เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 110

เย่เฉินเดือดปุดๆ จนไม่สามารถสะกดอารมณ์ให้เย็นลงมาได้ไมjว่าผู้ชายคนไหนก็ไม่มีทางจะสงบสติอารมณ์ได้!

เขาโทรหาหลิวเจิ้งคุนทันที

“คุณชายมีอะไรให้ผมรับใช้ครับ?”

หลิวเจิ้งคุนถามอย่างนอบน้อม

เย่เฉินกล่าวเสียงเหี้ยม “หาตัวฟางเชาว่าเขาอยู่ในอวิ๋นโจวไหม ถ้าเจอแล้วก็ตอนเขาซะ!”

เดียรัจฉานตัวนี้สวมเขาให้กับเขา ตอนที่แต่งงานกันหวังเจียเหยาแถมยังไปที่เทียนไห่พาหลิ่วอวี่เจ๋อมาสวมเขาให้เขาอีกคน

แค่ตายยังไม่สาสม!

หลิวเจิ้งคุนงุนงง “คุณชายก่อนนี้คุณสงบศึกกับตระกูลฟางแล้วไม่ใช่เหรอครับ? เหมือนหลิ่วหรูซือก็อยู่เป็นเพื่อนคุณคืนหนึ่งเพื่อชดเชยเรื่องของลูกชายหล่อน ”

หลิวเจิ้งคุนรู้ว่าเย่เฉินไม่เคยเปลี่ยนคำพูดมาก่อน ในเมื่อก่อนนี้ที่เขาเคยตกลงกับหลิ่วหรูซือ ปกติแล้วเขาไม่เคยผิดคำพูดมาก่อน

ใช่แล้วเย่เฉินไม่มีทางผิดคำพูด ก่อนนี้เขารับปากหลิ่วหรูซือให้ปล่อยฟางเชาไป

แต่ว่าเขารับปากโดยที่ฟางเชาจะต้องไม่แตะต้องหวังเจียเหยา!

หลิ่วหรูซือเป็นคนโกหกเอง หล่อนช่วยลูกชายหล่อนปิดบังความจริง อย่างนั้นจะโทษที่เขาไม่รักษาคำพูดไม่ได้!

เย่เฉินหัวเสียจนควันออกหู เขากล่าวเสียงกร้าว “ให้นายไปทำอะไรก็ไปทำเถอะ จะถามมากมายไปทำไม!”

หลิวเจิ้งคุนรีบร้อนขอโทษเขา “ครับๆ คุณชาย ถ้าผมเจอฟางเชาจะจับเขาตอนทันทีเลยครับ! แต่ว่าคุณชายหลิ่วหรูซือรักลูกชายหล่อนอย่างกับอะไรดี ผมกลัวว่าถ้าข่าวลอดออกไป หล่อนจะมาขอร้องคุณอีกน่ะสิครับ จะให้ผมส่งคนคอยไปดูหล่อนไหมครับ? หล่อนจะได้ไม่ต้องมารบกวนคุณชาย”

เย่เฉินแค่นเสียง “เหอะ ถ้าหล่อนยอมใช้ร่างกายเข้าแลกเพื่อชดใช้อีกล่ะก็ ก็มาเถอะ คราวนี้ฉันนอนกับหล่อนแน่!”

ตอนนี้เย่เฉินเสียใจภายหลังมากทีเดียว ที่คราวก่อนมีคนสวยอย่างหลิ่วหรูซือมาถวายตัวถึงที่ แต่ทำไมตนเองถึงไม่ยอมนอนกับหล่อน เขาดันปล่อยให้หล่อนร้องเพลงทั้งคืนไปเสียได้!

ถ้าเป็นตอนนี้เย่เฉินจะต้องไม่สนใจของเหลวไหลอย่างอายุลำดับอาวุโสอะไรพวกนั้น นอนกับหล่อนก่อนแล้วค่อยล้างแค้นฟางเชาต่อ!

เย่เฉินกล่าวต่อ “อีกอย่างถ้านายเจอรถแอสตันมาร์ตินรุ่น one 77 ป้ายทะเบียนเทียนไห่ล่ะก็ช่วยพังคนกับรถไปเลยนะ!”

“ครับ!” หลิวเจิ้งคุนตกปากรับคำทันที

อิทธิพลของเย่เฉินในอวิ๋นโจวยิ่งใหญ่ เดิมทีเขาอยากจะดำเนินชีวิตแบบนักธุรกิจธรรมดาทั่วไป

แต่ในเมื่อมีคนไม่รู้ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ กล้าท้าทายเขา อย่างนั้นจะโทษว่าเขาใจไม้ไส้ระกำไม่ได้!

ด้วยอิทธิพลของหลิวเจิ้งคุนในอวิ๋นโจว ขอแค่ตอนนี้ฟางเชากับหลิ่วอวี่เจ๋ออยู่ในอวิ๋นโจว ทั้งสองคนจะได้เรียนรู้ว่าสิ่งที่ต้องชดใช้ในการมายุ่งกับภรรยาคนอื่นคืออะไรอย่างรวดเร็ว!

“ตุบ ตุบ ตุบ…”

ในตอนที่เย่เฉินยังโกรธไม่หายอยู่นั้น ทันใดนั้นเองโทรศัพท์ของเย่เฉินก็ดังขึ้น

คิดไม่ถึงว่าคนที่โทรมาก็คือภรรยาของเขาหวังเจียเหยา!

“แย่ล่ะ! หรือว่าโดนจับได้แล้วนะ?”

ตอนนี้เย่เฉินจอดรถอยู่ที่ด้านนอกประตูของอีผิ่นเจียเหยา ดังนั้นเขาจึงกังวลใจอย่างมาก หวังเจียเหยาจะเห็นเขาเข้าแล้วหรือเปล่านะ?

เย่เฉินรีบร้อนก้มหน้าลงเพื่อให้พวงมาลัยบังหน้าตัวเองเอาไว้ จากนั้นก็แอบมองไปทางหวังเจียเหยา

ที่นี่ถือว่าค่อนข้างห่างจากตำแหน่งที่หวังเจียเหยาอยู่มากทีเดียว เมื่อครู่เย่เฉินมองหวังเจียเหยา เขายังใช้กล้องส่องทางไกลที่ใช้ทางการทหารส่องอีกฝ่ายอยู่เลย

ส่วนจากที่หล่อนอยู่หากมองมาที่เขาอย่างมากก็จะเห็นรถเท่านั้น ก็ยากจะมองออกว่าในรถคือใคร

เย่เฉินไม่ได้รีบร้อนรับสาย แต่รีบใช้กล้องส่องทางไกลส่องไปทางอีกฝ่าย

แล้วก็พบว่าหวังเจียเหยาไม่ได้มองเขา แต่โทรศัพท์ไปพร้อมกับเดินเข้าไปในห้องทำงาน

“หล่อนไม่น่าสังเกตเห็นฉันแต่โทรหากันตอนนี้ทำไม?”

ใจที่เต้นระรัวเร็วของเขาก็ค่อยสงบนิ่งลง

จากนั้นเย่เฉินก็สงบจิตใจก่อนจะกดรับสาย

“ฮัลโหล”

“ฮัลโหลที่รักถึงบริษัทหรือยังคะ?”

“อืม ผมถึงแล้ว คุณล่ะ? ถึงอีผิ่นเจียเหยาแล้วเหรอครับ?”

“อืมฉันก็เพิ่งถึงค่ะ”

หวังเจียเหยาที่เขามองเห็นผ่านกล้องส่องทางไกลมีท่าทีลนลานขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด!

หวังเจียเหยากล่าว “คะ? ไม่นะเขาเป็นแค่เด็กฝึกงานเองค่ะ ทำงานได้ไม่กี่วันก็เลิกไปแล้ว”

“อ้อ แบบนี้นี่เอง” เย่เฉินก็ไม่ได้เปิดโปงหล่อน

“อื้ม งั้นที่รักทำงานเถอะค่ะ ฉันไม่คุยด้วยแล้ว”

หวังเจียเหยากดตัดสายอย่างรวดเร็ว

เย่เฉินวางโทรศัพท์ลงและวางกล้องส่องทางไกลลงแล้วกล่าวด้วยโทสะ “ผู้หญิงตลบแตลง! โชคดีที่จับได้ก่อน ยังไม่ได้เอาชื่อหล่อนเข้าไปในรายชื่อทายาทตระกูลเย่ ไม่อย่างนั้นถ้าผู้หญิงแบบนี้มีทรัพย์สินแสนล้านล่ะก็ ไม่รู้ว่าต่อไปจะสวมเขาให้กันอีกกี่รอบ!”

เย่เฉินเชื่อมั่นอย่างยิ่งว่าทันทีที่หวังเจียเหยาได้รับสิทธิ์ในการสืบทอดสมบัติแล้วล่ะก็ ถึงจะหย่ากันแต่ก็ยังจะได้รับสิทธิ์ในการแบ่งสินสมรส หากเป็นอย่างนั้นหล่อนจะต้องเป็นแบบซ่งหงเย่ที่ใจกล้าอย่างมาก!

เย่เฉินไม่ได้อ้อยอิ่งอยู่ต่อ เขาวกรถแล้วกลับบริษัททันที

หลังจากมาถึงบริษัทแล้ว เย่เฉินก็ขังตัวเองอยู่ในห้องทำงานไม่ยอมพบใคร

ตอนนี้สภาพจิตใจของเขาย่ำแย่เหลือเกิน!

ก๊อกๆ

“คุณเย่”

เป็นเสียงของเลขาโจวหรงหรง

เย่เฉินโกรธจัด เขาลุกขึ้นแล้วผลักประตูออก จากนั้นตะคอกใส่หญิงสาว “ผมบอกแล้วไง ห้ามรบกวนผมไม่ใช่เหรอ? คุณยังอยากทำงานหรือเปล่า?!”

โจวหรงหรงตกใจจากท่าทีของเขาอย่างมาก ก่อนนี้คุณเย่อ่อนโยนสุภาพ หล่อนไม่เคยเห็นเขาโกรธขนาดนี้มาก่อน

โจวหรงหรงกล่าวเสียงสั่นเครือ “เอ่อ…คุณหนูหวังหยวนหยวนมาขอพบท่านค่ะ…”

เย่เฉินถึงได้พบว่าหวังหยวนหยวนยืนอยู่ด้านหลังโจวหรงหรง

หล่อนสวมชุดกี่เพ้าตัวเดิมที่บิดาหล่อนบังคับให้ใส่ตอนมาที่บริษัทเป็นครั้งแรก

สูงส่ง เซ็กซี่ช่วยเน้นส่วนเว้าส่วนโค้งในร่างกายที่สมบูรณ์แบบของหล่อนออกมาได้อย่างสมบูรณ์แบบ