เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 1

ณ ด้านนอกประตูห้องพักโรงแรมห้องหนึ่งของโรงแรมเจียหัวเมืองอวิ๋นโจว เย่เฉินในชุดพนักงานส่งอาหารเดลิเวอรี่ ยืนเหม่ออยู่ที่บริเวณประตู

คนที่อยู่ตรงหน้าเขาเป็นชายแปลกหน้าคนหนึ่ง ทว่าด้านหลังของชายคนนั้นกลับมีสตรีรูปร่างเย้ายวนในชุดคลุมอาบน้ำ แต่ที่คิดไม่ถึงคือคนผู้นั้นกลับเป็นหวังเจียเหยาภรรยาของเย่เฉิน!

โครม!

อาหารในมือเย่เฉินร่วงลงพื้นทันที!

เมื่อวินาทีก่อนหน้านี้ เย่เฉินยังสงสัยอยู่ว่าคนที่สั่งอาหารเดลิเวอรี่คือใคร

นั่นเพราะโรงแรมเจียหัวเป็นโรงแรมห้าดาว แล้วคนที่จะพักอาศัยในโรงแรมห้าดาวนั้นไม่สั่งอาหารเดลิเวอรี่กันหรอก

ต่อให้เรียกอาหารมาส่ง อย่างมากโรงแรมก็ยอมให้ส่งแค่ที่ล็อบบี้เท่านั้น

แต่แขกผู้นี้กลับมีวิธีการให้เย่เฉินส่งอาหารถึงที่ห้องพัก

แต่ใครจะคาดคิดว่าการที่เย่เฉินมาส่งอาหารคราวนี้จะเจอภรรยาของตนเองมาเปิดห้องกับชายอื่น!

เมื่อเห็นอาหารที่ร่วงลงพื้น ชายแปลกหน้าคนดังกล่าวก็หัวเสีย

ในตอนที่กำลังจะอ้าปากด่าเย่เฉินนั้น ก็ได้ยินหวังเจียเหยาที่อยู่ในห้องอุทานออกมา

“ที่รัก…นายมาได้ยังไง!”

ชายคนแปลกหน้าตื่นตระหนก มองประเมินเย่เฉินตั้งแต่หัวจรดเท้า

เย่เฉินสูง 170 ซม. ใบหน้าหล่อเหลา สวมชุดพนักงานส่งอาหารสีเหลือง

ชายคนแปลกหน้ายิ้มพลางเอ่ย “เจียเหยา ที่แท้สามีขยะที่เธอบอกก็มาส่งอาหารเดลิเวอรี่นี่เอง ฮ่าๆ รู้งี้เรียกรูมเซอร์วิสของโรงแรม ไม่สั่งอาหารเดลิเวอรี่ดีกว่า”

หลับนอนกับภรรยาคนอื่น แถมโดนจับได้คาหนังคาเขา แต่ชายคนนี้กลับไม่มีท่าทีลนลานเลยสักนิด!

นั่นเพราะเขารู้ว่าเย่เฉินแต่งเข้าบ้านฝ่ายหญิง!

และสถานะของฝ่ายชายที่แต่งเข้าบ้านฝ่ายหญิงนั้นแย่ยิ่งกว่าสุนัขเสียอีก!

เย่เฉินมองหวังเจียเหยาด้วยแววตาเคียดแค้น

“หวังเจียเหยา ผมอยู่ในบ้านคุณสามปี รับใช้พวกคุณทั้งบ้าน สรรหาอาหารมาเลี้ยงครบทุกมื้อ เก็บฉี่หมาป้อนอาหารแมว ถึงจะไม่เรียกว่าลำบากอะไร แต่ก็ถือได้ว่าไม่ได้ทำผิดต่อคุณ!

“…ตลอดสามปีที่ผ่านมา แค่มือคุณยังไม่ยอมให้ผมจับด้วยซ้ำ ผมน่ะก็คิดว่าคุณเป็นผู้หญิงที่ยึดถือในขนบธรรมเนียมประเพณี แต่มาวันนี้ คุณกลับไประเริงกับชายอื่น! ทำไมคุณถึงทำแบบนี้!”

หวังเจียเหยาที่มีใบหน้างดงาม ตอนเริ่มแรกยังออกจะหวาดกลัวลนลาน แต่เปลี่ยนเป็นเหยียดหยามอย่างรวดเร็ว

เจ้าหล่อนเดินมาตรงประตูแล้วพูดด้วยท่าทางเย่อหยิ่ง “เหอะ ทำไม? นายส่องกระจกก็น่าจะรู้ตัวไม่ใช่หรือไง? ดูสิว่านายใส่เสื้อผ้าอะไร? ยูนิฟอร์มคนส่งอาหารเดลิเวอรี่! นายมันก็แค่ขยะที่ส่งอาหารเดลิเวอรี่!

นายรู้ไหมว่าเขาเป็นใคร? เขาเป็นถึงประธานของบริษัทลงทุน เป็นคนในวงสังคมชั้นสูงของอวิ๋นโจว คุณชายฟางเชาของบ้านตระกูลเชา ทรัพย์สินของตระกูลเขามีเกือบหมื่นล้าน!”

เย่เฉินแค่นเสียง “ที่แท้ก็เรื่องเงิน แค่เพราะผมมีเงินไม่มากพอ”

ฟางเชาเองก็พูดด้วยน้ำเสียงอวดดี “ใช่แล้ว นั่นเพราะนายไม่มีเงินเยอะเท่าฉัน ไอ้หนู อย่ารั้นเลย มีเงินน่ะทำอะไรก็ได้!”