เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 134

วันนี้หลิ่วอวี่เจ๋อดีใจอย่างมาก เขาโค่นเย่เฉินลงจากตำแหน่งประธานบริษัทแล้วทำให้เขากลายเป็นยาจก

อีกทั้งยังทำให้เย่เฉินและหวังเจียเหยาที่ตนเองประทับใจหย่ากัน และยังแย่งหญิงสาวมาได้สำเร็จ

ผลลัพธ์แบบนี้เป็นมาตรฐานตอนจบของคุณชายตระกูลหลิ่ว

หลายปีมานี้เขาไม่เคยพ่ายแพ้ในสนามความรักมาก่อน

เสียดายก็แค่นิ้วของเขาพิการไปสองนิ้วก็เท่านั้น

แต่สองนิ้วพิการที่ใช้ไม่ได้นั้น ไม่ได้สงผลอะไรมากมายขนาดนั้นกับหลิ่วอวี่เจ๋อ

ไม่ได้ส่งผลกระทบกับการกินการดื่มของเขา เพราะเขาเคยหัดใช้ทั้งมือซ้ายและขวา

และไม่ได้ส่งผลกระทบอะไรกับการเล่นเกมเล่นโทรศัพท์ของเขาเช่นเดียวกัน

หลิ่วอวี่เจ๋อและหวังเจียเหยาโทรคุยกันเล็กน้อย รอจนฉีดยาเข้าสายน้ำเกลือเสร็จ หลิ่วอวี่เจ๋อก็ชวนหวังเจียเยหาเล่นเกม King of glory ด้วยกัน

นิ้วชี้และกลางข้างขวาของหลิ่วอวี่เจ๋อขยับไม่ได้ แต่ว่าโชคดีที่เขาต้องใช้แค่นิ้วโป้งขวาเท่านั้น

หลิ่วอวี่เจ๋อเลือกเล่นฮีโร่จงขุย ส่วนหวังเจียเหยาเลือกใช้แองเจลล่า

หลิ่วอวี่เจ๋อรับผิดชอบล่อศัตรูมา แล้วให้หวังเจียเหยาหลบลอยู่ด้านหลังเขา แล้วใช้สกิลสอง หนึ่งและสามเพื่อเก็บคิล

เพิ่งเริ่มตาแรกๆ ทั้งสองคนก็เล่นเข้ากันได้เป็นอย่างดี จนชนะติดต่อกัน

แต่ว่าเล่นไปเล่นมา หลิ่วอวี่เจ๋อก็ไม่ค่อยสบาย สกิลสองที่เป็นตะขอก็เล็งไม่ตรงเป้า จนบางครั้งถึงขั้นที่เบี้ยวไปไกล

หวังเจียเหยาที่เล่นเกมอยู่สังเกตเห็นจึงถาม “ที่รักนายเหนื่อยหรือเปล่าเนี่ย?”

หวังเจียเหยาหย่ากับเย่เฉินไปเมื่อตอนกลางวัน กลางคืนก็เรียกผู้ชายคนอื่นเป็นที่รักหน้าตาเฉย

เหล่าสาวสวยก็เป็นแบบนี้

ผู้ชายมีเยอะกว่าผู้หญิง ทำให้ข้างกายคนสวยๆ มักมีตัวสำรองเผื่อไว้เสมอ

สำหรับพวกหล่อนนอกเสียจากว่าจะตั้งใจว่าจะไม่มีความรักแล้ว

มิฉะนั้นบรรดาหญิงสาวไม่มีทางว่าง ไม่มีช่วงโสดสนิท เมื่อเลิกกับอีกคน ก็จะด่าว่าอีกฝ่ายเจ้าชู้ แล้วไปมีคนคุยใหม่อย่างรวดเร็ว

เสียดายผู้ชายอย่างเย่เฉินที่ตอนแต่งงานไม่เคยไปโปรยเสน่ห์ที่ไหน ไม่มีแม้แต่เพื่อนต่างเพศด้วยซ้ำไป

หลังจากแต่งงานแล้วทุกคนก็รู้ว่าเขาไม่มีเงิน ไม่มีผ้หญิงคนไหนอยากจะเข้าหาเขา

มีแค่หวังหยวนหยวนที่เสนอตัว เพราะคิดว่าเขายังเป็นหลานชายของตระกูลเย่

หลิ่วอวี่เจ๋อตอบกลับด้วยเสียงในเกม “ไม่รู้ทำไมเหมือนจู่ๆ ก็ปวดหัวขึ้นมาหน่อยๆ”

หวังหยวนหยวนเป็นห่วงหลิ่วอวี่เจ๋อจึงกล่าว “เล่นจบเกมนี้ นายไปพักเถอะ ดึกมากแล้ว”

“ก็ได้”

เดิมทีหลิ่วอวี่เจ๋อตั้งใจจะนอนดึกๆ รอให้ซีกวาตัดนิ้วเย่เฉินแล้วดื่มเหล้าเพื่อฉลองสักหน่อย

แต่ว่าร่างกายเขายิ่งไม่สบายหนักขึ้นไปทุกที หลังจากเล่นเกมเสร็จแล้วก็ปิดไฟเข้านอน

นอนไปได้แค่ชั่วโมงสองชั่วโมง จู่ๆ หลิ่วอวี่เจ๋อก็ผุดลุกขึ้นแล้วอาเจียนออกมา เขารู้สึกว่าเวียนหัว ตัวร้อน เหมือนจะเป็นลม

“พยาบาล! พยาบาล! มานี่หน่อย!”

หลิ่วอวี่เจ๋อกดสวิตช์เรียกพยาบาลตรงหัวเตียง แล้วร้องโหยหวนอย่างไร้เรี่ยวแรง

ผ่านไปไม่นาน พยาบาลสองคนก็เดินมาหา แต่ไม่ใช่พยาบาลคนที่ฉีดยาให้เขา

เห็นหลิ่วอวี่เจ๋อจู่ๆ ป่วยหนัก พยาบาลจึงเข็นเขาไปที่ห้องป่วยฉุกเฉิน

เวลาสองชั่วโมงเต็มๆ ผ่านไป อาการป่วยของหลิ่วอวี่เจ๋อก็ค่อยๆ ดีขึ้น