เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 138

“โอ้โห”

ไมเคิลอุทานออกมาอย่างประหลาดใจ ด้วยสีหน้าเป็นกังวล “นี่…ก็ออกจะเร้าใจมากจริงๆ”

เย่เฉินกล่าว “มีที่ตื่นเต้นกว่านี้อีกนะ สามีของหล่อนน่ะจะจะจับขู้พวกนาย”

“อย่า…อย่าเหลวไหลน่า”

ไมเคิลกลัวจนอุทานภาษาจีนออกมา

“เราเป็นเพื่อนกันมาตั้งหลายปี นายอย่าหาเรื่องให้ฉันล่ะ!”

ไมเคิลดูหวาดกลัวมากอย่างเห็นได้ชัด

เพราะถ้าเรื่องนี้เกิดขึ้นที่อเมริกาแล้ว สามีกลับไปที่บ้านแล้วพบว่าภรรยาของตนเองอยู่กับชายอื่น สามีคงจะลั่นปืนใส่ชายชู้ไปแล้ว

ถึงจะไม่ใช่ปืนแต่บ้านทุกหลังก็ต้องมีไม้เบสบอลแค่โดนหวดเข้าไปสักทีก็เจ็บเอาการ

เย่เฉินกล่าว “ไมเคิลนายไม่ต้องกลัวหรอกน่า พวกเราคนจีนไม่มีปืนที่บ้าน แล้วสามีของผู้หญิงคนนั้นก็นิสัยดีมากทีเดียว จับพวกนายได้อย่างมากก็คงร้องห่มร้องไห้ ไม่มีทางลงไม้ลงมือทำร้ายนายหรอก”

ไมเคิลได้ยินถึงตรงนี้ก็สบายใจขึ้น เขาจึงถาม “ผู้ชายคนนั้นมีความแค้นอะไรกับนาย นายถึงต้องทำแบบนี้?”

ไมเคิลรู้สึกว่าหากทำแบบนี้ก็คงจะโหดร้ายกับผู้ชายคนนั้นมากเกินไป

เย่เฉินส่ายหน้า “ตรงกันข้ามเลยล่ะ ผู้ชายคนนั้นเป็นคนดีมากๆ ฉันเห็นเขาเป็นเพื่อน ที่ทำแบบนี้ที่จริงแล้วก็เพื่อช่วยเขา ช่วยให้เขาได้เห็นนิสัยที่แท้จริงของภรรยาตนเอง!”

ในตอนแรกที่ได้ฟังคำพูดอีกฝ่าย ไมเคิลไม่ค่อยจะเข้าใจความคิดของเขา “ฉันชักจะกลัวจะเป็นเพื่อนนายแล้วแฮะ”

เย่เฉินเองก็รู้ว่าจะหาคนมาสวมเขาคนอื่นก็ถือเป็นการทำร้ายคนผู้นั้นเช่นกัน

แต่ผู้หญิงอย่างซ่งหงเย่นอกใจสามีมานับครั้งไม่ถ้วน อีกทั้งยังรู้จักปกปิดได้อย่างแนบเนียน คนซื่อตรงอย่างสามีขอหล่อนไม่มีทางจับได้แน่นอน

เย่เฉินทนเห็นเจิ้งปินโดนหลอกแบบนี้ต่อไปไม่ได้

ในเย็นวันนั้นไมเคิลลูกเศรษฐีที่ร่ำรวยก็ไม่ได้ไปryกที่โรงพยาบาห้าดาว แต่กลับพักที่โรงแรมแห่งเดียวกับเย่เฉิน

ทั้งสองคนจึงเปิดห้องพักมาตรฐาน ซื้อเบียร์สิบกว่ากระป๋อง ดื่มเบียร์กันในห้องแล้วย้อนคิดเรื่องในอดีตที่ผ่านมา รวมไปถึงสภาพในช่วงหลายปีที่ผ่านมา

เช้าวันที่สองเย่เฉินโทรหาหลิวเจิ้งคุน บอกให้เขาส่งคนไปสะกดรอยตามซ่งหงเย่

ตอนเช้าซ่งหงเย่ไม่ได้อยู่ที่ไหนเป็นระยะเวลานานๆ พอตอนเช้าซ่งหงเย่ก็จะไปที่ร้านกาแฟของตัวเอง

ร้านกาแฟร้านนี้ตั้งอยู่ที่ถนนจงซานจง ร้านชื่อร้านกาแฟเจี้ยนเจี้ยน เป็นร้านของซ่งหงเย่

ทว่าซ่งหงเย่ไม่ค่อยมาที่ร้านกาแฟของตนเอง ไม่ได้ใส่ใจร้านของตนเองมากมายนัก

อย่างไรเสียกำไรของร้านกาแฟก็เป็นเพียงแค่เศษฝุ่นของธุรกิจนมผงของสามีเจ้าหล่อน

ร้านกาแฟร้านนี้หล่อนแค่เปิดเล่นๆ คาดว่าใช้เพื่อล่อเด็กหนุ่มๆ

เพราะร้านกาแฟร้านนี้ถูกอออกแบบอย่างสวยงาม ทว่าไม่ใช่สไตล์นุ่มนิ่มหวานแหววแบบที่ผู้หญิงชอบ แต่เป็นสไตล์ที่ไม่เหมือนใครและทำให้ผู้ชายมีความรู้สึกสบายๆ

“คุณชายตอนนี้ซ่งหงเย่อยู่ที่ร้านกาแฟเจี้ยนเจี้ยน”

เย่เฉินได้รับข่าวจากหลิวเจิ้งคุน

“ซ่งหงเย่ไม่ค่อยมาร้านกาแฟตัวเอง ถ้ามาแล้วอย่างน้อยๆ ก็จะอยู่ประมาณหนึ่งชั่วโมงเป็นอย่างน้อย”

เย่เฉินมองไมเคิล “เพื่อนรักถึงตานายแล้ว”

ครึ่งชั่วโมงต่อมา

ไมเคิลสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวหนึ่ง และใส่กางเกงขายาวสบายๆ ตัวหนึ่งไปที่ร้านกาแฟเจี้ยนเจี้ยน

ร้านกาแฟเจี้ยนเจี้ยนคนไม่เยอะ ทันทีที่ไมเคิลก้าวเข้ามา พนักงานสองคนที่บาร์ก็รีบผุดลุกขึ้น

ซ่งหงเย่มองเสี้ยวหน้าที่หล่อเหลาของไมเคิลอมยิ้มแล้วกล่าว “เรื่องที่คุณทำให้ฉันได้มีเยอะแยะเลยล่ะค่ะ”

……

คืนวันนั้นเย่เฉินก็ได้รับภาพจากไมเคิล เป็นภาพพวกเขาสองคนเปิดโรงแรมด้วยกัน

“ชิ ผู้หญิงแบบซ่งหงเย่ใช้ได้เลยนี่หว่า เจอผู้ชายแปลกหน้าวันแรกก็นอนด้วยกันเลย พอเทียบหวังเจียเหยากับซ่งหงเย่ หวังเจียเหยาดูเป็นคนดีขึ้นมาเลยแฮะ!”

เย่เฉินเหยียดหยามซ่งหงเย่อย่างมาก หล่อนฉวยโอกาสตอนที่สามีตัวเองไปทำงานต่างจังหวัด แล้วทำเรื่องทรยศชีวิตแต่งงานของตัวเองง

หวังเจียเหยาสนิมสนมกับซ่งหงเย่อย่างมาก เย่เฉินไม่กล้าจะจินตนาการว่าในอนาคตหวังเจียเหยาจะกลายไปเป็นคนแบบไหนเมื่อได้รับผลกระทบโดยไม่รู้ตัว

แต่ถ้าเป็นแบบนี้จริงๆ ก็จะไม่เกี่ยวอะไรกับเย่เฉินอีกแล้ว คนที่ซวยก็คือสามีคนต่อไปของหล่อนต่างหาก

ไมเคิลล่อลวงซ่งหงเย่ได้สำเร็จ ขั้นต่อไปก็คือรอให้เจิ้งปินสามีของซ่งหงเย่กลับมา แล้วพาชายหนุ่มไปจับพวกเขาคาหนังคาเขา!

นี่ไม่ใช่เรื่องสลักสำคัญ เย่เฉินต้องการให้เจิ้งปินได้หลักฐาน เพื่อให้ซ่งหงเย่กลายเป็นคนผิด เพื่อจะฟ้องหย่าหญิงสาว!

มีเพียงแบบนี้เท่านั้นถึงจะบรรลุเป้าหมายในการล้างแค้น

ดังนั้นเย่เฉินก็ส่งวีแชทหาเจิ้งปิน “มีเวลามาคุยกันหน่อยไหม?”

ตอนนี้เย่เฉินไม่ใช่ประธานบริษัทแล้ว ผ่านไปครึ่งชั่วโมงกว่าที่เจิ้งปินจะตอบเขา “ตอนนี้ยุ่งนิดหน่อย เดี๋ยวผมโทรหา”

เย่เฉินรออยู่เต็มๆ เป็นเวลาครึ่งชั่วโมงกว่าที่เจิ้งปินจะโทรกลับมา

“คุณเย่มีอะไรหริอเปล่าครับ?” เจิ้งปินถามอย่างเกรงใจ

เย่เฉินกล่าว “ผมไม่ใช่ประธานบริษัทแล่ว เรียกชื่อผมเลยก็ได้ครับ”

เจิ้งปินกล่าวพลางหัวเราะ “ฮ่าๆ ผมได้ยินมาว่าถึงจะลาออกจากตำแหน่งประธานบริษัท แต่คนระดับสูงของบริษัทหัวเซิ่งกรุ๊ปก็ยังคงเคารพนายอยู่มาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งคุณฉินหงเยียนสนิทสนมกับนายมากทีเดียว ถ้ามีโอกาสล่ะก็ น้องชาย นายพอจะจัดแจงแนะนำให้ฉันรู้จักกับฉินหงเหยียนหน่อยสิ”