เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD นิยาย บท 4

Talk คัลเลน

“มึงยิ้มอะไร?” เสียงไอ้คาแลนถามขณะที่ผมกำลังดูภาพถ่ายในมือถือ

“แค่เจอเหยื่อที่ถูกใจ”

“เรื่องน้องสาวไอ้เรย์มึงจัดการเรียบร้อยแล้ว?”

“อืม”

ผมพยักหน้าตอบพลางคิดย้อนไปถึงคืนนั้น ใครจะไปคิดว่าผู้หญิงที่ดูเหมือนมากประสบการณ์อย่างเธอจะบริสุทธิ์ ตอนรู้ผมเองก็ตกใจเหมือนกัน จนถึงตอนนี้ก็ยังจำความรู้สึกในคืนนั้นได้

“ไม่กลัวไอ้เรย์มาแหกอกหรือไง”

“มีอะไรต้องกลัว มันแค่หมาลอบกัดไม่กล้าสู้ซึ่งๆ หน้า”

ผมพูดความจริง อย่างไอ้เรย์ไม่มีอะไรน่ากลัวสักนิด มันชอบลอบกัดซะมากกว่า ทั้งสั่งให้คนมาวางเพลิงโกดังเก็บของ ทั้งลอบยิงไอ้คาแลน หมาลอบกัดอย่างมันก็ทำได้แค่นี้

“พูดไปแล้วก็น่าเห็นใจน้องสาวมัน สวยๆ แบบนั้น ไม่น่าเกิดเป็นน้องไอ้เรย์”

“อืม น่าเสียดาย” ผมตอบก้อนจะหยิบแก้วไวน์ตรงหน้าขึ้นมาดื่ม คิดถึงเรือนร่างเปลือยของเธอแล้วมันทำให้มีอารมณ์ขึ้นมาดื้อๆ

“มึงคงไม่ได้ติดใจน้องสาวศัตรู?”

“ก็…น่าสนใจ”

“ไอ้คัลเลน!! มึงอย่าแม้แต่จะคิดกูไม่อยากปรองดองกับครอบครัวนั้น”

“เออกูรู้ แต่น้องสาวมันก็น่าสนใจจริงๆ”

“มึงโดนของ?”

“กูอยากซื้อหุ้น ให้มือขวาของมึงไปสืบหน่อยว่าบริษัทมันมีใครถือหุ้นอยู่บ้าง”

“มึงคิดจะทำอะไร จะไปซื้อหุ้นบริษัทมันเพื่อ?”

“กูสนใจลูกสาวเจ้าของบริษัทต่างหาก”

“คัลเลน! กูบอกมึงว่ายังไงฟังอยู่ไหม ไอ้น้องเหี้ย”

“ก็แค่เล่นสนุก มึงจะจริงจังทำไมคาแลน”

“ซื้อหุ้นบริษัทมันคือการเล่นสนุก? เงินเป็นร้อยๆ ล้านมึงเอาไปลงทุนอย่างอื่นไม่ดีกว่าหรือไง”

“นี่ไงกูกำลังลงทุน”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน