สรุปเนื้อหา แพ้รักเก่า - 32 พยายามรั้ง – เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD โดย GoodNovel
บท แพ้รักเก่า - 32 พยายามรั้ง ของ เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD ในหมวดนิยายโรแมนติก เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย GoodNovel อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
คาแลนพากลับมาในห้องเขานวดเท้าให้ฉัน เขาค่อย ๆ ทำเหมือนกลัวเจ็บ
“ดีขึ้นไหม”
“อือ”
ความเงียบเข้าปกคลุมอีกครั้ง คำพูดก่อนหน้านี้ของคาแลนทำให้ฉันรู้สึกผิดกับเขา รู้สึกผิดมาก ๆ
“เฮียดูออกว่าตอนนี้หนูกำลังคิดอะไรบางอย่าง ไม่ว่าคิดจะทำอะไรช่วยคิดถึงคำพูดของเฮียก่อนได้ไหม”
“… ตอนนี้เฮียกำลังเอาชีวิตของตัวเองมาผูกติดกับมิลามากเกินไปนะคะรู้ไหม”
“…” คนที่นั่งตรงหน้าก้มลงพ่นหายใจออกมาแรง ๆ
“เฮียมีชีวิตของตัวเอง”
“แต่ทั้งชีวิตของเฮียคือหนู”
จุกอกกับคำตอบนั้น คาแลนกำลังใช้คำพูดมาฉุดรั้งเอาไว้ เขาผูกมัดฉันแน่นด้วยถ้อยคำเหล่านั้นจนรู้สึกอึดอัด
“ถ้าเราคุยกันตอนนี้อาจจะทำให้ทะเลาะ”
“หนูกำลังทำให้เฮียกลัว” คาแลนเงยหน้าขึ้นมอง แววตาที่สั่นไหวทำให้ฉันรู้สึกได้ว่าตอนนี้เขากำลังกลัวอย่างที่ปากพูดจริง ๆ
“มิลายังไม่ได้ทำอะไรเลย”
“สายตาของหนู… เหมือนกำลังเอ่ยคำลา”
“… เฮีย”
“เฮียทำไม่ได้ เฮียรักหนูมากเกินไป”
“เฮียต้องรักตัวเองมากกว่ามิลาสิ”
“ถ้าทำได้เฮียคงไม่เอาหนูกลับเข้ามาในชีวิต”
ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรต่อแล้วจริง ๆ มันเจ็บและจุกในอก คาแลนเองก็คงไม่ต่างกัน ฉันกลัวคำพูดของมาลิค กลัวว่ามินจะเป็นอะไร ถูกบีบให้ไม่มีทางเลือกแบบครั้งนั้นอีกแล้ว
“จับมือเฮียแน่น ๆ ได้ไหมแล้วผ่านปัญหาทุกอย่างไปด้วยกัน”
“…”
“เฮียกำลังขอร้องหนูอยู่นะมิลา”
ฉันดึงให้คนตัวสูงขึ้นมานั่งข้าง ๆ กันบนเตียง ก่อนจะเป็นฝ่ายขึ้นนั่งคร่อมบนตักแกร่งใช้สองมือคล้องคอหนาเอาไว้
“หนูกำลังละเลยคำขอของเฮีย”
ไม่ได้ตอบอะไรเพราะไม่อยากให้คาแลนคิดมากขนาดนี้จึงตัดสินใจโน้มลงมาหวังจะจูบ ทว่าครั้งนี้เจ้าของตักแกร่งกลับเบือนหน้าหนี
“ทำแบบนี้ทำไม” สายตาคมจ้องมองใบหน้าของฉันราวกับผิดหวัง
“มิลาขอโทษที่ทำให้เฮียคิดมากขนาดนี้”
“เฮียไม่ต้องการคำขอโทษ”
ฉันโน้มลงหอมแก้มของคนตัวโต ก่อนจะค่อย ๆ เลื่อนมาที่ริมฝีปากกดจูบแบบไม่รุกล้ำ จากนั้นก็ลากไล้ปลายจมูกต่ำลงมาถึงซอกคอ
“หนู… หยุด” รู้ว่าตอนนี้อีกฝ่ายกำลังหักห้ามใจเพราะอยากจะคุยกันมากกว่ามีเซ็กส์ถึงแม้จะเป็นสิ่งที่เจ้าตัวโปรดปรานขนาดไหนก็ตาม
“มิลาเรายังคุยกันไม่จบ” ฝ่ามือหนาดันตัวฉันออกแถมยังจ้องตาดุแต่ไร้คำบ่นใด ๆ มีเพียงลมหายใจร้อนผ่าวที่ถูกพ่นออกมากระทบใบหน้า
“หนูคงอยากอยู่คนเดียวมากกว่า” พูดจบคาแลนก็อุ้มตัวฉันลงจากตัก ส่วนเขาก็ยืนขึ้นเต็มความสูง “เฮียจะไปคุยธุระกับเคย์เดน”
“ไม่ใช่ว่าตั้งใจหนีมิลาเหรอคะ”
“อืม เพราะหนูกำลังทำให้เฮียคิดมาก”
“วันนี้จะดื่มหรือเปล่าคะ”
“อืม”
“จะมานอนกับมิลาไหม”
“คงไม่”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD