เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 147

ฉินหงเหยียนขับรถมาถึงลานจอดรถบริษัทอย่างมีความสุข

ใบหน้าหญิงสาวยังคงแต่งแต้มด้วยรอยยิ้มจนขึ้นลิฟท์ไปด้านบน กว่าจะหุบยิ้มก็ตอนที่เดินออกจากลิฟต์

เมื่อเดินออกจากลิฟต์มาแล้วฉินหงเหยียนก็กำลังวางมาดเป็นผู้บริหารหญิงที่แสนเย็นชา

“คุณฉินคุณมาสักที! พวกคุณถูรอคุณอยู่ในห้องประชุม”

โจวหรงหรงที่บริษัทนานแล้ว เมื่อเห็นฉินหงเหยียนก็รีบร้อนออกมาต้อนรับหล่อน

ฉินหงเหยียนสาวเท้าเดินไปข้างหน้าแล้วกล่าว “อืม ฉันรู้แล้วค่ะ ช่วยชงกาแฟให้ฉันแล้วเอามาให้ที่ห้องประชุมด้วยนะ ”

“ค่ะคุณฉิน”

ฉินหงเหยียนเดินตรงไปที่ห้องประชุมอย่างรวดเร็ว หล่อนผลักประตูห้องประชุมแล้วเดินเข้าไป

ผู้บริหารระดับสูงของบริษัทหัวเซิ่งกรุ๊ปต่างก็ผุดลุกขึ้นเมื่อเห็นฉินหงเหยียน

“คุณฉิน!”

“คุณฉิน!”

ฉินหงเหยียนดูมีมาดผู้บริหารอย่างยิ่ง แค่ผู้หญิงคนเดียวก็ทำให้พวกผู้ชายพวกนี้ต้องยอมศิโรราบให้แล้ว

ฉินหงเหยียนพยักหน้ารับรวมไปถึงพวกเหล่าถูต่างก็กำลังสูบบุหรี่อยู่ เขากล่าวว่า “ดับบุหรี่เถอะ เรามาประชุมกันเถอะนะ”

จากนั้นฉินหงเหยียนทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ของประธานบริษัท

เหล่าถูดับบุหรี่แล้วกล่าวอย่างร้อนรน “คุณฉิน คุณเห็นข้อความในเวยป๋อแล้วหรือยัง?”

ฉินหงหเยียนกล่าวตอบ “เห็นแล้วรูปพวกนั้นคนอื่นจงใจตัดต่อให้เหลือแค่ฉันกับผู้ชายคนอื่น บางอันก็แปะเข้าด้วยกัน ฉันสามารถให้ดูภาพจริงแล้วอธิบายเรื่องนี้กับประชาชนได้”

เหล่าถูกล่าว “คุณฉินพูดง่ายเกินไปแล้วแล้วหรือเปล่า?”

ฉินหงเหยียนหัวเสียน้อยๆ “ทำไม? หรือพวกคุณคิดว่าข่าวลือพวกนั้นเป็นเรื่องจริงหรือไง? คุณคิดว่าฉันเคยนอนกับพวกผู้บริหารพวกนั้นเหรอ?”

เหล่าถูรีบร้อนกล่าว “ไม่ครับๆ นิสัยของคุณฉินเป็นยังไง พวกเรารู้ดีที่สุด ผู้บริหารพวกนั้นส่งคุณที่บ้านอยากจะตามจีบคุณ คุณก็ไม่รับรักพวกเขาด้วยซ้ำไป ผมเองก็เคยได้ยินมาบ้าง แต่ปัญหาหลักๆ ไม่ใช่เรื่องนี้ แต่เห็นชัดๆ ว่าเป็นฝีมือคนตระกูลหลิ่ว ข้อมูลที่ผมรู้ก็คือที่พวกเขาเลือกล้างแค้นคุณโดยทำแบบนี้ก็เพราะคุณยื่นมือเข้ามาช่วยเย่เฉินหลายครั้ง!”

และในเวลานี้เองผู้บริหารระดับสูงคนอื่นๆ ก็เปิดปากกล่าวบ้าง

“นั่นสิ คุณฉิน คุณเย่เป็นศัตรูคู่แค้นของตระกูลหลิ่ว คุณสนิทสนมกับคุณเย่ขนาดนั้น พวกเขาต้องไม่พอใจแน่! จริงด้วย ต่อให้ครั้งนี้สามารถอธิบายเรื่องรูปภาพได้ แต่ก็รับประกันไม่ได้ว่าตระกูลหลิ่วจะใช้วิธีอื่นๆ มาล้างแค้นบริษัทหัวเซิ่งกรุ๊ปของเรา!”

ฉินหงเหยียนอ้าปากพะงาบเหมือนคนใบ้ หล่อนรู้ดีแก่ใจว่าหลิ่วอวี่เจ๋อคนนี้จิตใจคับแคบ แถมยังเจ้าคิดเจ้าแค้นมากด้วย

ถ้าหากว่าเขาต้องการโจมตีตนเองคงจะต้องสรรหาวิธีการมาต่างๆ นานาแน่นอน

“งั้นพวกคุณต้องการอะไร?” ฉินหงเหียนกอดอกแล้วเอ่ยปากถามพวกเขา

หล่อนแอบรู้สึกว่าการประชุมครั้งนี้พวกเขามีแผนการในใจเอาไว้แล้ว

เหล่าถูกล่าว “คุณฉิน ตระกูลหลิ่วแห่งเมืองเทียนไห่น่ะพวกเราล่วงเกินพวกเขาไม่ได้หรอกนะ ดังนั้นผมหวังว่าคุณจะรักษาระยะห่างกับเย่เฉินเอาไว้! ไม่เพียงเท่านั้น เพื่อจะพิสูจน์กับคนตระกูลหลิ่วว่าคุณกับเย่เฉินตัดขาดกันอย่างสิ้นเชิง ผมหวังว่าคุณจะออกประกาศโจมตีเย่เฉิน!”

“โจมตีเย่เฉิน? โจมตีเขาเรื่องอะไร?”

ฉินหงเหยียนมีท่าทีจริงจังขึ้นมาทันที

เหล่าถูส่งเอกสารบนโต๊ะให้ฉินหงเหยียน

หลังจากรับเอกสารมาจากเขาแล้วหล่อนก็พลิกดู

ด้านบนนั้นเต็มไปด้วยความผิดของเย่เฉิน!

สิ่งที่สาธยายเอาไว้นั้นบอกเอาไว้ว่าตอนที่เย่เฉินอยู่บริษัทหัวเซิ่งกรุ๊ปนั้น เขาใช้เงินมือเติบอย่างไร ใช้ช่องว่างทางกฎหมายไปเท่าไหร่ถึงขนาดที่ว่ายังใส่ความเรื่องชีวิตส่วนตัวของเย่เฉินว่าเหลวแหลกขนาดไหน?

“เย่เฉินและโจวหรงหรงทำเรื่องพิเรนทร์กันในออฟฟิศ? คนสารเลวคนไหนเขียนเรื่องพวกนี้เนี่ย!”

ฉินหงเหยียนโกรธจัด หล่อนฉีกเอกสารทิ้งโยนไปอีกทางทันที

และโจวหรงหรงก็กำลังเอากาแฟที่ชงเสร็จแล้วมาส่งให้ฉินหงเหยียนพอดี