เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 135

“ทำไมเหรอครับ พี่?”

หลิ่วอวี่เจ๋อมองหลิ่วเฟิงด้วยใบหน้างุนงง พวกเขาสองคนพี่น้องเข้าอกเข้าใจกันดีมาตลอด

หลิ่วอวี่เจ๋อพบว่าหลิ่วเฟิงดูเศร้าสร้อยอย่างเห็นได้ชัด หนำซ้ำยังเหมือนว่าเขาร้องไห้มาก่อนด้วย

หลิ่วเฟิงถอนหายใจก่อนจะตอบน้องชาย “อวี่เจ๋อ พี่ว่าพี่บอกนายก็แล้วกัน ตอนนี้ถึงอาการป่วยของนายจะดีขึ้น แต่ว่าก็จะยังมีอาการอื่นหลงเหลืออยู่ คุณหมอบอกว่าอาจจะส่งผลกระทบกับระบบสืบพันธุ์ของนาย!”

หน้าหลิ่วอวี่เจ๋อเปลี่ยนสีทันที จากนั้นใบหน้าก็ซีดเผือด!

ชายหนุ่มคนหนึ่งนิ้วด้วนก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่โต!!

สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือเกียรติยศของลูกผู้ชาย!

แต่ตอนนี้ถึงหลิ่วอวี่เจ๋อจะร่างกายครบถ้วน แต่กลับไม่มีความสามารถในการสืบพันธุ์แล้ว!

นั่นแปลว่าทั้งชีวิตนี้เขาอาจจะไม่มีลูกเป็นของตัวเองอีกแล้ว!

หลิ่วอวี่เจ๋อคว้าหลิ่วเฟิงด้วยท่าทางแตกตื่น“พี่ว่ายังไงนะครับ? พี่บอกว่าผมจะมีลูกไม่ได้ไปตลอดชีวิตเหรอ?”

หลิ่วเฟิงปลอบใจน้องชาย “นายอย่าเพิ่งตื่นเต้นไป ก็แค่อาจจะมีผลเฉยๆ อีกอย่างการแพทย์ของอวิ๋นโจวก็ไม่ได้พัฒนามากมาย อาจจะวินิจฉัยผิดพลาด เดี๋ยวพี่จะพานายกลับเทียนไห่ พวกเรากลับไปตรวจกันที่เทียนไห่อีกรอบ บางทีอาจจะ

หลิ่วอวี่เจ๋อหมดอาลัยตายอยาก ปกติแล้วเทคโนโลยีทางการแพทย์ของอวิ๋นโจวด้อยกว่าเทียนไห่มาก

แต่เทียบกับทั้งประเทศแล้วก็ถือว่าชั้นยอด เรื่องแบบนี้จะวินิจฉัยผิดพลาดได้ยังไง!

“โอ้ย!!”

หลิ่วเฟิงเหวี่ยงแขนซ้ายไปมา กวาดแก้วน้ำ อาหารทั้งหมดที่วางอยู่บนโต๊ะลงพื้น แถมยังชกกระจกด้วยโทสะ

“เย่เฉิน! ฉันจะฆ่าแก!”

มือขวาหลิ่วอวี่เจ๋อยังบาดเจ็บอยู่ หลิ่วเฟิงรีบร้อนเข้าไปกอดน้องชายเอาไว้เพื่อไม่ให้เขาทำร้ายตัวเองอีก

“อวี่เจ๋อใจเย็นๆ!”

หลิ่วเฟิงเห็นน้องชายตนเองมีสภาพแบบนี้ เขาก็เจ็บปวดใจอย่างยิ่ง

ตระกูลใหญ่ๆ จำนวนมากแย่งชิงทรัพย์สมบัติกันอย่างหนัก ถ้าหลิ่วอวี่เจ๋อไม่สามารถมีลูกได้ ถือว่าเป็นผลดีกับหลิ่วเฟิงโดยไม่ต้องสงสัย

แต่ว่าหลิ่วเฟิงและหลิ่วอวี่เจ๋อรักใคร่กลมเกลียวกันมาตลอด ไม่เคยทะเลาะกันเรื่องทรัพย์สมบัติมาก่อน

หลิ่วอวี่เจ๋อทรุดนั่งลงบนพื้นเป็นเวลาครึ่งชั่วโมงเต็มๆ

ในระหว่างนั้นเขาก็โทรหาแฟนเก่าทุกคนที่เคยคบหา ทันทีที่อีกฝ่ายรับสายเขาก็ถามพวกหล่อนทันทีว่ามีใครท้องบ้างหรือไม่

แต่พวกหล่อนต่างก็ปฏิเสธกันหมด

หลิ่วอวี่เจ๋อก็ค่อยๆ ร่ำไห้ออกมาช้าๆ ผู้ชายอายุยี่สิบกว่าๆ ความสามารถในการรับแรงกดดันต่างๆ อาจจะไม่ดีมากนัก

แล้วในทันใดนั้นเองสีหน้าหลิ่วอวี่เจ๋อก็ค่อยๆ โหดเหี้ยมขึ้นมา

“ผมจะให้หวังเจียเหยาทำแท้งไม่ได้! นั่นเป็นลูกชายของเย่เฉิน! ผมจะต้องให้หล่อนคลอดเด็กออกมาให้ได้!”

หลิ่วอวี่เจ๋อมีลูกไม่ได้ แต่เขากำลังจะแต่งงานกับหวังเจียเหยาซึ่งบังเอิญที่หล่อนก็กำลังท้องพอดี ที่บังเอิญอย่างมากก็คือเพิ่งจะตั้งท้องได้หนึ่งเดือนเท่านั้น

ถ้าหากว่าทั้งสองคนแต่งงานกันในตอนนี้แล้วไม่บอกความจริงกับคนอื่น

หลังจากตั้งท้องครบสิบเดือน หวังเจียเหยาคลอดลูก เพื่อนๆ ก็จะพากันคิดว่าเด็กคนนี้เป็นสายเลือดของหลิ่วอวี่เจ๋อ

วงสังคมของหลิ่วอวี่เจ๋อต่างก็เป็นสังคมระดับสูง คนในเมืองเล็กๆ อย่างเมืองอวิ๋นโจว เช่นเย่เฉิน ฉินหงเหยียน พวกเขาไม่รู้จักด้วยซ้ำไป และไม่อยากจะรู้จัก ไม่แม้แต่จะสืบเรื่องของพวกเขาด้วยซ้ำไป

หลิ่วอวี่เจ๋ออ้อนวอนหลิ่วเฟิง “พี่ครับถ้าผมมีลูกไม่ได้อีกขึ้นมาจริงๆ พี่ห้ามบอกคนอื่นนะครับ ตอนนี้จะพ่อแม่หรือคุณปู่พี่ก็อย่าบอกนะครับ! ถ้ามีคนอื่นรู้เรื่องนี้เข้า ผมคงไม่มีหน้าอยู่ที่เทียนไห่แล้วล่ะครับ!”

หลิ่วเฟิงเองก็พอจะรู้ว่าหน้าตาสำคัญกับลูกผู้ชายมากกว่าเรื่องใดๆ

พูดถึงตรงนี้ในแววตาของหลิ่วอวี่เจ๋อก็ฉายแววหื่นกระหาย!

หลิ่วเฟิงพอจะฟังออกแล้วว่าน้องชายคิดจะระบายความแค้นกับลูกสาวของเย่เฉิน!

“ผมจะเลี้ยงลูกเขาจนอายุครบสิบแปด แล้วผมจะทำให้หล่อนมีประสบการณ์วัยรุ่นที่ไม่มีทางลืมเลือน แล้วค่อยให้หล่อนไปเป็นสาวขายบริการ! ให้หล่อนโดนผู้ชายเป็นหมื่นปู้ยี่ปู้ยำ! มีเพียงแค่วิธีนี้เท่านั้นถึงจะระบายความโกรธที่ผมมีในใจได้!”

……

หนึ่งชั่วโมงต่อมาหวังจียเหยาก็มาถึงห้องพักผู้ป่วย VIP

เมื่อเห็นหวังเจียเหยามาถึง หลิ่วอวี่เจ๋อก็กุลีกุจอเดินมาหาเจ้าหล่อน “ที่รัก คุณมาได้สักที เมื่อครู่ผมโทรหาคุณแล้วทำไมคุณไม่รับล่ะครับ?”

พอหวังเจียเหยามาถึงหล่อนก็วางกระเป๋าของตนเองลงแล้วกล่าว “อ้อ เมื่อกี้กำลังตรวจร่างกายอยู่ไม่ได้เอาโทรศัพท์เข้าไปด้วย”

หลิ่วอวี่เจ๋อรีบร้อนกล่าว“ตรวจร่างกาย? ตรวจร่างกายก่อนทำแท้งเหรอ? คุณเอาเด็กออกหรือยัง?”

ถ้าหวังเจียเหยาเอาเด็กออกแล้วล่ะก็แผนการทั้งหมดของเขาก็คงล่มไม่เป็นท่า!

วินาทีนี้หลิ่วอวี่เจ๋อร้อนรนเสียยิ่งกว่าเย่เฉินเสียอีก!

หวังเจียเหยาส่ายหน้า “เดิมทีนัดหมอแล้วว่าจะทำแท้งวันนี้ค่ะ แต่ไม่รู้ว่าทำไมให้ฉันไปตรวจร่างกายอีกรอบ แล้วยังบอกว่าสภาพร่างกายฉันตอนนี้ทำแท้งไม่ได้ ให้ฉันรออีกหน่อย”

หลิ่วอวี่เจ๋อผ่อนลมหายใจยาว

ความเป็นจริงแล้วเย่เฉินจ้างคนมาจัดการ

ตอนนี้ไม่ว่าหวังเจียเหยาคิดจะไปทำแท้งที่โรงพยาบาในอวิ๋นโจวก็ไม่ได้ทั้งนั้น

คุณปู่ของเย่เฉินสั่งเอาไว้แล้วว่าเขาต้องการเด็กคนนี้ ไม่ว่าใครก็แย่งหลานของเขาไปไม่ได้

หลิ่วอวี่เจ๋อจับมือหวังเจียเหยากล่าวอย่างซาบซึ้งใจ “ที่รัก คุณอย่าเอาเด็กคนนี้ออกเลย ผมจะยอมเป็นพ่อของเด็กคนนี้เอง!”