เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 166
เย่เฉินพูดไม่ออก!
ผมเนี่ยนะไม่ลืมคุณ? ผมจะคุกเข่าขอร้องคุณ?
คุณเป็นฝ่ายผิดชัดๆ!
หวังเจียเหยาคนนี้ เวลาล่วงเลยมาจนถึงตอนนี้ ยังเย่อหยิ่ง แถมยังคิดเองเออเองอยู่ได้!
เพราะซ่งหงเย่มีชู้ หญิงสาวก็ได้รับบทเรียนที่สาสมไปแล้ว คราวก่อนที่เจอกันในร้านเฟอร์นิเจอร์ก็พอจะมองออกว่า หล่อนไม่ได้มีสง่าราศีแบบที่ผ่านมา
เจ้าตัวยังคงมีชีวิตสบายเหมือนเดิม!
ไม่มีเย่เฉิน หล่อนยังมีหลิ่วอวี่เจ๋อ แถมหลิ่วอวี่เจ๋อก็เป็นคนร่ำรวยเหมือนกัน หนำซ้ำยังทะนุถนอมเจจ้าหล่อนมากกว่าเขา
เป็นผู้หญิงที่เคยทำเรื่องชั่วช้าไม่ควรจะมีจุดจบที่ดีแบบนี้!
เย่เฉินกล่าวกับหวังเจียเหยาด้วยน้ำเสียงโมโห “หวังเจียเหยา คุณช่วยเลิกหลงตัวเองที! ไม่ใช่ว่าผู้ชายทุกคนจะต้องบูชาคุณไปทั้งชีวิตเพียงแต่ว่าคุณสวยหรอกนะ! แฟนผมคนปัจจุบันอย่างฉินหงเหยียนด้อยกว่าคุณตรงไหน? สวยกว่าคุณ บุคลิกดีกว่าคุณ แถมยังฉลาดกว่าคุณ รู้จักดูแลคนอื่นมากกว่า แถมยัง…”
เพี้ยะ!
เย่เฉินพูดไวมากแต่ยังไม่ทันพูดจบ มือนวลเนียนของหวังเจียเหยาก็สะบัดขึ้นมา
“นายหุบปากไป! นายมันคนสารเลว!”
หวังเจียเหยาเป็นคนขี้อิจฉา แต่ไหนแต่ไรมาเชื่อมั่นเสมอว่าตนเองเป็นผู้หญิงที่สมบูรณ์แบบที่สุด หญิงสาวไม่อาจจะยอมรับการที่อดีตสามีของตนเองดูถูกตนเองแล้วชื่นชมผู้หญิงคนอื่น
ความเย่อหยิ่งโอหังของหวังเจียเหยาทำให้เย่เฉินไม่พอใจอย่างยิ่ง!
หวังเจียเหยามีสิทธิ์อะไรมาตบหน้าเขา!
เย่เฉินง้างมือขึ้น แล้วตบลงบนใบหน้าหวังเจียเหยาเบาๆ!
เพี้ยะ!
ฝ่ามือเพียงเบาๆ ประทับลงใบหน้างดงามของหวังเจียเหยาในชุดเจ้าสาวสีขาว
“โอ้ย”
หวังเจียเหยาอุทานเสียงเบา น้ำตาเอ่อล้นขึ้นมาในเบ้าตา หญิงสาวกุมหน้ารู้สึกอับอายอย่างมาก หญิงสาวมองชายหนุ่มด้วยแววตาเจ็บปวด
เย่เฉินเห็นน้ำตาที่ไหลซึมจากหัวตาของหวังเจียเหยา ก็รู้สึกไม่สบายใจ
เขาไม่มองหญิงสาวอีก เสสายตาหลบแล้วกล่าว
“คุณ…ไม่มีสิทธิ์ตบผม คราวหน้าอย่าลงมือทำร้ายผมแบบนี้อีก ผมไม่ใช่สามีของคุณอีกแล้ว”
หวังเจียเหยากุมหน้าแล้วกล่าว “เย่เฉิน นายมันคนไร้หัวใจ!”
เย่เฉินไม่ตอบ
หวังเจียเหยาปาดน้ำตาแล้วกล่าวต่อ “เย่เฉิน ฉินหงเหยียนหางานไม่ได้เป็นเพราะฉันบอกให้หลิ่วอวี่เจ๋อทำแบบนี้เอง นายไม่ต้องหาเรื่องสามีฉัน ถ้าอยากล้างแค้นล่ะก็ลงที่ฉันแล้วกัน!”
“คุณเนี่ยนะ?” เย่เฉินมองหวังเจียเหยาใหม่อีกครั้ง
หวังเจียเหยาพูดด้วยโทสะ “ใช่ ฉันนี่แหละ นายไม่กล้ายอมรับว่านายยังรักอยู่ แต่ฉันกล้า! ฉันยอมรับว่าฉันยังชอบนายอยู่ ฉันเห็นนายอยู่กับฉินหงเหยียนฉันไม่พอใจ! อีกทั้งพวกนายยังอยู่ข้างบ้านฉันอีก! แค่คิดแบบนี้ฉันก็นอนไม่หลับแล้ว! ฉันอยากให้ฉินหงเหยียนหางานไม่ได้ ให้หล่อนอับจนหนทาง ให้หล่อนต้องซมซานออกจากเทียนไห่! ออกไปจากสายตาฉัน!”
เย่เฉินคิดไม่ถึงว่าหวังเจียเหยาที่กลายเป็นภรรยาของหลิ่วอวี่เจ๋อแล้ว จะยังกล้าพูดว่าชอบตนเองอยู่
ความหึงหวง ความเป็นศัตรู ที่หวังเจียเหยามีต่อฉินหงเหยียนนั้นหยั่งรากลึก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)