เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 14

วินาทีก่อนนี้คุณนายหวังยังเกลี้ยกล่อมคนมีอำนาจในอวิ๋นโจวทั้งหลายให้ตัดทางทำมาหากินของเย่เฉิน

ต่อมากลับเรียกให้เขาอยู่กินข้าวด้วยกัน

ทำให้คนไม่น้อยไม่เข้าใจการกระทำแปลกๆ ของคุณนายหวัง

ทว่าฉินหงเหยียนกลับมองความเก่งกาจของคุณนายหวังออก ในดวงตาจึงฉายแววชื่นชม

นี่มันตบหัวแล้วลูบหลังชัดๆ ไม่ใช่หรือ?

เห็นได้ชัดว่าไม่ธรรมดา

คุณนายหวังกำลังประกาศศักดาว่าตนเองตัดหนทางทำมาหากินของเย่เฉินนั่นเพราะอีกฝ่ายทำร้ายลูกชายตนเองแล้วที่อนุญาตให้เย่เฉินร่วมงานได้นั่นเพราะตอนนี้เย่เฉินยังเป็นเขยของตระกูลหวัง

ในเมื่อยังเป็นเขยของตนเองอยู่ย่อมแปลว่าเป็นคนในครอบครัว ดังนั้นจึงจำเป็นต้องอยู่ในงานเลี้ยงนี่ถือเป็นมารยาทและกฎเกณฑ์

เย่เฉินเองไม่ได้ปฏิเสธเขาเดินตามหวังเจียเหยา หวังซ่าวเจี๋ยที่ถือเป็นรุ่นหลานของเจ้าภาพก็ไปนั่งที่โต๊ะ

ที่นี่ย่อมมีห้องส่วนตัวที่หรูหรามากมายแต่ว่าคุณนายหวังชอบความครึกครื้นดังนั้นจึงเลือกที่จะตั้งโต๊ะจัดงานไว้ที่ล็อบบี้

หวังซ่าวเจี๋ยมองเย่เฉินที่นั่งอยู่ด้านข้างแล้วหัวเสีย

“เย่เฉิน อาหารมื้อนี้จะเป็นมื้อสุดท้ายที่นายจะได้กินที่อวิ๋นโจว กินเยอะๆ หน่อย ต่อไปภายหน้าจะไม่มีหมั่นโถวกินด้วยซ้ำ ฮ่าๆ”

หวังหยวนหยวนน้องสาวของหวังซ่าวเจี๋ยก็เสริมขึ้นมา “พี่ชาย พี่พูดเวอร์เกินไปแล้ว ทำไมจะไม่มีหมั่นโถวกินได้ยังไง? เขาไปขออาหารได้อยู่นะ”

หวังซ่าวเจี๋ยหัวเราะร่วน “น้องพูดถูก ไปขอทานก็พอได้อยู่ พวกเราอนุญาตให้นายขอทานได้นี่ ฮ่าๆ”

วันนี้เย่เฉินฟังคำถากถางของหวังซ่าวเจี๋ยจนเอือมระอาจึงไม่ได้รู้สึกอะไรกับมันอีก

ทว่าพอจู่ๆ หวังหยวนหยวนก็โพล่งออกมา เย่เฉินก็อดปรายตามองเจ้าหล่อนอย่างเสียไม่ได้

พูดไปแล้วหวังหยวนหยวนก็ถือว่าเป็นน้องเมียของเย่เฉิน ถึงแม้จะไม่สวยเท่าหวังเจียเหยาแต่มีรูปร่างน่าชมที่สุดในอวิ๋นโจว

และเป็นเพราะหวังหยวนหยวนไม่ลงรอยกับหวังเจียเหยา ทำให้เขาจึงไม่ค่อยได้ไปมาหาสู่กับอีกฝ่ายนัก

เมื่อถากถางไปได้เล็กน้อยแล้วเห็นเย่เฉินไม่โต้เถียงอะไร หวังซ่าวเจี๋ยหน้าเขียวคล้ำเขายกแก้วเหล้าเดินไปหาหม่าเสินที่อยู่โต๊ะด้านข้าง

“เถ้าแก่หม่า วันนี้ต้องขอบคุณคุณมาก ภาพที่คุณสั่งให้เย่เฉินถอดเสื้อผ้าที่ด้านนอกมันตราตรึงใจมากเลย เหมือนสอนสุนัขอย่างไรอย่างนั้น!”

หม่าเสินยิ้มขณะชนแก้วกับหวังซ่าวเจี๋ย “คุณชายหวังเกรงใจเกินไปแล้ว ถ้ารู้แบบนี้จะให้คุณอัดคลิปเอาไว้ วันหลังพอเบื่อๆ จะได้เอามาดูแก้เซ็ง”

“ฮ่าๆ เถ้าแก่หม่าพูดถูก น่าจะอัดคลิปเหตุการณ์นั้นเอาไว้จริงๆ”

หวังซ่าวเจี๋ยหัวเราะเสียงดังคล้ายกลัวเย่เฉินไม่ได้ยิน

เย่เฉินปรายตามองหม่าเสิน พออีกฝ่ายเห็นเข้าก็รีบสวนทันควัน

“มองอะไร! ถ้าต่อไปยังกล้าสมัครสายงานส่งอาหารเดลิเวอรี่ ฉันจะตัดขานาย!” แววอาฆาตฉายในดวงตาเย่เฉิน เขาจะต้องจัดการหม่าเสินคนนี้ให้เร็วที่สุด

เย่เฉินหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วโทรหาพ่อบ้านของตระกูลเย่ พ่อบ้านฟาง