เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 138

“โอ้โห”

ไมเคิลอุทานออกมาอย่างประหลาดใจ ด้วยสีหน้าเป็นกังวล “นี่…ก็ออกจะเร้าใจมากจริงๆ”

เย่เฉินกล่าว “มีที่ตื่นเต้นกว่านี้อีกนะ สามีของหล่อนน่ะจะจะจับขู้พวกนาย”

“อย่า…อย่าเหลวไหลน่า”

ไมเคิลกลัวจนอุทานภาษาจีนออกมา

“เราเป็นเพื่อนกันมาตั้งหลายปี นายอย่าหาเรื่องให้ฉันล่ะ!”

ไมเคิลดูหวาดกลัวมากอย่างเห็นได้ชัด

เพราะถ้าเรื่องนี้เกิดขึ้นที่อเมริกาแล้ว สามีกลับไปที่บ้านแล้วพบว่าภรรยาของตนเองอยู่กับชายอื่น สามีคงจะลั่นปืนใส่ชายชู้ไปแล้ว

ถึงจะไม่ใช่ปืนแต่บ้านทุกหลังก็ต้องมีไม้เบสบอลแค่โดนหวดเข้าไปสักทีก็เจ็บเอาการ

เย่เฉินกล่าว “ไมเคิลนายไม่ต้องกลัวหรอกน่า พวกเราคนจีนไม่มีปืนที่บ้าน แล้วสามีของผู้หญิงคนนั้นก็นิสัยดีมากทีเดียว จับพวกนายได้อย่างมากก็คงร้องห่มร้องไห้ ไม่มีทางลงไม้ลงมือทำร้ายนายหรอก”

ไมเคิลได้ยินถึงตรงนี้ก็สบายใจขึ้น เขาจึงถาม “ผู้ชายคนนั้นมีความแค้นอะไรกับนาย นายถึงต้องทำแบบนี้?”

ไมเคิลรู้สึกว่าหากทำแบบนี้ก็คงจะโหดร้ายกับผู้ชายคนนั้นมากเกินไป

เย่เฉินส่ายหน้า “ตรงกันข้ามเลยล่ะ ผู้ชายคนนั้นเป็นคนดีมากๆ ฉันเห็นเขาเป็นเพื่อน ที่ทำแบบนี้ที่จริงแล้วก็เพื่อช่วยเขา ช่วยให้เขาได้เห็นนิสัยที่แท้จริงของภรรยาตนเอง!”

ในตอนแรกที่ได้ฟังคำพูดอีกฝ่าย ไมเคิลไม่ค่อยจะเข้าใจความคิดของเขา “ฉันชักจะกลัวจะเป็นเพื่อนนายแล้วแฮะ”

เย่เฉินเองก็รู้ว่าจะหาคนมาสวมเขาคนอื่นก็ถือเป็นการทำร้ายคนผู้นั้นเช่นกัน

แต่ผู้หญิงอย่างซ่งหงเย่นอกใจสามีมานับครั้งไม่ถ้วน อีกทั้งยังรู้จักปกปิดได้อย่างแนบเนียน คนซื่อตรงอย่างสามีขอหล่อนไม่มีทางจับได้แน่นอน

เย่เฉินทนเห็นเจิ้งปินโดนหลอกแบบนี้ต่อไปไม่ได้

ในเย็นวันนั้นไมเคิลลูกเศรษฐีที่ร่ำรวยก็ไม่ได้ไปryกที่โรงพยาบาห้าดาว แต่กลับพักที่โรงแรมแห่งเดียวกับเย่เฉิน

ทั้งสองคนจึงเปิดห้องพักมาตรฐาน ซื้อเบียร์สิบกว่ากระป๋อง ดื่มเบียร์กันในห้องแล้วย้อนคิดเรื่องในอดีตที่ผ่านมา รวมไปถึงสภาพในช่วงหลายปีที่ผ่านมา

เช้าวันที่สองเย่เฉินโทรหาหลิวเจิ้งคุน บอกให้เขาส่งคนไปสะกดรอยตามซ่งหงเย่

ตอนเช้าซ่งหงเย่ไม่ได้อยู่ที่ไหนเป็นระยะเวลานานๆ พอตอนเช้าซ่งหงเย่ก็จะไปที่ร้านกาแฟของตัวเอง

ร้านกาแฟร้านนี้ตั้งอยู่ที่ถนนจงซานจง ร้านชื่อร้านกาแฟเจี้ยนเจี้ยน เป็นร้านของซ่งหงเย่

ทว่าซ่งหงเย่ไม่ค่อยมาที่ร้านกาแฟของตนเอง ไม่ได้ใส่ใจร้านของตนเองมากมายนัก

อย่างไรเสียกำไรของร้านกาแฟก็เป็นเพียงแค่เศษฝุ่นของธุรกิจนมผงของสามีเจ้าหล่อน

ร้านกาแฟร้านนี้หล่อนแค่เปิดเล่นๆ คาดว่าใช้เพื่อล่อเด็กหนุ่มๆ

เพราะร้านกาแฟร้านนี้ถูกอออกแบบอย่างสวยงาม ทว่าไม่ใช่สไตล์นุ่มนิ่มหวานแหววแบบที่ผู้หญิงชอบ แต่เป็นสไตล์ที่ไม่เหมือนใครและทำให้ผู้ชายมีความรู้สึกสบายๆ

“คุณชายตอนนี้ซ่งหงเย่อยู่ที่ร้านกาแฟเจี้ยนเจี้ยน”

เย่เฉินได้รับข่าวจากหลิวเจิ้งคุน

“ซ่งหงเย่ไม่ค่อยมาร้านกาแฟตัวเอง ถ้ามาแล้วอย่างน้อยๆ ก็จะอยู่ประมาณหนึ่งชั่วโมงเป็นอย่างน้อย”

เย่เฉินมองไมเคิล “เพื่อนรักถึงตานายแล้ว”

ครึ่งชั่วโมงต่อมา

ไมเคิลสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวหนึ่ง และใส่กางเกงขายาวสบายๆ ตัวหนึ่งไปที่ร้านกาแฟเจี้ยนเจี้ยน

ร้านกาแฟเจี้ยนเจี้ยนคนไม่เยอะ ทันทีที่ไมเคิลก้าวเข้ามา พนักงานสองคนที่บาร์ก็รีบผุดลุกขึ้น