เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD นิยาย บท 29
วันต่อมา วันนี้ฉันตื่นเช้ากว่าปกติเพราะคาแลนบอกว่าจะกลับ อยากเข้าครัวเตรียมของโปรดไว้ให้
ดูเหมือนว่าวันนี้ฉันจะอารมณ์ดีหลังจากที่ทุกข์ใจเกือบอาทิตย์
“คาแลนคงดีใจที่รู้ว่าเธอเข้าครัวเตรียมของโปรดมันไว้ให้”
ฉันเงยหน้ามองเคย์เดนที่เดินเข้ามาหยิบน้ำกินในครัว วันนี้สายตาคู่นั้นไม่ได้มองแบบดุ ๆ อย่างทุกที
“ค่ะ”
“เธอกับน้องสาวสนิทกันมากไหม?”
“เรามีกันแค่สองคน ถ้ามินเป็นอะไรไปมิลาคงอยู่ไม่ได้”
“เผื่อใจเอาไว้บ้าง”
“คะ?” ฉันขมวดคิ้วงุนงงกับคำพูดนั้น เคย์เดนต้องการจะสื่ออะไรกันแน่
“รอให้คาแลนเป็นคนพูดกับเธอคงดีกว่า”
“มิลาไม่เข้าใจ”
“มันคงใกล้จะถึงแล้ว รีบ ๆ ทำอาหารเถอะ”
ร่างหนาเดินออกไปจากห้องครัว ทิ้งความสงสัยเอาไว้ ไม่รู้ว่ามีเรื่องอะไรถึงถามและพูดจาแปลก ๆ อย่างนั้น หรือมินเป็นอะไร
“โอ้ย!!!” ฉันอุทานออกมาเสียงดังรู้สึกเจ็บจี๊ดที่นิ้วชี้ เพราะไม่ทันระวังทำให้ถูกบาด รีบคว้าเอาทิชชู่มาซับเลือดที่กำลังไหล
ไม่ได้เข้าลึกมากแต่เลือดไหลออกเยอะเลย ซุ่มซ่ามจริง ๆ เพราะมัวแต่คิดอะไรฟุ้งซ่านจนไม่ทันระวัง
พอเห็นว่าเลือดหยุดไหลแล้วฉันก็ทำอาหารต่อ แต่พอจับนู่นจับนี่เลือดก็ไหลอีกก็เลยหยุดทำก่อน
“กลิ่นหอมไปถึงหน้าบ้านเลย” เสียงทุ้มคุ้นหูเอ่ยท้วงก่อนที่คาแลนจะเดินมาหยุดตรงหน้า
“กลับมาแล้วเหรอคะ มิลายังทำอาหารไม่เสร็จเลย”
“ให้เฮียช่วยไหม”
“ไม่เป็นไรค่ะ เฮียไปนั่งรอนะ” คาแลนยิ้มก่อนจะก้มลงมาหอมแก้มฉันฟอดใหญ่ “ดะ... เดี๋ยวมีคนมาเห็นค่ะ”
“หอมแก้มเมียมันแปลกตรงไหน”
“…” เขินจัง
“นิ้วเป็นอะไร” หัวคิ้วหนาขมวดเข้มก่อนจะจับมือฉันขึ้นมา “มีดบาด?”
“อื้อมิลาไม่ระวังเองค่ะ”
“เหม่อคิดอะไร ปกติหนูไม่ใช่คนซุ่มซ่าม”
“คิดถึงเฮีย”
“มิลา” คาแลนถอนหายใจเบา ๆ พร้อมยิ้มส่ายหน้า
จู่ ๆ เขาก็เอามือมาจับสะโพกของฉันก่อนจะออกแรงยกให้ขึ้นมานั่งบนเคาท์เตอร์ครัว
“หนูก็รู้ว่าเฮียไม่ชอบ” คาแลนถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะซุกใบหน้าลงมาดูดซับผิวเนื้อบริเวณซอกคอ
“เฮีย อื้อ~” เขาโกรธและกำลังลงโทษอยู่ นี่แหละวิธีของคาแลน
“พอแล้วค่ะ มิลาจะไม่เรียกเฮียแบบนั้นแล้ว”
ใบหน้าคมผละออกมาจากซอกคอแล้วเอ่ยดุ “หนูชอบดื้อ”
“มีเรื่องอะไรจะบอกมิลาไหมคะ” ฉันเปิดประเด็นถามเพราะยังสงสัยที่เคย์เดนพูด
“หืม?”
“เรื่องมิน คุณเคย์เดนพูดว่าเฮียจะบอกมิลาเอง มีอะไรหรือเปล่า”
“…”
“มินเป็นอะไรคะ”
“น้องสบายดี ไม่มีอะไร”
“เฮียโกหกอยู่หรือเปล่า ถ้าไม่มีอะไรแล้วคุณเคย์เดนจะพูดแบบนั้นทำไม”
“อย่าคิดมากถ้ามีอะไรเฮียจะบอกหนูเอง ตอนนี้มันไม่มีอะไรทั้งนั้น”
ไม่รู้สิแต่ฉันรู้สึกเหมือนกำลังถูกปิดบังอะไรบางอย่าง แต่ก็ไม่อยากเซ้าซี้ถึงจะคิดมากก็ตาม
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD