เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD นิยาย บท 37

ฉันถูกฉุดลากมาที่รถ แม้จะบอกว่าต้องไปบอกเพื่อนก่อนคัลเลนก็ไม่ยอม ฉันรู้ว่าเขากำลังโกรธแต่ที่สงสัยคือโกรธที่ฉันใช้เงินหรือโกรธที่เห็นเด็กโอสคนนั้น

แต่ที่แน่ๆ ฉันปั่นหัวเขาได้ แต่ตอนนี้มันไม่สนุกแล้วสิ

ปัก!! แรงเหวี่ยงทำให้แขนของฉันกระแทกลงกับฝากระโปรงรถอย่างแรงจนเกิดรอยแดงที่ข้อศอก

“คิดอะไรอยู่ถึงมาที่แบบนี้” เขาตวาดถามเสียงดังลั่น

“ก็บอกแล้วไงว่าเกลแค่เบื่อๆ ก็เลยอยากออกมาเที่ยว”

“แก้เบื่อด้วยการเที่ยวโฮส?”

“น้องๆ ก็ดูแลดีนะคะ”

คัลเลนจ้องหน้าฉันเขม็ง ลมหายใจร้อนผ่าวถูกพ่นออกมาครั้งแล้วครั้งเล่า ฉันรู้ว่าตอนนี้คนตรงหน้ากำลังหัวเสียมากๆ

“ฉันทำอะไรให้เธอไม่พอใจ?”

เป็นคำที่ไม่คาดคิดว่าอีกฝ่ายจะถาม เขาน่าจะต้องโวยวายหรือหงุดหงิดมากกว่านี้สิถึงจะถูก ไม่ใช่ตั้งคำถามเหมือนแคร์กันแบบนี้

“เปล่านี่คะ คุณไม่ได้ทำอะไร”

“ไม่พอใจเรื่องอะไรก็พูดมา”

“ไม่มีอะไรจริงๆ ค่ะ”

“หรือชอบถูกทำโทษ”

“ไม่ค่ะ” ฉันส่ายหน้าปฏิเสธทันที จะตอบไปว่าแค่อยากปั่นหัวเขาเล่นก็กลัวอีกฝ่ายจะโกรธมากกว่าเดิม

“ทำตัวไม่น่ารักกับฉันแบบนี้….ไม่อยากได้หุ้นคืนหรือไง”

“……….” อืม!! ฉันเอาแต่คิดสนุกจนลืมเรื่องนี้ไปเลย

“พ่อเธอคงภูมิใจน่าดูถ้ามีข่าวออกมาว่าลูกสาวคนเล็กของตระกูลมาเที่ยวที่แบบนี้”

“…พ่อคงไม่สนใจอะไรเกลหรอกค่ะ…อย่าพูดถึงอีก” พออีกฝ่ายเอ่ยถึงพ่อฉันก็รู้สึกไม่พอใจขึ้นมา เพราะไม่อยากจะคิดถึงให้ตัวเองรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ ที่ถูกผลักไสให้มาอยู่ในจุดนี้ก็เพราะเขานั่นแหละ

“ไม่สนใจเธอ…แต่มันมีคำว่าตระกูลมาเกี่ยวนี่สิ”

“จะทำอะไรคะ”

“อยากเป็นข่าวหรือเปล่า?” สายตาคมขู่นั้นมองราวกับไม่ได้อยากจะตั้งคำถาม แต่เขาตั้งใจจะทำต่างหาก

“อย่าทำแบบนั้นนะคะ”

“ถ้าอย่างนั้นก็อย่าทำแบบนี้อีก จำใส่หัวเธอไว้ให้ดีเกลลิน” มือหนาบีบปลายคางของฉันแน่น พร้อมกัดฟันบอกเสียงเย็น “เธอเป็นผู้หญิงของฉัน อย่าเอาตัวเองมาเที่ยวในที่สกปรกแบบนี้”

“หวงเกลขนาดนั้นเลยหรอคะ” ฉันยิ้มหวานมองคนหัวเสียตรงหน้า ให้มันได้แบบนี้สิ ยิ่งถูกหวงฉันยิ่งพอใจ ยิ่งอยากให้เขาหวงมากกว่านี้อีก

“เห็นฉันเป็นแบบนี้แล้วเธอคิดว่ายังไงล่ะ”

“คุณชอบเกลหรือเปล่า” ฟังดูเป็นคำถามโง่ๆ แต่ฉันถามมันออกไปแล้วไม่รู้ว่าไปเอาความกล้าดีมาจากไหน พออีกฝ่ายเงียบความมั่นใจทั้งหมดที่เคยมีก็หายไป

มันแค่แว่บเดียวจริงๆ ที่คิดว่าเขาอาจจะรู้สึกเหมือนกัน จนฉันลืมคิดไปเลยว่าระหว่างเราสองคนนั้นมันเกิดขึ้นเพราะอะไร มันไม่ได้มาจากความรักเลยสักนิด และต้องพยายามย้ำอีกกี่ครั้งว่าคนตรงหน้าคือศัตรูของพี่ชาย สุดท้ายถ้าเรารู้สึกตรงกันแล้วมันจะเป็นยังไงต่อ ฉันมองไม่เห็นความเป็นไปได้เลย

ปล่อยให้ความรู้สึกบ้าๆ มันเกิดขึ้นกับฉันคนเดียวก็พอ ถ้าเกิดเขารู้สึกด้วย มันคงเป็นความสัมพันธ์ที่ทรมาน

อยากสะลัดความรู้สึกดีที่เกิดขึ้นทิ้งไป ต้องทำยังไง

“อย่าตั้งคำถามโง่ๆ แบบนั้นอีก” พูดจบคัลเลนก็เดินอ้อมไปขึ้นรถ ปล่อยให้ฉันยืนนิ่งครู่หนึ่ง ก่อนจะตามไปขึ้นรถด้วยเช่นกัน

#บ้าน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน