยด้วย ทว่าสายตาดันไปสะดุดกับคนที่เพิ่งเดินผ่านประตูเข้ามา คนที่ไม่ได้เจอร่วมเดือน…เขาคือพี่ชายของฉันเอง

พี่เรย์เดินเข้ามาในงานก่อนจะชะงักเมื่อเห็นฉันนั่งอยู่ โชคดีที่พ่อไม่ได้มาด้วยเพราะคงลำบากใจมากกว่านี้หากเจอคนที่ผลักไสให้ฉันต้องมาอยู่ในจุดๆ นี้

“อยากเข้าไปทักทายพี่ชายหน่อยไหม” คัลเลนโน้มใบหน้าลงมากระซิบถาม ซึ่งมันเป็นคำที่ไม่ควรจะเอ่ยถามออกมาเลยด้วยซ้ำเพราะเขาน่าจะรู้คำตอบดีอยู่แล้ว

“ไม่จำเป็นหรอกค่ะ เกลมาในฐานะคนของคุณ ไม่ใช่คนของครอบครัวเขา”

“อ่า เหมือนเธอกำลังตัดพ้ออยู่นะ”

“……..”

“แต่เหมือนไอ้เรย์อยากจะคุยกับเธอ”

“เกลอยากกลับแล้วค่ะ งานแบบนี้ไม่เหมาะ…..” ยังพูดไม่ทันจบก็ถูกเสียงดุห้ามไว้ “นั่งเงียบๆ ไป”

ฉันเหลือบมองพี่ชายที่กำลังเดินทักทายแขกในงาน จากที่อึดอัดอยู่แล้วพอเจอพี่เรย์มันยิ่งทำให้บรรยากาศตรึงเครียด นี่อาจเป็นเหตุผลที่คัลเลนพาฉันมางานด้วยก็ได้

“ขอไปเข้าห้องน้ำได้ไหม”

“ฉันล่ามโซ่เธอเอาไว้หรือไง” เป็นคำตอบที่ทำเอาฉันถึงกับหน้าชา รู้แบบนี้คงไม่ถามให้เสียความรู้สึก

ฉันลุกขึ้นทันทีเมื่อได้ยินคำตอบแบบนั้น ก่อนจะเดินไปยังห้องน้ำ ตัวห้องน้ำค่อยข้างอยู่ใกล้จากสถานที่สังสรรค์และเป็นที่ที่ไม่ค่อยมีคนพลุกพล่าน แต่ยังไม่ทันจะได้เดินเข้าไปในห้องน้ำก็ถูกดึงรั้งแขนเอาไว้ซะก่อน

“พี่เรย์” ฉันอุทานชื่อพี่ชายของตัวเองออกมาอย่างตกใจ เพราะไม่คิดว่าพี่เรย์จะตามมา

“คุยกันหน่อย”

“ถ้าจะคุยเรื่องพวกนั้นเกลไม่อยากคุย ปวดหัว”

“พ่ออยากให้เร่งมือหน่อยเรื่องหุ้น ไอ้คัลเลนมันทำตัวกร่างที่บริษัทเกินไปแล้ว”

“เขาไม่ได้โง่นะพี่เรย์ คิดว่าคนอย่างคัลเลนจะยอมโอนหุ้นคืนให้เราง่ายๆ หรอ ในเมื่อเขาเสียเงินจ่ายไปเป็นร้อยล้าน เกลยังไม่คิดเลยว่าตัวเองจะทำได้”

“พี่จะบอกอะไรให้นะ คัลเลนมันไม่เคยควงใครออกงาน”

“แล้วยังไงหรอคะ จะบอกว่าเกลสำคัญอย่างนั้นใช่ไหม”

“พี่แค่จะบอกว่าในตอนนี้มันคงสนใจในตัวเกลมากอยู่”

“รู้ไหมว่าเกลอยากหนีไปให้ไกลมากๆ เลย เบื่อที่ต้องอยู่แบบไร้ค่า ทั้งที่เป็นชีวิตของตัวเองแท้ๆ กลับเลือกอะไรไม่ได้”

“พี่ขอโทษ…” พี่เรย์ถอนหายใจเบาๆ พร้อมพูด หึ! ไม่คิดเลยว่าจะได้ยินพี่ชายของตัวเองเอ่ยคำนี้ ทั้งที่เป็นคนผลักไสฉันมาเอง

“เก็บคำขอโทษเอาไว้เถอะ เกลไม่อินเลยสักนิด”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน