เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 165
และในวินาทีนี้เองฉินหงเหยียนก็ไม่อาจปิดบังได้อีกต่อไป
“ขอโทษด้วยนะคะเย่เฉิน ฉันไม่ควรปิดบังคุณ เพียงแต่ว่าฉันไม่อยากให้คุณต้องมาเป็นกังวลแทนฉัน ดังนั้นก็เลยไม่ได้บอกคุณ เมื่อวานฉันไปที่บริษัทของเหวินเหชี่ยนเชี่ยน แล้วหล่อนก็คืนเงินห้าล้านหยวนที่ฉันเข้าหุ้นไป บอกว่าให้ฉันทำงานด้วยไม่ได้จริงๆ”
เย่เฉินไม่โทษฉินหงเหยียน ฉินหงเหยียนเล่าอดีตที่ผ่านมาของตนเอง เล่าทุกเรื่องที่เกิดขึ้นของตนเอง
“ฝีมือหลิ่วอวี่เจ๋อหรือเปล่า?” เย่เฉินถาม
ฉินหงเหยียนพยักหน้า “หลิ่วอวี่เจ๋ออยากจะเหยียบฉันให้ตาย เขาไม่อยากให้ฉันอยู่ในเทียนไห่อีก เมื่อวานฉันไปสัมภาษณ์มาหลายสิบบริษัท เดินเยอะจนเท้าเลือดออก ใช้เส้นสายทั้งหมดที่มีแล้ว แต่ก็ไร้ประโยชน์ ไม่มีบริษัทไหนกล้าตั้งตัวเป็นปฏิปักษ์กับตระกูลหลิ่วเลยไม่มีบริษัทไหนกล้ารับฉัน ฉันมันไร้ประโยชน์จริงๆ…”
ฉินหงเหยียนพูดไปเรื่อยๆ แล้วน้ำตาก็ไหลลงมา
ฉินหงเหยียนเป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่งและเย่อหยิ่งเหลือเกิน แต่ไหนแต่ไรมาเจ้าหล่อนให้ความสำคัญกับความสามารถมากกว่าใบหน้าที่งดงามเสียอีก!
แต่ในวินาทีนี้หล่อนกลับยอมรับว่าตนเองเป็นคนไร้ประโยชน์!
“หงเหยียน!”
เย่เฉินรวบหญิงสาวเข้ามาในอ้อมกอด
ในวินาทีนี้เย่เฉินเสียใจยิ่งกว่าฉินเหยียนเสียอีก!
เขาไม่ได้รู้เลยว่าเมื่อวานหญิงสาวต้องเจอเรื่องที่ย่ำแย่มาทั้งวัน!
ในฐานะที่เป็นแฟนหนุ่มกับปล่อยให้แฟนของตนเองต้องมาตกระกำลำบากเพราะเรื่องของตนเอง!
เย่เฉินเกรี้ยวกราดอย่างยิ่ง พอนึกถึงเรื่องสารพัดที่หลิ่วอวี่เจ๋อทำกับฉินหงเหยียน ก็ไม่อาจควบคุมอารมณ์ได้อีก!
“เย่เฉิน คุณจะไปไหน”
ทันใดนั้นเองเย่เฉินก็สะบัดฉินหงเหยียนทิ้งไป แล้วเดินออกไปด้านนอก
“ผมจะไปคิดบัญชีกับหลิ่วอวี่เจ๋อ!”
ตอนเย่เฉินอยู่อวิ๋นโจวถือว่าเขามีเมตตามากแล้ว ที่ไม่ได้เอาคืนหลิ่วอวี่เจ๋อให้สาสมซึ่งถือว่ายังเบากว่าที่ฟางเชาโดน
แต่หมอนี่คิดไม่ถึงว่าจะไม่รู้อะไร แต่ยังกล้าล่วงเกินผู้หญิงของเขา!
เย่เฉินเดินไปห้องหอของหวังเจียเหยาและหลิ่วอวี่เจ๋อที่อยู่ข้างบ้านด้วยไฟโทสะที่เดือดปุดๆ
เพราะตอนนี้มีแขกมาก ดังนั้นประตูจึงเปิดกว้างจึงสามารถเดินเข้าไปด้านในได้ตลอด
เย่เฉินเดินเข้าห้องรับแขก หลิ่วอวี่เจ๋อและหวังเจียเหยายืนบนบันได กำลังเดินขึ้นไปด้านบน
“หลิ่วอวี่เจ๋อ! โผล่หัวมา!”
เย่เฉินคำรามเสียงกร้าว ทำให้วิลล่าชั้นหนึ่งที่กำลังเสียงดังครึกครื้น เงียบลงอย่างรวดเร็ว!
ทุกคนมองมาที่เย่เฉินด้วยแววตาประหลาดใจ และเกลียดแค้น
เหวินเชี่ยนเชี่ยนที่ยืนอยู่บริเวณประตูเห็นทุกอย่าง แล้วแอบเดินหนีออกไปอย่างรวดเร็ว
เดินออกมาด้านนอก แล้วหันไปเห็นฉินหงเหยียนที่กระทั่งหน้าก็ไม่ได้ล้าง และยังสวมรองเท้าแตะกำลังรีบร้อนเดินตรงมา
แน่นอนว่าหล่อนกังวลว่าเย่เฉินจะเกิดเรื่อง
เหวินเชี่ยนเชี่ยนดึงฉินหงเหยียน “สวรรค์ หงเหยียน ทำไมเธอใส่ชุดนอนเดินมาล่ะ ทางนั้นมีคุณชายร่ำรวยอยู่เยอะแยะเลย เธอใส่ชุดแบบนี้มาบ้านคนอื่น มันได้เหรอ? ไปเลยไป รีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเลย”
“แต่เย่เฉินเขา…” ฉินหงเหยียนเป็นห่วงเย่เฉิน
เหวินเชี่ยนเชี่ยนลากฉินหงเหยียน “เรื่องของเย่เฉินให้ตัวเขาจัดการเอง เธออย่าเข้ามายุ่งเลย”
เหวินเชี่ยนเชี่ยนฝืนลากฉินหงเหยียนไปเปลี่ยนเสื้อผ้า
ภายในวิลลล่าของหลิ่วอวี่เจ๋อ
หลิ่วอวี่เจ๋อเห็นเย่เฉิน ทันใดนั้นเองในแววตาสองข้างฉายแววโหดเหี้ยม หวังเจียเหยาเองก็ตื่นตกใจ
นี่เย่เฉินกำลังสร้างจะความวุ่นวายในงานแต่งงานของหวังเจียเหยาอีกครั้งเหรอเนี่ย?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)