เย่เฉินเดือดปุดๆ จนไม่สามารถสะกดอารมณ์ให้เย็นลงมาได้ไมjว่าผู้ชายคนไหนก็ไม่มีทางจะสงบสติอารมณ์ได้!
เขาโทรหาหลิวเจิ้งคุนทันที
“คุณชายมีอะไรให้ผมรับใช้ครับ?”
หลิวเจิ้งคุนถามอย่างนอบน้อม
เย่เฉินกล่าวเสียงเหี้ยม “หาตัวฟางเชาว่าเขาอยู่ในอวิ๋นโจวไหม ถ้าเจอแล้วก็ตอนเขาซะ!”
เดียรัจฉานตัวนี้สวมเขาให้กับเขา ตอนที่แต่งงานกันหวังเจียเหยาแถมยังไปที่เทียนไห่พาหลิ่วอวี่เจ๋อมาสวมเขาให้เขาอีกคน
แค่ตายยังไม่สาสม!
หลิวเจิ้งคุนงุนงง “คุณชายก่อนนี้คุณสงบศึกกับตระกูลฟางแล้วไม่ใช่เหรอครับ? เหมือนหลิ่วหรูซือก็อยู่เป็นเพื่อนคุณคืนหนึ่งเพื่อชดเชยเรื่องของลูกชายหล่อน ”
หลิวเจิ้งคุนรู้ว่าเย่เฉินไม่เคยเปลี่ยนคำพูดมาก่อน ในเมื่อก่อนนี้ที่เขาเคยตกลงกับหลิ่วหรูซือ ปกติแล้วเขาไม่เคยผิดคำพูดมาก่อน
ใช่แล้วเย่เฉินไม่มีทางผิดคำพูด ก่อนนี้เขารับปากหลิ่วหรูซือให้ปล่อยฟางเชาไป
แต่ว่าเขารับปากโดยที่ฟางเชาจะต้องไม่แตะต้องหวังเจียเหยา!
หลิ่วหรูซือเป็นคนโกหกเอง หล่อนช่วยลูกชายหล่อนปิดบังความจริง อย่างนั้นจะโทษที่เขาไม่รักษาคำพูดไม่ได้!
เย่เฉินหัวเสียจนควันออกหู เขากล่าวเสียงกร้าว “ให้นายไปทำอะไรก็ไปทำเถอะ จะถามมากมายไปทำไม!”
หลิวเจิ้งคุนรีบร้อนขอโทษเขา “ครับๆ คุณชาย ถ้าผมเจอฟางเชาจะจับเขาตอนทันทีเลยครับ! แต่ว่าคุณชายหลิ่วหรูซือรักลูกชายหล่อนอย่างกับอะไรดี ผมกลัวว่าถ้าข่าวลอดออกไป หล่อนจะมาขอร้องคุณอีกน่ะสิครับ จะให้ผมส่งคนคอยไปดูหล่อนไหมครับ? หล่อนจะได้ไม่ต้องมารบกวนคุณชาย”
เย่เฉินแค่นเสียง “เหอะ ถ้าหล่อนยอมใช้ร่างกายเข้าแลกเพื่อชดใช้อีกล่ะก็ ก็มาเถอะ คราวนี้ฉันนอนกับหล่อนแน่!”
ตอนนี้เย่เฉินเสียใจภายหลังมากทีเดียว ที่คราวก่อนมีคนสวยอย่างหลิ่วหรูซือมาถวายตัวถึงที่ แต่ทำไมตนเองถึงไม่ยอมนอนกับหล่อน เขาดันปล่อยให้หล่อนร้องเพลงทั้งคืนไปเสียได้!
ถ้าเป็นตอนนี้เย่เฉินจะต้องไม่สนใจของเหลวไหลอย่างอายุลำดับอาวุโสอะไรพวกนั้น นอนกับหล่อนก่อนแล้วค่อยล้างแค้นฟางเชาต่อ!
เย่เฉินกล่าวต่อ “อีกอย่างถ้านายเจอรถแอสตันมาร์ตินรุ่น one 77 ป้ายทะเบียนเทียนไห่ล่ะก็ช่วยพังคนกับรถไปเลยนะ!”
“ครับ!” หลิวเจิ้งคุนตกปากรับคำทันที
อิทธิพลของเย่เฉินในอวิ๋นโจวยิ่งใหญ่ เดิมทีเขาอยากจะดำเนินชีวิตแบบนักธุรกิจธรรมดาทั่วไป
แต่ในเมื่อมีคนไม่รู้ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ กล้าท้าทายเขา อย่างนั้นจะโทษว่าเขาใจไม้ไส้ระกำไม่ได้!
ด้วยอิทธิพลของหลิวเจิ้งคุนในอวิ๋นโจว ขอแค่ตอนนี้ฟางเชากับหลิ่วอวี่เจ๋ออยู่ในอวิ๋นโจว ทั้งสองคนจะได้เรียนรู้ว่าสิ่งที่ต้องชดใช้ในการมายุ่งกับภรรยาคนอื่นคืออะไรอย่างรวดเร็ว!
“ตุบ ตุบ ตุบ…”
ในตอนที่เย่เฉินยังโกรธไม่หายอยู่นั้น ทันใดนั้นเองโทรศัพท์ของเย่เฉินก็ดังขึ้น
คิดไม่ถึงว่าคนที่โทรมาก็คือภรรยาของเขาหวังเจียเหยา!
“แย่ล่ะ! หรือว่าโดนจับได้แล้วนะ?”
ตอนนี้เย่เฉินจอดรถอยู่ที่ด้านนอกประตูของอีผิ่นเจียเหยา ดังนั้นเขาจึงกังวลใจอย่างมาก หวังเจียเหยาจะเห็นเขาเข้าแล้วหรือเปล่านะ?
เย่เฉินรีบร้อนก้มหน้าลงเพื่อให้พวงมาลัยบังหน้าตัวเองเอาไว้ จากนั้นก็แอบมองไปทางหวังเจียเหยา
ที่นี่ถือว่าค่อนข้างห่างจากตำแหน่งที่หวังเจียเหยาอยู่มากทีเดียว เมื่อครู่เย่เฉินมองหวังเจียเหยา เขายังใช้กล้องส่องทางไกลที่ใช้ทางการทหารส่องอีกฝ่ายอยู่เลย
ส่วนจากที่หล่อนอยู่หากมองมาที่เขาอย่างมากก็จะเห็นรถเท่านั้น ก็ยากจะมองออกว่าในรถคือใคร
เย่เฉินไม่ได้รีบร้อนรับสาย แต่รีบใช้กล้องส่องทางไกลส่องไปทางอีกฝ่าย
แล้วก็พบว่าหวังเจียเหยาไม่ได้มองเขา แต่โทรศัพท์ไปพร้อมกับเดินเข้าไปในห้องทำงาน
“หล่อนไม่น่าสังเกตเห็นฉันแต่โทรหากันตอนนี้ทำไม?”
ใจที่เต้นระรัวเร็วของเขาก็ค่อยสงบนิ่งลง
จากนั้นเย่เฉินก็สงบจิตใจก่อนจะกดรับสาย
“ฮัลโหล”
“ฮัลโหลที่รักถึงบริษัทหรือยังคะ?”
“อืม ผมถึงแล้ว คุณล่ะ? ถึงอีผิ่นเจียเหยาแล้วเหรอครับ?”
“อืมฉันก็เพิ่งถึงค่ะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)