เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 15

สรุปบท ตอนที่ 15 ล้างแค้นหม่าเสิน!: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)

สรุปเนื้อหา ตอนที่ 15 ล้างแค้นหม่าเสิน! – เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) โดย Internet

บท ตอนที่ 15 ล้างแค้นหม่าเสิน! ของ เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) ในหมวดนิยายAction เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย Internet อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที

ใบหน้าหม่าเสินซีดเผือดทันที!

แต่ว่าในงานเลี้ยง แขกรอบตัวต่างก็กำลังมองเขาอยู่ โดยเฉพาะคนสวยๆ อย่างฉินหงเหยียนอยู่ข้างตัวเขาพอดี!

เขาจะลนลานไม่ได้ จะให้คนอื่นเห็นพิรุธไม่ได้!

หม่าเสินฝืนยิ้ม “ฮ่าๆ ขอบคุณครับคุณอู ผมว่าแล้วด้วยความสัมพันธ์ของเรา พวกเราจะต้องร่วมมือกันต่อแน่ ค่าต่อสัญญาครั้งนี้ผมก็เตรียมเอาไว้เรียบร้อยแล้วแปดล้านหยวน!”

อูเสี่ยวหงพูดในโทรศัพท์ “ต้องขอโทษด้วย เถ้าแก่หม่า บริษัทของเราตัดสินใจว่าจะส่งคนไปรับช่วงดูแลบริษัทต่อไม่ต้องมีตัวแทนแล้ว”

ในใจหม่าเสินห่อเหี่ยวแต่กลับฝืนทำใบหน้าร่าเริง “ไม่มีปัญหาๆ ถ้าเจอกันต้องดื่มกันทั้งคืนไปเลย!”

อูเสี่ยวหงงุนงงอยู่ไม่น้อย “คุณเข้าใจที่ผมพูดไหมเนี่ย? สิทธิ์การเป็นตัวแทนของคุณถูกยกเลิกแล้ว จะจ่ายเงินเท่าไหร่ก็ไม่มีประโยชน์!”

หม่าเสิน “ครับๆ คุณอู วางใจเถอะครับ ในอนาคตเราต้องร่วมมือกันอย่างราบรื่นแน่!”

อูเสี่ยวหง “เป็นบ้ารึป่าวเนี่ย ตอบไม่ตรงคำถามสักอย่าง! สรุปเลยก็คือสัญญาเราจะสิ้นสุดลงในเดือนหน้า ส่วนกลางจะส่งคนไปรับช่วงต่อ เอาแบบนี้แล้วกัน แค่นี้ล่ะ”

หม่าเสิน “ครับ คุณอู แล้วไว้ค่อยคุยกันตอนเจอกันนะครับ!”

หม่าเสินวางสายด้วยรอยยิ้ม

เย่เฉินขมวดคิ้วอย่างงุนงงหรือว่าพ่อบ้านฟางยังไม่ได้คุยกับอูเสี่ยวหง?

เพราะอะไรหม่าเสินถึงได้คุยกับอูเสี่ยวหงอย่างมีความสุขแบบนั้น?

คนอื่นได้ยินแค่คำพูดของหม่าเสินแต่ไม่ได้ยินว่าอูเสี่ยวหงพูดอะไรในสาย

หวังซ่าวเจี๋ยเป็นคนแรกที่เดินมา “เถ้าแก่หม่า ฟังจากที่คุณคุยในสาย เรื่องต่อสัญญาราบรื่นแล้วใช่ไหม?”

หม่าเสินยิ้ม “นั่นมันแน่นอนอยู่แล้ว ราบรื่นอย่างมาก!”

หวังซ่าวเจี๋ยรีบยกแก้วเหล้าขึ้นมา “มา เถ้าแก่หม่า ผมขอดื่มให้คุณ ขอให้ธุรกิจคุณรุ่งเรืองนะ!”

“ขอบคุณนะครับคุณหวัง” หม่าเสินยกแก้วเหล้าขึ้นมาแล้วดื่มจนหมดในรวดเดียว!

หวังซ่าวเจี๋ยตกใจ “เถ้าแก่หม่าคุณนี่ใจกว้างจริงๆ ยกหมดแก้วเลย!”

ฉินหงเหยียนเองก็ยกแก้วเหล้าขึ้นมา “เถ้าแก่หม่าพอจะมองออกว่า คุณกับคุณอูนี่สนิทกันมากทีเดียว”

หม่าเสินดื่มเสร็จไปหนึ่งแก้วบวกกับที่กำลังหัวเสีย จึงทำให้รู้สึกแย่ทีเดียวแต่ก็ยังเทเหล้าจนเต็มแก้วอย่างรวดเร็ว

ในครรลองสายตาของหม่าเสินนั้น เสี้ยวหน้าที่เย้ายวนของฉินหงเหยียนเริ่มเลือนรางไปช้าๆ

หม่าเสินกล่าว “นั่นมันแน่นอนอยู่แล้ว ผมกับคุณอูเราลำบากมาด้วยกัน!”

ฉินหงเหยียนกล่าว “งั้นฉันขอดื่มให้เถ้าแก่หม่าหนึ่งแก้วนะคะ ถ้ามีโอกาสหวังว่าจะได้ทำความรู้จักคุณอูจากการแนะนำของคุณนะคะ”

ในทันทีที่เขาไม่ได้เป็นตัวแทนของบริษัท เขาก็จะไม่มีคุณสมบัติมาพูดคุยหยอกเย้ากับคนในห้องนี้อีกแล้ว!

ดังนั้นเขาถึงต้องเสแสร้ง!

ทว่าตอนนี้กลับถูกเย่เฉินแฉหมดแล้ว!

หม่าเสินอาศัยฤทธิ์แอลกอฮอล์ตบโต๊ะอย่างรุนแรงแล้วเดินไปหาเย่เฉิน

“โดนยกเลิกสิทธิ์แล้วมันยังไง! นั่นเพราะบริษัทจะมาดูแลด้วยตนเองไม่ใช้ตัวแทนอีก ไม่ใช่ฝีมือขยะอย่างแก!”

เย่เฉินยิ้มน้อยๆ เขาจิบชาแล้วกล่าว “น่าสนใจจริงๆ เมื่อครู่ก็เห็นผมโทรศัพท์อยู่แต่ตอนนี้กลับมาช่วยออกตัวแทนผมเสียด้วย ฮ่าๆ ในเมื่อคุณไม่ได้คิดว่าเป็นฝีมือผม นั่นก็ดี ผมเองก็คร้านจะมีศัตรูเพิ่ม”

แขกที่อยู่ในงานเงี่ยหูฟัง แล้วพากันคาดเดาไปต่าง ๆ นานา สิทธิ์การเป็นตัวแทนของหม่าเสินโดนยกเลิกจะเกี่ยวอะไรกับเย่เฉินหรือไม่?

จะต้องรู้ว่าคนที่นี่จำนวนมากเมื่อครู่เพิ่งบอกว่าจะช่วยตระกูลหวังตัดทางทำมาหากินของเย่เฉิน!

ถ้าหากว่าเย่เฉินเป็นคนใหญ่คนโตขึ้นมาจริงๆ คนพวกนี้ก็คงจะไม่รอด!

หวังจื้อหย่วนเห็นสถานการณ์ก็รีบลุกขึ้นแล้วกล่าว “ทุกคนอย่าเพิ่งเป็นกังวลไป เถ้าแก่หม่า เรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเขาเลยแม้แต่น้อย ครอบครัวเขาเป็นคนบ้านนอก ปู่เขาเป็นเกษตรกร ไม่รู้จักคุณอูที่อยู่ในเมืองหรอก!”

ซูหลานเองก็ลุกขึ้นแล้วกล่าวเช่นกัน “ใช่แล้ว คนไร้ประโยชน์ผู้นี้เป็นเขยของบ้านเรามาสามปี ฉันสั่งให้เลี้ยวซ้ายเขาไม่กล้าไปทางขวาด้วยซ้ำ ถ้าหากเขารู้จักคนใหญ่คนโตขนาดนั้นทำไมถึงได้กล้ำกลืนฝืนทนอยู่ได้ตั้งสามปีล่ะ?”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)