เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 109

เนื้อหาของคลิปเสียงในอีเมลล์ยังคงวนเวียนในหัวเขา

ยิ่งอยากลืมก็เหมือนยิ่งจำรายละเอียดได้ดีขึ้น

เดิมทีเย่เฉินเองคิดว่าโชคดีที่เป็นเพียงคลิปเสียงไม่ใช่ภาพเคลื่อนไหว

แต่บางครั้งคำพูดและเสียงยังชวนให้หงุดหงิดมากกว่าเห็นรูปภาพเสียอีก!

เพราะคนเราสามารถจินตนาการได้ไกลขึ้นจากเสียงและคำพูด!

เพราะคลิปภาพนำเสนอได้เท่าภาพที่เราเห็น แต่เราสามารถจินตนาการภาพในหัวได้เป็นล้านอย่าง!

“ฟางเชาเดียรัจฉาน!”

เย่เฉินตบอ่างล้างหน้าสุดแรง เขาต้องล้างแค้นเขา จะต้องล้างแค้นให้ได้!

หวังเจียเหยา ฟางเชาและอาจรวมซ่งหงเย่เข้าไปด้วย!

เย่เฉินไม่มีทางปล่อยคนที่ทำให้เรื่องนี้เกิดขึ้นทุกคน !

และในทันใดนั้นเองก็มีคำถามวาบขึ้นมาในหัวเย่เฉิน “ทำไมช่วงนี้หวังเจียเหยาถึงได้ไปทำงานเช้าแบบนี้ แถมยังกลับบ้านดึกดื่นด้วย?”

หวังเจียเหยาท้องแล้ว ตามหลักตอนนี้หล่อนควรจะให้ความสำคัญกับสุขภาพ พักผ่อนให้มากๆ ถึงจะถูก

เดิมทีเย่เฉินคิดว่าหวังเจียเหยาเป็นห่วงโปรเจกต์ ดังนั้นถึงได้ไปอีผิ่นเจียเหยาทุกวันเพื่อจับตาดูพวกเขา

แต่ตอนนี้เย่เฉินรู้สึกแล้วว่าเรื่องไม่น่าจะมีแค่นั้น!

“หรือว่าฟางเชากลับมาแล้ว?”

เย่เฉินเริ่มสงสัยว่า ทุกวันนี้ที่หวังเจียเหยาออกบ้านแต่เช้ากลับบ้านดึกดื่นเพราะหล่อนไปพบหน้าฟางเชาหรือไม่!

เขาถึงขั้นสงสัยว่าเด็กในท้องหวังเจียเหยาตอนนี้ใช่ลูกของเขาหรือเปล่า!

ตอนนี้เย่เฉินไม่สามารถสงบจิตใจได้เลย แต่ว่าเพื่อพิสูจน์ความจริง เขาจำเป็นต้องแสดงละครให้แนบเนียนที่สุด

ลำดับแรกเย่เฉินแสร้งขับรถไปบริษัท แต่พอไปได้กลางทางเขาก็โทรหาซีกวาบอกให้อีกฝ่ายสลับรถกับตนเองระหว่างทาง

จากนั้นเย่เฉินก็ขับรถ Buick Excelle ซึ่งไม่สะดุดตาผ่านไปทางวิลล่าเขตเหมยกุยหยวน

ไม่นานนักเย่เฉินก็เห็นว่าหวังเจียเหยาเดินออกมาจากวิลล่า

“แปลกแฮะ ทำไมหวังเจียเหยาไม่ขับรถไปทำงาน?”

ในโรงรถของเย่เฉินมีรถหรูอยู่ก็มาก หวังเจียเหยาจะขับคันไหนก็ได้

ถ้าหล่อนไม่อยากขับรถเองก็เรียกคนขับรถไปส่งก็ได้

แต่ว่าหวังเจียเหยากลับใช้มือถือเรียกแท็กซี่มารับเสียอย่างนั้น

แน่นอนว่าแท็กซี่ที่หล่อนเรียกมารับไม่ใช่รถธรรมดา แต่เป็นรถหรูยี่ห้อจาร์กัวร์

เย่เฉินในตอนนี้ตัวแข็งมือเท้าชา เมื่อเห็นรถรถจากัวร์ เขาถึงขนาดรู้สึกว่าคนขับรถจาร์กัวร์คันนั้นกับหวังเจียเหยามีอะไรในกอไผ่กัน!

ทว่าหวังเจียเหยานั่งด้านหลัง อีกทั้งตอนขึ้นรถยังมีการตรวจสอบเล็กน้อย ดูไปแล้วเหมือนว่าพวกเขาไม่รู้จักกัน

叶辰悄无声息地驾驶着别克车，尾随在王佳珧所乘坐的捷豹车后面。

เย่เฉินขับรถตามหลังรถจากัวร์ที่หวังเจียเหยานั่งอยู่อย่างเงียบเชียบ

ระหว่างจอดรถรอสัญญาณไฟจราจร แต่เพราะไม่ได้ขับรถเกียร์กระปุกมานานแล้ว ตอนที่ออกตัวรถเกือบดับอยู่หลายครั้งจนเกือบจะตามไม่ทัน

โชคดีที่เย่เฉินรู้ว่ารถคันนี้จะมุ่งหน้าไปอีผิ่นเจียเหยาเลยไม่พลัดหลงกัน

เมื่อถึงอีผิ่นเจียเหยารถจาร์กัวร์คันนั้นก็ขับออกไป

“ดูไปแล้วหวังเจียเหยาน่าจะเรียกรถแท็กซี่จริงๆ แต่ว่าทำไมหล่อนถึงต้องเรียกรถผ่านแอพด้วยล่ะ? ทั้งๆ ที่ให้คนขับรถไปส่งก็ได้ ”

ด้วยศักยภาพของเย่เฉินในอวิ๋นโจว จะให้เขาจ้างคนขับรถให้หวังเจียเหยาร้อยคนก็ไม่ใช่ปัญหาอะไร แถมยังปลอดภัยกว่าด้วย

หลังจากมาถึงอีผิ่นเจียเหยาแล้ว เย่เฉินก็พบว่าหวังเจียเหยาเหมือนจะกำลังหาใครสักคน เมื่อหาไม่เจอแล้วหล่อนก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาใครบางคน