เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 16

พอได้ยินคำพูดของหวังจื้อเฉียงและซูหลานแล้ว ความวิตกกังวลของแขกในงานก็ผ่อนคลายลงไปไม่น้อย

นั่นมันก็จริงพวกลูกคนรวยทั้งหลายต่างถูกประคบประหงมเลี้ยงดูเป็นอย่างดี ได้รับอภิสิทธิ์ต่างๆมากมายจะทนรับความทรมานของการเป็นเขยที่แต่งเข้าถึงสามปีได้ยังไง?

ที่เย่เฉินแสร้งทำท่าคุยโทรศัพท์ก่อนนี้อาจเป็นแค่ความบังเอิญ หรือบางทีเย่เฉินอาจรู้ข่าวนี้มาก่อน

แต่ไม่ว่าจะอย่างไรเรื่องที่การงานของหม่าเสินกำลังจะจบลงเป็นเรื่องแน่นอนแล้ว

คุณนายหวังส่งสายตาบอกหวังจื้อเฉียง เขาเข้าใจทันที รีบเดินไปหยิบขวดไวน์ที่หม่าเสินให้มาแล้วเดินไปหาอีกฝ่าย

“หม่าเสิน คุณเอาไวน์ขวดนี้กลับไปเถอะ ช่วงนี้คุณแม่ผมเปลี่ยนใจแล้ว ไม่ชอบดื่มไวน์แล้วล่ะ”

พอรู้ว่าหม่าเสินโดนยกเลิกสิทธิ์การเป็นตัวแทน หวังจื้อเฉียงก็เปลี่ยนสรรพนามในการเรียกขานอีกฝ่ายทันที

เมื่อครู่ยังเรียกเถ้าแก่หม่า แต่ตอนนี้กลับเรียกชื่ออีกฝ่ายตรงๆ แทน!

หนำซ้ำยังคืนของขวัญที่อีกฝ่ายให้มาด้วยอีกต่างหาก!

นี่เป็นการแสดงท่าทีอย่างแน่ชัดว่าไม่อยากจะข้องแวะกับหม่าเสินอีกต่อไป!

หม่าเสินรีบกล่าว “คุณหวัง เก็บไว้เถอะ คุณนายไม่ดื่ม พวกคุณก็ดื่มได้นี่นา”

หวังจื้อเฉียงยัดเหล้ากลับเข้าไปในมือของหม่าเสินอย่างแน่วแน่ “พวกเราขอรับน้ำใจไว้แล้วกันแต่พวกเราไม่ชอบดื่มไวน์”

หม่าเสินถือขวดไวน์ด้วยใบหน้าคล้ำเขียว เขารีบกลับไปที่โต๊ะตนเองแล้วเตรียมจะมอบของชิ้นนี้ให้คนอื่นต่อ

“คุณฉิน คุณจ่ง โฮรมาเนกงติปี 90 ขวดนี้ ผมใช้เงินก้อนใหญ่กว่าจะซื้อได้ มาเถอะ พวกเรามาเปิดดื่มกัน พวกเราชอบดื่มมันนี่นา!”

หม่าเสินไม่เรียกเด็กเสิร์ฟด้วยซ้ำ เขาลงมือเปิดขวดไวน์ด้วยตนเอง

แต่หลังจากไวน์ราคาประมาณมิได้นี้ถูกเปิดออกแต่กลับไม่มีใครยอมร่วมวงกับเขา

“คุณฉิน ผมเทให้นะ คุณชิมดูแล้วกัน” หม่าเสินเดินไปหาฉินหงเหยียน

ฉินหงเหยียนปฏิเสธอ้อมๆ “ขอโทษด้วย ฉันขับรถมาค่ะ ดื่มไวน์ไม่ได้”

ดื่มไม่ได้?

หม่าเสินยังจำได้อย่างแม่นยำ เมื่อครู่ฉินหงเหยียนยังดื่มให้เขาอยู่เลย!

หม่าเสินเดินไปหาจงเหว่ย อีกฝ่ายโบกมือปฏิเสธ “ผมดื่มแต่เหล้าขาว”

ส่วนคนอื่นๆ บนโต๊ะ กลับรีบฉวยโอกาสนี้ถือแก้วเหล้าเดินไปที่โต๊ะคุณนายหวังแล้วอวยพรหญิงชรา

โต๊ะที่เมื่อครู่ยังครึกครื้น ตอนนี้กลับเหลือแค่ฉินหงเหยียนเท่านั้น

“เจ้าหนูที่น่าสงสาร เนี่ยแหละนะ โลกความจริง”

พอเห็นหม่าเสินตกอับแบบนี้ เย่เฉินอดส่ายหน้าไม่ได้

คนตระกูลหวังรวมไปถึงคนในวงสังคมนี้ช่างมองโลกตามความเป็นจริงอย่างยิ่ง ไม่แปลกเลยที่หวังเจียเหยาจะคบชู้เพราะเรื่องเงิน

หม่าเสินเห็นว่าที่โต๊ะเหลือฉินหงเหยียนก็ไพล่คิดไปว่าอีกฝ่ายยังคงอยากคบหากับเขาอยู่

หม่าเสินยื่นหน้าเข้าไปถาม “คุณฉิน พอจะสะดวกแลกวีแชทกันไหมครับ? ต่อไปหากมีโอกาสผมจะลองนัดคุณอูทานข้าวสักมื้อ”