เหมยฮวาบัญชาการ นิยาย บท 63

ฝูซิ่นเล่อนำกองทัพที่ได้รับชัยชนะจากหงเจากลับมายังหลันเจาอีกครั้ง ฝูซิ่นฮวาจัดพิธีศพให้เหล่าทหารที่เสียชีวิตอย่างสมเกียรติในเมืองหลันเจา พร้อมให้คนส่งความไปแจ้งต่อครอบครัวผู้เสียชีวิต และเบิกงบประมาณเลี้ยงดูตลอดชีพให้ ฝ่ายทหารที่บาดเจ็บมีหมอจำนวนมากคอยดูแลอย่างใกล้ชิด อีกทั้งยังมีชาวเมืองหลันเจาให้ความช่วยเหลือ การเคลื่อนย้ายคนเจ็บบางส่วนกลับไปยังเมืองหลวงจึงเป็นไปด้วยความสะดวกราบรื่น

ฝูซิ่นฮวาและฝูซิ่นเล่อกำลังประชุมร่วมกับเหล่าทหาร ทัพไป๋หู่แม้มีทั้งคนเจ็บและคนตาย แต่เมื่อนำจำนวนทั้งหมดมารวมกันก็ยังมิสามารถลดทอนกำลังของกองทัพลงได้

“ยามนี้เราครอบครองเมืองเล็กของต้าเจาได้ทั้งเฉิงเจา หยินเจา ไป๋เจา และหงเจา นอกจากนี้ยังมีเมืองอื่นของต้าเจาที่พร้อมให้การสนับสนุนเรา ทำให้สามารถตัดกำลังของฝ่ายต้าเจาได้ทั้งหมด”

ฝูซิ่นฮวามีสีหน้าไม่สู้ดีนักขณะพูด กลิ่นชาที่เคยหอม ยามนี้ฉุนจมูกนางยิ่งนัก หญิงสาวมีทีท่าพะอืดพะอมเล็กน้อย ก่อนจะกลั้นใจพูดต่อ

“จากจำนวนผู้คนที่เราต้องดูแลมากขึ้น ข้าจึงคิดว่าเราควรขอเสบียงเพิ่มก่อนกำหนด เมื่อเสบียงเดินทางถึงเมืองลั่วชิว ให้เตรียมส่งคนไปรอรับ”

“ขอรับท่านกุนซือ”

ภาพแผนที่เบื้องหน้าของฝูซิ่นฮวาพร่าเลือนเล็กน้อย หญิงสาวกะพริบตาเพื่อปรับสายตา

“ท่านพี่ เป็นอะไรหรือเปล่าขอรับ” ฝูซิ่นเล่อถาม เมื่อเห็นสีหน้าของผู้เป็นพี่

“ข้าไม่เป็นไร” ฝูซิ่นตอบ ขณะเอื้อมมือไปจับแผนที่ “แผนการต่อไปที่ข้าจะ...จะ...”

ภาพเบื้องหน้าของฝูซิ่นฮวาพร่าเลือนลงเรื่อย ๆ คล้ายทุกสิ่งรอบตัวกำลังหมุนคว้าง หญิงสาวทรุดตัวลงพร้อม ๆ กับที่สติสัมปชัญญะวูบดับไป

“ท่านพี่!” ฝูซิ่นเล่อรับร่างของพี่สาวไว้ได้ทัน ก่อนที่นางจะล้มลงบนพื้น

ฝูซิ่นฮวาใบหน้าซีดขาว เนื้อตัวอ่อนปวกเปียก ฝูซิ่นเล่อพยายามตบแก้มและเรียกนางอยู่หลายครั้ง แต่ผู้เป็นพี่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะรู้สึกตัว

“ตามหมอมา!”

หมอหลวงที่ติดตามมาร่วมกองทัพตรวจชีพจรให้ฝูซิ่นฮวาที่นอนอยู่บนฟูก ชายวัยกลางคนมีสีหน้าหนักใจ ขณะหันมาหาฝูซิ่นเล่อที่นั่งอยู่ข้างพี่สาวด้วยความเป็นห่วง

“ท่านหมอ พี่สาวข้าเป็นอะไร” แม่ทัพหนุ่มถามอย่างร้อนใจ

“เรียนท่านแม่ทัพ ยามนี้ท่านกุนซือ...” หมอหลวงทิ้งช่วงเล็กน้อย ท่าทางไม่สบายใจและเป็นกังวล “ท่านกุนซือตั้งครรภ์ขอรับ”

“ตั้งครรภ์!” ฝูซิ่นเล่อร้องอย่างตกใจ “ท่านแน่ใจหรือ!”

“ข้าแน่ใจ” หมอหลวงตอบ “ท่านกุนซือกำลังตั้งครรภ์อย่างแน่นอนขอรับ”

“ข้าตั้งครรภ์หรือ” น้ำเสียงอ่อนระโหยถามขึ้น

หมอหลวงและฝูซิ่นเล่อหันกลับไปมองบนฟูก พบว่าฝูซิ่นฮวาค่อย ๆ ปรือตาขึ้นช้า ๆ ก่อนจะมองมาที่พวกเขา

“ว่าอย่างไร ข้าตั้งครรภ์อย่างนั้นหรือ” หญิงสาวถามซ้ำ

“ขอรับ” หมอหลวงเป็นผู้ตอบ “ท่านกุนซือตั้งครรภ์ได้ราวสองเดือนแล้วขอรับ”

“สองเดือน” ฝูซิ่นเล่อมือไม้อ่อน ในขณะที่ฝูซิ่นฮวาถอนหายใจ

“สองเดือน ระยะเวลาพอ ๆ กับที่ออกรบ ลูกคนนี้ช่างไม่รู้จักเลือกเวลาเกิดเอาเสียเลย” หญิงสาวเอ่ยคล้ายตำหนิ ทว่ามือนุ่มกลับวางบนครรภ์ของตนอย่างอ่อนโยน

“รบกวนท่านหมอเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับด้วย”

“ขอรับท่านกุนซือ” หมอหลวงรับคำ “ข้าจะไปเตรียมยาให้ท่าน”

“ขอบใจ”

“ที่เหลือข้าจะดูแลท่านเอง” ชายหนุ่มพูดอย่างหนักแน่น ขณะบีบมือพี่สาวราวกับให้คำมั่น “ท่านและหลานคนแรกของข้าจะต้องปลอดภัย”

“ขอบใจน้องข้า” ฝูซิ่นฮวาน้ำตาไหลออกมาด้วยความตื้นตัน นางยกแขนขึ้นกอดน้องชายที่กอดนางตอบทันที

“เด็กคนนี้ไม่ใช่เด็กธรรมดา แต่เป็นสายเลือดมังกรที่อยู่ในครรภ์ของพยัคฆ์ขาว มีผู้มีบุญอยู่ร่วมในกองทัพ เราจะต้องได้รับชัยชนะแน่นอนขอรับ”

ฝูซิ่นฮวาฟังคำของผู้เป็นน้องแล้วยิ้มออกมาทั้งน้ำตา ฝูซิ่นเล่อผละออกจากพี่สาวแล้วเช็ดน้ำตาให้นางอย่างอ่อนโยน จากนั้นจึงก้มลงมองหน้าท้องที่ยังดูไม่ออกว่ามีครรภ์ แล้วจึงเอ่ยปากพูดกับหลานคนแรก

“หลานข้า อย่าทำให้แม่เจ้าลำบากรู้ไหม ยามนี้นางแบกรับภาระยิ่งใหญ่ของบ้านเมืองไว้ในมือ เจ้าต้องช่วยนางแบ่งเบา อย่าทำให้นางรู้สึกไม่ดีหรือเป็นลมไปอีกล่ะ”

ฝูซิ่นฮวาหัวเราะออกมา ก่อนยื่นมือข้างหนึ่งไปจับที่แก้มของฝูซิ่นเล่อ

ตั้งแต่เล็กจนโต พวกเขามีกันแค่สองคนพี่น้อง ไม่ว่าจะอยู่ที่ชายแดนหรืออยู่ในเมืองหลวงก็ล้วนอยู่ด้วยกันเสมอมา ฝูซิ่นฮวารักน้องชายของนางยิ่งกว่าผู้ใด ในขณะที่ฝูซิ่นเล่อก็รักนางไม่น้อยไปกว่าใคร ยามนี้นางจึงมั่นใจว่า น้องชายได้รักหลานที่อยู่ในครรภ์ของนาง ทั้งที่เขายังมิได้ลืมตาขึ้นมาดูโลกด้วยซ้ำ

“หากเขามีโอกาสได้ลืมตาดูโลก ได้เติบโตเป็นเด็กที่แข็งแรงสมบูรณ์ ข้าจะบอกเขาว่า น้าของเขารักเขามากเพียงใด” ฝูซิ่นฮวาพูดด้วยรอยยิ้ม

“เขาต้องได้ลืมตาดูโลกแน่นอนขอรับ” ฝูซิ่นเล่อให้คำมั่น “ข้าจะไม่ยอมให้เกิดอันตรายใด ๆ ขึ้นกับหลานข้า ทั้งท่านและเขาจะต้องปลอดภัย ข้าสัญญา”

“ขอบใจ น้องข้า”

สองพี่น้องกอดกันอีกครั้งด้วยความรู้สึกเต็มตื้นในหัวใจ แม้ยามนี้จินเกาหยางจะไม่ได้อยู่ด้วย แต่ฝูซิ่นฮวาก็รู้สึกปลอดภัย เพราะ ณ ที่ตรงนี้ยังมีชายอีกคนที่รักนางไม่แพ้จินเกาหยางอยู่ด้วย

ท่านพี่ ข้าภาวนาขอให้ข้าสามารถพาลูกของเรากลับไปหาท่านได้อย่างปลอดภัย

ท่านพ่อ ท่านแม่ ขอท่านโปรดช่วยปกป้องคุ้มครองหลานคนแรกของท่านด้วยเถอะเจ้าค่ะ