เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 111

ร่างกายหวังหยวนหยวนเย้ายวนโดดเด่นมีผู้ติดตามในโซเชียลหลักแสนคน

ตอนนี้หล่อนสวมใส่ชุดกี่เพ้าสีอ่อนทำให้คนหลงลืมนิสัยที่เย่อหยิ่งของหล่อน ทำให้หล่อนมีภาพลักษณ์เป็นผู้หญิงที่มีดูเรียบร้อยอ่อนหวาน

หวังหยวนหยวนแต่งหน้าประณีต ทาลิปสติกสีแดงสดซึ่งเป็นสีแดงเบอร์เดียวกับสีเล็บของหล่อน

“พี่เขยคะ”

หวังหยวนหยวนเรียกเย่เฉินเสียงอ่อนหวาน ในแววตาเต็มไปด้วยความลึกซึ้งและอ่อนหวาน

เย่เฉินรู้ว่าแม่หนูน้อยหวังหยวนหยวนคิดอะไรกับตนเอง ปกติแล้วเขาจึงไม่ค่อยอยากจะข้องแวะกับหล่อน

เพราะพี่ชายของหล่อนมักจะส่งภาพส่วนตัวมาให้ ทำให้ตอนนี้เขาไม่สามารถมองหญิงสาวตรงๆ ได้

ทว่าวันนี้จู่ๆ หวังหยวนหยวนก็มาโผล่ที่บริษัทแล้วหาตนเอง เย่เฉินรู้สึกว่าเรื่องนี้อาจจะเกี่ยวข้องกับหวังเจียเหยา!

“อ้อ มาแล้วเหรอ เข้ามาสิ”

เย่เฉินบอกให้หวังหยวนหยวนเข้ามาในห้องทำงานของเขา แล้วกำชับกับโจวหรงหรงอีกครั้ง “จำไว้นะห้ามให้ใครเข้ามารบกวน”

“ค่ะ ไม่กล้าอยู่แล้วค่ะ”

โจวหรงหรงรีบร้อนรับปากด้วยความหวาดกลัว

จากนั้นเย่เฉินก็ปิดประตูห้องทำงานจนสนิท ส่วนหน้าต่างนั้นก็ถูกผ้าม่านบังเอาไว้ ด้านนอกมองไม่เห็นและไม่ได้ยินว่าด้านในเกิดอะไรขึ้น

หวังหยวนหยวนชิงเดินเข้าไปด้านในห้องทำงานก่อน ตอนเย่เฉินปิดประตูแล้วหันมาเห็นแผ่นหลังของหวังหยวนหยวน จิตใจเขาก็สับสน

จำเป็นต้องพูดว่าแผ่นหลังของหญิงสาวสวยพิฆาตใจจริงๆ ถ้าดูแค่ด้านหลังไม่ใช่ด้านหน้า หล่อนก็โดดเด่นกว่าหวังเจียเหยา!

จะต้องรู้ว่าหวังเจียเหยาไม่ได้มีแค่ใบหน้าที่ดงามแต่หุ่นของหล่อนยังสวยสุดยอดอีกด้วย

แต่หวังหยวนหยวนถึงจะอายุยังน้อย กลับหุ่นของหญิงสาวกลับสะพรั่งเกินอายุตัวเอง

ยากจะจินตนาการว่าถ้าหล่อนอายุ 26-27 ปีหรือ 30 กว่าปีจะมีชายหนุ่มกี่คนต้องศิโรราบใต้ฝ่าเท้าหญิงสาว!

“หยวนหยวนมีอะไร?” เย่เฉินเสสายตาก่อนจะกล่าวถาม

หวังหยวนหยวนหันมาตอบ “พี่เขย พี่เริ่มสงสัยว่าพี่เจียเหยาแอบมีคนอื่นใช่ไหมคะ?”

ความโกรธแล่นขึ้นเป็นริ้วบนใบหน้าเย่เฉิน เรื่องหน้าอายแบบนี้เขาไม่บอกคนอื่นง่ายๆ หรอก!

เย่เฉินข่มความโกรธเอาไว้ไม่ได้อีกแล้ว เขากล่าวถามหวังหยวนหยวน “หวังซ่าวเจี๋ยบอกเธอใช่ไหมล่ะ? ไอ่คนสารเลวคนนี้นี่ ฉันว่าเขาคันเนื้ออยากโดนซ้อมล่ะสิ!”

ในตอนนี้เกรงว่าเห็นจะมีแต่หวังซ่าวที่รู้เรื่องนี้ เย่เฉินไพล่คิดไปว่าหมอนี่จะช่วยตนเองปกปิดความลับไปเสียได้!

หวังหยวนหยวนรีบร้อนกล่าว “ไม่ใช่ค่ะ พี่อย่าเพิ่งโกรธสิคะ เขาไม่ได้บอกอะไรเลยนะคะ เพียงแต่ถามหนูแค่คำเดียว ส่วนที่เหลือหนูเดาได้เอง ”

เย่เฉินรู้สึกว่าหวังซ่าวเจี๋ยไม่เหมือนคนที่โกหกเป็น แต่เขาก็ยังสงสัยในคำพูดของหวังหยวนหยวนอยู่ดี

“หวังซ่าวเจี๋ยแค่ถามส่งๆ แล้วเธอก็ทายออกเลยเหรอว่าพี่สงสัยว่าพี่สาวเธอแอบไปมีคนอื่นเหรอ? หยวนหยวนเรารู้จักกันก็ตั้งสามปี สติปัญญาเธออยู่ประมาณไหนพี่รู้ดีน่า”

ความหมายที่เย่เฉินต้องการจะสื่อก็คือสมองเจ้าหล่อนไม่ได้โตเหมือนไฟหน้าเลยสักนิด ไม่มีทางจะฉลาดแบบที่เจ้าตัวพยายามจะบอก

หวังหยวนหยวน “พี่เขยคะ ฉันเดาได้เองจริงๆ นะคะ พี่ชายเขาไม่ได้พูดอะไรเลย ฉันถามเขาเขายังด่าฉันอยู่เลยบอกว่าถามอะไรมากมาย”

“หรอ?” เย่เฉินเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง “ไหนลองบอกมาหน่อยว่าทำไมเธอถึงสงสัยพี่สาวเธอล่ะ?”

หวังหยวนหยวนแค่นเสียง “ผู้หญิงแบบหวังเจียเหยาน่ะ ฉันรู้ตั้งนานแล้วว่าหล่อนทำเรื่องผิดต่อพี่!”