เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 167

หวังเจียเหยาเผลอหลุดปากพูดออกมา!

แต่เย่เฉินรู้ความจริงนานแล้ว!

วินาทีก่อนเย่เฉินเพิ่งจะตั้งใจว่าจะไม่ทะเลาะกับอีกฝ่ายเพื่อลูกน้อยในท้องหล่อน

แต่ในวินาทีนี้ คำพูดที่หญิงสาวกล่าวชวนให้โมโหสุดๆ!

เย่เฉินชี้หวังเจียเหยาอย่างมีอารมณ์โมโห “หวังเจียเหยา ในที่สุดคุณก็ยอมรับว่าเคยนอนกับฟางเชาแล้วล่ะสิ!”

หวังเจียเหยารู้ว่าเวลาตอนนี้ไม่ว่าหล่อนจะพูดอะไรก็ไร้ประโยชน์

ทว่าตอนนี้หวังเจียเหยาไม่ใช่ภรรยาของอีกฝ่ายอีกต่อไป เจ้าหล่อนจึงไม่สนใจเขา

หวังเจียเหยากล่าว “ยอม..ยอมรับแล้วจะทำไม! ใช่ วันนั้นที่โรงแรมเจียหัวฉันนอนกับฟางเชา!”

“แล้วทำไมต้องหลอกผม!?” หน้าเย่เฉินแดงก่ำ

หวังเจียเหยาตะคอก “ไม่หลอกนายแล้วนายจะยกโทษให้ฉันหรือไง? นายใจแคบแบบนี้ ถ้าบอกความจริงนาย นายก็ต้องรังเกียจฉันแน่”

“ผมใจแคบเหรอ? คุณคิดว่าคุณควรได้การอภัยจากผมเหรอ?!” เย่เฉินย้อนถาม

หวังเจียเหยากล่าว “ใช่ นายมันคนใจแคบ! เปรียบเทียบกับสามีของฉันแล้ว นายเป็นผู้ชายใจแคบคิดเล็กคิดน้อย ไม่ใจกว้างแม้แต่น้อย! ตอนนี้ฉันตั้งท้องลูกของนาย อวี่เจ๋อก็ดีกับฉันมาก อีกทั้งยังทะนุถนอมฉัน ดูแลฉันเหมือนเป็นเด็กน้อยๆ เลย เปลี่ยนเป็นนาย ฮึ นายรับได้เหรอถ้าฉันท้องลูกของคนอื่นแล้วคบหากับนาย?”

เย่เฉินพูดไม่ออก เมื่อไหร่กันที่โลกใบนี้เริ่มมาเปรียบเทียบใครสูงใครต่ำต้อย ใครประจบประแจงเก่งกว่ากัน!

ต่อให้หลิ่วอวี่เจ๋อทำแบบนี้จริงๆ แปลว่าเขาทำแบบนี้ถูกแล้วเหรอ?

ดีกับผู้หญิงถือว่าถูกต้องแล้วเหรอ?

งั้นก็ต้องดูว่าหล่อนเป็นผู้หญิงแบบไหน!

ยิ่งไปกว่านั้นหลิ่วอวี่เจ๋อไม่ใช่คนโง่ เขาเป็นคุณชายเจ้าชู้ หวังเจียเหยาเป็นผู้หญิงใสซื่อ รู้หน้าไม่รู้ใจจริงๆ!

เย่เฉินกล่าว “ก็ได้ ผมยอมรับ ผมทำไม่ได้ แต่ผมขอเตือนคุณไว้ก่อนนะ หลิ่วอวี่เจ๋อไม่ใช่ผู้ชายที่ดีอะไรนักหรอก ทางดีคุณอย่าตกหลุมรักในมันลึกเกินไป!”

หวังเจียเหยากล่าวอย่างดูหมิ่น “นายเลิกอิจฉาสามีฉันเถอะย่ะ! สามีฉันเป็นผู้ชายที่ดีที่สุดในโลก! ดีกว่านายร้อยเท่า พันเท่า หมื่นเท่า! ดีกับฉันมากกว่านาย ใจกว้างกว่านาย นายไม่ได้หนึ่งในพันในหมื่นของเขาด้วยซ้ำ!”

เมื่อครู่เย่เฉินกล่าวว่าหวังเจียเหยาด้อยกว่าฉินหงเหยียนในทุกด้าน ถ้าคราวนี้หวังเจียเหยาอยากจะล้างแค้นโดยบอกว่าเขาด้อยกว่าหลิ่วอวี่เจ๋อทุกด้าน

ผู้หญิงต่างก็เจ้าคิดเจ้าแค้นทั้งนั้น!

พูดจบหวังเจียเหยาก็ยกกระโปรงขึ้นแล้วเดินกลับเข้าไปในวิลล่า

หลังจากทะเลาะกับหวังเจียเหยาแล้ว เย่เฉินก็หัวเสียอย่างมาก!

เขาไม่สามารถทำเป็นไม่ได้ยินคำพูดของหวังเจียเหยาได้ หญิงสาวสามารถทำให้อารมณ์เขาเปลี่ยนแปลงได้อย่างง่ายดาย!

“หวังเจียเหยา หลิ่วอวี่เจ๋อ คู่สามีภรรยาอย่างพวกคุณไม่คู่ควรจะมีจุดจบที่ดี!”

เย่เฉินกำหมัดแน่นแล้วเดินออกจากวิลล่าไป

เพิ่งจะเดินจากไปแต่แหงนหน้ามองโดยไม่ได้ตั้งใจ ทันใดนั้นเองก็พบว่าเหนือศีรษะของตนเองมีโดรนลอยอยู่

เย่เฉินรู้ได้เลยว่าโดรนตัวนี้อาจจะเป็นของหลิ่วอวี่เจ๋อ เขาอาจจะจงใจส่งโดรนออกมาเพื่อจะสอดแนมดูเขาและหวังเจียเหยาที่อยู่ด้านนอก

“แม่งเอ้ย!”

เย่เฉินโกรธจนหัวฟัดหัวเหวี่ยง เขาหยิบก้อนหินขึ้นมาแล้วโยนใส่โดรน!

โครม!

หินก้อนนั้นลอยไปอย่างรวดเร็ว โดรนตัวนั้นก็ร่วงลงบนพื้นทันที!

จากนั้นเย่เฉินก็เดินกลับไปที่วิลล่าของตนเอง

แต่เพิ่งจะเดินกลับไปก็ได้รับข้อความมา

เป็นหลิวเจิ้งคุนส่งมา

“ขอโทษด้วยนะครับนายท่าน โดรนอยู่ใกล้คุณไปใช่ไหมครับ ทำให้คุณโมโห นายท่านอย่าโกรธเลยนะครับ!”

เมื่อเห็นเนื้อหาในข้อความ เย่เฉินก็อุทานด้วยความแปลกใจ “โดรนเป็นของหลิวเจิ้งคุนเหรอเนี่ย?”