เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 146

ฉินหงเหยียนพยักหน้ารับ แล้วรีบร้อนโทรกลับหาอีกฝ่ายต่อหน้าเย่เฉิน และเปิดลำโพงด้วย

หล่อนรู้ว่าชีวิตแต่งงานครั้งก่อนของเย่เฉินแตกหักไปเพราะภรรยาหลอกลวงและโกหกเขา

ปกติแล้วผู้ชายที่เคยโดนทำร้ายมาก่อนแบบนี้จะหวาดระแวงในตัวคู่ชีวิตอย่างมาก

ฉินหงเหยียนเปิดลำโพงเพื่อให้เย่เฉินรู้ว่าตนเองไม่มีความลับอะไร ไม่ว่าจะสายไหนโทรเข้ามาหล่อนก็เปิดลำโพงให้เขาฟังได้ทั้งนั้น หล่อนไม่มีทางหลอกลวงเขา

เย่เฉินย่อมเข้าใจเป้าหมายของฉินหงเหยียน และยิ่งชื่นชมความเปิดเผยซื่อตรงของแฟนตนเอง

“ว่าไงเหล่าถู โทรมาเช้าขนาดนี้มีอะไรหรือเปล่า?”

ฉินหงเหยียนพูดกับไมโครโฟนของมือถือ

“โอ้ยเกิดเรื่องแล้ว เกิดเรื่องแล้วคุณฉิน!”

เหล่าถูที่อยู่ปลายสายมีท่าทีร้อนรนอย่างยิ่ง

ฉินหงเหยียนสบตาเย่เฉินแล้วถาม “มีเรื่องอะไร?”

เหล่าถูกล่าว “ตอนนี้ในข่าวมีแต่ข่าวด้านลบของคุณ บอกว่าฉินหงเหยียนรองประธานบริษัทหัวเซิ่งกรุ๊ปสาวสังคมชื่อดังของอวิ๋นโจว มีเรื่องชู้สาวกับเหล่าผู้บริหารที่มีภรรยาแล้ว แถมยังแนบรูปด้วยเขียนเสียออกรสเชียว จนติด Hot Search ของเวยป๋อแล้วเนี่ย! เฮ้อ คิดว่าเดี๋ยวพอตลาดหุ้นเปิด ราคาหุ้นบริษัทเราร่วงแน่!”

จะมองข้ามผลกระทบจากชีวิตส่วนตัวของผู้บริหารบริษัทที่ส่งผลต่อราคาหุ้นไม่ได้

ก่อนนี้แล้วเคยเกิดเรื่องประมาณนี้มามาก ทันทีที่มีเรื่องหลุดออกมา ราคาหุ้นอาจจะลดลง 5% เป็นอย่างน้อย

เย่เฉินขมวดคิ้วนิ่ว รีบร้อนหยิบโทรศัพท์ออกมาเข้าเวยป๋อ ก็พบว่าในชาร์ต Hot search และก็พบว่ามีหัวข้อเรื่อง ‘พฤติกรรมไม่เหมาะสมของชีวิตส่วนตัวของประธานบริษัทหัวเซิ่งกรุ๊ป’จริงๆ!

เย่เฉินเห็นประโยคนี้ก็รู้สึกหงุดหงิด เพราะว่าตอนนี้ฉินหงเหยียนเป็นแฟนของเขา!

แต่เพราะเห็นคนอื่นตำหนิว่าชีวิตส่วนตัวของแฟนเขามีปัญหาแถมยังติด Hot search ทำให้คนทั้งประเทศเข้าใจผิดไปแบบนี้ !

พอกดเข้าไปดูเห็นหัวข้อในเวยป๋อ เห็นได้ชัดว่ามีภาพคู่หัวเราะคิกคักของฉินหงเหยียนและผู้บริหารหลายคน ดูแล้วเหมือนมีอะไรในกอไผ่

“น่ารังเกียจ ภาพเหล่านี้โดนคนอื่นตัดต่อ ฉันเจอผู้บริหารพวกนี้ในที่สาธารณะทั้งนั้น หนำซ้ำยังมีคนอื่นอยู่ด้วย”

ฉินหงเหยียนมองภาพพวกนี้ปราดเดียว ก็พบทันทีว่าตัวเองโดนโจมตีด้วยเจตนาไม่ดี

เหล่าถูกล่าว “คุณฉินคุณรีบมาที่บริษัทเถอะ พวกเราต้องรีบเรียกประชุมผู้ถือหุ้น เพื่อถกกันเรื่องนี้”

ฉินหงเหยียนกล่าว “ค่ะฉันจะไปเดี๋ยวนี้”

หลังจากวางสายแล้ว เย่เฉินจับมือฉินหงเหยียนแล้วกล่าว “ขอโทษด้วยนะหงเหยียน เรื่องนี้น่าจะเป็นฝืมือของหลิวอวี่เจ๋อ”

ฉินหงเหยียนเป็นคนระมัดระวังอย่างยิ่งไม่ล่วงเกินใครมาก่อน

เย่เฉินไม่เดาก็รู้ จะต้องเป็นฝีมือหลิ่วอวี่เจ๋อที่หาเรื่องบริษัทหัวเซิ่งกรุ๊ป ดังนั้นถึงได้ใช้วิธีสกปรกแบบนี้

เย่เฉินรู้สึกผิดอย่างมาก เพราะหลิ่วอวี่เจ๋อต้องการจะล้างแค้น ดังนั้นเขาถึงได้ลงมือกับฉินหงเหยียน

ฉินหงเหยียนยิ้มน้อยๆ “ในเมื่อฉันเป็นผู้หญิงของคุณแล้ว คุณอย่าขอโทษฉันเลยค่ะ”

“อย่างไรเสียฉันทำอะไรถูกต้องไม่เคยปกปิด ไม่มีเรื่องผิดอะไรที่ให้เขาขุดหา ฉันไม่กลัวว่าเขาจะหาเรื่องฉันหรอกค่ะ”

เย่เฉินพยักหน้าเขารู้ถึงศักยภาพของฉินหงเหยียนได้ดีว่าหล่อนจะต้องจัดการเรื่องนี้ได้ดีแน่

“คุณรีบไปบริษัทเถอะจะให้ผมไปส่งไหมครับ?” เย่เฉินถาม

ฉินหงเหยียนส่ายหน้า “คุณเหนื่อยมาแล้วทั้งคืนพักที่บ้านเถอะค่ะ แต่ว่าฉันอยากกินอาหารเช้ากับคุณก่อนแล้วค่อยไป..”

“กินข้าวเช้าเหรอ? เหล่าถูบอกว่าจะเรียกประชุมไม่ใช่เหรอ?”

เย่เฉินจำได้ว่าที่ผ่านมาฉินหงเหยียนเป็นคนทำงานรวดเร็วว่องไว บางครั้งไม่กินข้าวทั้งวันก็ยังได้ ทำไมวันนี้ถึงได้อยากจะกินข้าวเช้าแทนที่จะตรงดิ่งไปทำงานเลยล่ะ?

ฉินหงเหยียนเขินอายเกินกว่าจะพูดตรงๆ “คุณอยู่เมืองนอกมาก่อนไม่ใช่เหรอ? น่าจะเข้าใจความหมายที่ฉันจะสื่อนะ”

เห็นท่าทางฉินหงเหยียนเย่เฉินถึงได้เข้าใจ “อ้อ ผมเข้าใจแล้ว ผมเข้าใจแล้ว พวกเรากินข้าวเช้าด้วยกันแล้วคุณค่อยไปทำงาน”

นี่เกี่ยวข้องกับวัฒนธรรมที่ต่างกันระหว่างในประเทศและต่างประเทศ