เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD นิยาย บท 33
สรุปบท เด็กดื้อ - 33 ไม่มีวันหนีพ้น: เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD
ตอน เด็กดื้อ - 33 ไม่มีวันหนีพ้น จาก เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
เด็กดื้อ - 33 ไม่มีวันหนีพ้น คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายโรแมนติก เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD ที่เขียนโดย GoodNovel เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
แทนเดินมาหยุดข้าง ๆ เตียงที่ฉันนอนอยู่แล้วมองด้วยสายตาเป็นห่วง ซึ่งพี่ลีวายไม่เคยมองแบบนี้ เลยถึงแม้เขาจะเป็นคนทำให้ฉัน
เข้าโรงพยาบาล เขาไม่เป็นห่วงและไม่รู้สึกผิดเลยสักนิด
“อาผมเป็นหมออยู่ที่นี่ครับ”
“แล้วไม่เรียนเหรอ”
“รู้ว่าพี่อยู่โรงพยาบาล ผมจะมีกะจิตกะใจเรียนได้ยังไง”
“พี่บอกแล้วไงว่าไม่ได้เป็นอะไรมาก”
“จะอาลัยอาวรณ์กันอีกนานไหม” เสียงของพี่ลีวายพูดแทรกขึ้นมา บ่งบอกว่าเขาไม่พอใจเอามาก ๆ ที่เห็นแทนมาเยี่ยมฉัน
“พี่ลีวายออกไปรอข้างนอกก่อนก็ได้นะคะ” ฉันแค่เสนอความคิดเห็นแต่ไม่คิดว่าคำพูดนั้นจะยิ่งทำให้อีกฝ่ายไม่พอใจ
“พอมันมาแล้วไล่ฉัน?”
สายตาที่จ้องอย่างเอาเรื่องของพี่ลีวายทำให้แปลกใจว่า เพราะอะไรเขาถึงไม่ชอบแทนมากขนาดนี้ ทั้ง ๆ ที่เคยพูดว่าอยากให้แทน
มาหมั้นกับฉันแทนตัวเอง ลืมคำพูดนั้นไปแล้วหรือไง
“ตอนแรก เธอยังไม่อยากให้ฉันออกไปเลยนะ”
“มิลินแค่ไม่อยากให้บรรยากาศมันอึดอัด”
“ใช่ครับ อึดอัดมาก” แทนพูดแทรก คำพูดของเขาทำให้พี่ลีวายลุกขึ้นจากโซฟาแล้วพุ่งปรี่มาประชิดตัวแทนทันที
“พี่ลีวายอย่าทำอะไรบ้า ๆ นะคะ”
“ถ้าไม่อยากให้ทำ คราวหลังก็บอกมันว่าอย่ามาปากดี!!”
“ผมแค่อยากอยู่กับพี่มิลินตามลำพัง เชิญลุงออกไปข้างนอกก่อนนะครับ” แทนตั้งใจใช้คำพูดยั่วอารมณ์พี่ลีวายและมันก็ได้ผล ตอนนี้พี่ลีวายหน้าแดงก่ำเพราะความโกรธ ยกมือขึ้นมากระชากคอเสื้อนักศึกษาของแทน แล้วตวาดถามเสียงดัง “ลุง? มึงเรียกใครว่าลุงฮะ!!”
“ในห้องนี้ก็มีกันอยู่แค่สามคน คิดว่าผมเรียกใครล่ะครับลุง”
“มึงอยากตายมากใช่ไหมถึงได้กล้าท้าทายกูแบบนี้!!”
“หยุดได้แล้วค่ะ”
“ผมไม่ได้ท้าทายลุงสักหน่อย”
“แทนพอได้แล้ว”
ไม่ว่าจะพยายามห้ามยังไงทั้งแทนและพี่ลีวายก็ไม่ยอมหยุด
เขาสาดคำพูดใส่กันไปมาไม่มีใครฟังที่ฉันห้ามเลย
“มึงจะเอายังไง!!”
“แล้วลุงจะเอายังไงล่ะครับ”
“บอกให้หยุดไง ถ้าอยากทะเลาะกันก็เชิญออกไปข้างนอก
ทั้งสองคนนั่นแหละ!!!” ฉันตะเบ็งเสียงออกมาดังลั่นห้องด้วย
ความหงุดหงิด
พี่ลีวายหันควับมามองหน้าฉันด้วยสายตาที่แข็งกร้าว ก่อน
จะออกคำสั่ง “ให้มันกลับไปก่อนที่ฉันจะหมดความอดทน!!”
พูดจบพี่ลีวายก็ปล่อยมือจากคอเสื้อของแทนแล้วเดินกลับไปนั่งบนโซฟาเหมือนเดิม ถึงจะยอมทำตามที่ขอแต่สายตาก็เอาแต่จ้องมองแทนอย่างไม่ลดละ
“ผมกลับไปแน่แต่ไม่ใช่ตอนนี้”
“พี่ลีวายคะ แทนแค่มาเยี่ยมทำไมต้องให้ไล่เขาไปด้วย”
“ฉันเกลียดขี้หน้ามัน!!”
“เขาไปทำอะไรให้ไม่พอใจเหรอคะ” ฉันพยายามหาคำตอบ
มาหักล้างความคิดบ้า ๆ ของตัวเองว่าที่เป็นแบบนี้เพราะพี่ลีวายกำลัง
หึงหวงอยู่ แต่ยังไงก็ไม่ได้คำตอบที่ชัดเจน
“หยุดถามมากแล้วไล่มันออกไปซะ!!” พี่ลีวายกำหมัดแน่น จนฉันกลัวว่าเขาจะทำร้ายแทนจริง ๆ
“แทนกลับไปก่อนนะ เดี๋ยวเราค่อยโทรคุยกันก็ได้”
“ไม่ได้!!” น้ำเสียงที่หนักแน่นของพี่ลีวายตวาดออกคำสั่งทันทีเมื่อฉันพูดจบ การกระทำของเขายิ่งสร้างความสงสัยให้ฉันมากขึ้น
เรื่อย ๆ
“พี่ลีวายช่วยมีเหตุผลกว่านี้หน่อยได้ไหมคะ”
“ให้มันกลับไปตอนนี้ก่อนที่ฉันจะพูดสิ่งที่เธอไม่อยากให้ใครรู้”
“…” พอออกคำสั่งไม่ได้เขาก็เปลี่ยนมาใช้คำพูดข่มขู่ฉันแทน
“เรื่องอะไรครับ” แทนขมวดคิ้วถาม
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD