เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 139

เย่เฉินพอจะฟังออกว่า คนทำธุรกิจอย่างเจิ้งปิน ถ้าเป็นคนว่างงานไม่มีประโยชน์อะไรกับเขาแล้ว ที่จริงก็ไม่ได้มีอะไรน่าเสวนาด้วย

แต่เขาก็คิดขึ้นมาได้ว่าตนเองอยากจะทำความรู้จักกับฉินหงเหยียนโดยผ่านทางเย่เฉิน

เย่เฉินจึงกล่าวว่า “ไม่มีปัญหา พี่จะกลับอวิ๋นโจวเมื่อไหร่ล่ะ? ผมเลี้ยงข้าวพี่กับคุณฉินสักมื้อ”

เจิ้งปินกล่าวว่า “เดี๋ยวก่อน ขอฉันดูก่อนนะ ฉันกลับไปได้เร็วที่สุดก็คือวันมะรืน”

เย่เฉินตอบ “พี่ปิน คุณอย่าเพิ่งบอกภรรยาเรื่องกลับอวิ๋นโจวได้ไหมล่ะ?”

เจิ้งปินเกิดความสงสัยขึ้นมาทันที “เพราะอะไรเหรอ? ทุกครั้งที่ผมกลับมาจากทำงานต่างจังหวัดก็จะบอกหล่อนล่วงหน้า ไม่อย่างนั้นหล่อนจะโกรธผมเอา ภรรยาของผมรักผมมาก หล่อนจะมารับผมที่สนามบินหรือสถานีรถไฟทุกครั้ง หล่อนบอกว่าชอบความรู้สึกที่ได้มารับสามีกลับบ้านแบบนี้”

เย่เฉินหัวเราะเสียงเย็น เจิ้งปินเอ้ยเจิ้งปิน นายี่มันโง่จริงๆ โดนหลอกมาหลายปียังไม่รู้เรื่องอีก!

ทำไมภรรยาของคุณต้องให้คุณรายงานหล่อนล่วงหน้าน่ะเหรอ?

นั่นเพราะหล่อนมีผู้ชายคนอื่นในอวิ๋นโจวด้วยไง! หล่อนกลัวว่าคุณโผล่มาแล้วพบหล่อนกับชายชู้นั่นปะไร!

และในตอนนี้เองเย่เฉินก็นึกถึงตนเองในอดีต เขาคงจะเหมือนเจิ้งปินในตอนนี้ใช่ไหมนะ โง่เง่าจริงๆ

ทั้งๆ ที่โดนหักหลังชัดๆ แต่ดันยังเชื่อว่าภรรยาของตนเองนั้นยังรักตนเองอยู่

เจ้าตัวทำงานหาเงินอย่างไม่คิดชีวิต แต่ภรรยากลับไปหาความสุขนอกบ้าน!

เย่เฉินกล่าวว่า “คือแบบนี้นะครับ ผมมีกิ๊ฟท์เซ็ตเครื่องแก้วของ Baccarat ชุดหนึ่งเพิ่งจะออกมาเมื่อไม่กี่วันมานี้ ตอนนี้ยังหาซื้อไม่ได้ในประเทศ ผมรู้มาว่าซ่งหงเย่ชอบเครื่องแก้วของ baccarat มาก หล่อนชอบจัดงานเลี้ยงค็อกเทล ชุดของขวัญเครื่องแก้วชุดนี้ หล่อนจะต้องชอบมากแน่ คุณเอากลับบ้านเป็นเซอร์ไพรส์ให้หล่อนสิ หล่อนคงจะต้องชอบมากแน่”

ซึ่งที่จริงแล้วเจิ้งปินเองก็อยากเซอร์ไพรส์ภรรยาตัวเองมานานแล้ว

เจิ้งปินครุ่นคิดน้อยๆ แล้วกล่าว “น้องเย่เฉิน นายไอเดียใช้ได้เลยนะ ยังให้ของขวัญฉันอีก มีอะไรจะให้ฉันช่วยใช่ไหมล่ะ? ที่จริงพวกเราก็รู้จักกันมาตั้งสามปี นายไม่ต้องเกรงใจขนาดนี้ก็ได้ ฉันไม่ดูถูกนายเพราะนายไม่ได้เป็นประธานบริษัทแล้วหรอกนะ ฉันไม่ใช่คนเห็นแก่ตัวแบบนั้น”

เย่เฉินยิ้มแล้วกล่าว “เราค่อยคุยกันเรื่องรายละเอียดตอนเจอกันวันมะรืนเถอะ”

……

สองวันต่อมาเจิ้งปินก็บินกลับมาที่อวิ๋นโจวโดยไม่ได้บอกภรรยาตนเอง

จากสนามบินเขาก็ตรงดิ่งมาร้านหม้อไฟ

ส่วนเย่เฉินและฉินหงเหยียนนั้นเหมาห้องอาหารส่วนตัวเรียบร้อยแล้ว

“ขอบคุณหงเหยียน ที่คุณยอมออกมากินข้าวกับผมและเจิ้งปิน”

เย่เฉินตั้งใจชวนฉินหงเหยียมา ก็เพราะว่าลำพังตัวเขาเองในตอนนี้ไม่สามารถจะชวนเจิ้งปินได้

วันนี้ฉินหงเหยียนใส่เสื้อยืดสีขาวธรรมดา คิดว่าน่าจะซื้อมาจาก H&M ใส่กาเกงขาสั้นและรองเท้าแตะ

หล่อนแต่งตัวเหมือนผู้หญิงอายุไม่กี่สิบปี ดูน่ารักเป็นมิตร ไม่มีมาดสูงส่งแบบที่ผ่านมา

หล่อนจงใจแต่งตัวแบบนี้ เพราะไม่อยากจะแย่งซีนเจ้าภาพ