เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 164

หลิ่วอวี่เจ๋อถือเป็นทายาทเศรษฐีที่ร่ำรวยในระดับต้นๆ ของประเทศนี้

ดังนั้นเหล่าดาราสาวในการบันเทิง นอกจากดาราที่มีคนเลี้ยงดูแลล้วหรือไม่ก็ผู้หญิงที่มีศีลธรรม ดาราคนอื่นๆ เขาต่างก็เคยเชยชมมาก่อนแล้ว

ดาราบางคนมีค่าตัวแน่ชัด บางคนก็ไม่ต้องใช้เงิน เพราะเหล่าดาราเองก็ชอบแต่งงานกับคนรวย

ส่วนเหม่ยฉีนั้นฐานะทางบ้านไม่ได้ดีนัก แต่จู่ๆ ก็ดังขึ้นมาในทันทีทันใดเพราะรายการวาไรตี้ จนกลายเป็นสเป็คในฝันของวัยรุ่นหญิงชาย

หลังจากมีชื่อเสียงแล้วก็ไปเตะตาเศรษฐีอย่างหลิ่วอวี่เจ๋อเข้า เมื่อได้ผู้จัดการแนะนำแล้วก็ลมเพลมพัดจนมาลงเอยด้วยกัน

อันที่จริงดาราเองก็ชอบเป็นแฟนกับพวกทายาทเศรษฐี หรือไม่ก็มีความสัมพันธ์ข้ามคืนกัน ไม่ใช่เพียงเพราะเรื่องเงินเท่านั้น เพราะหากแค่เรื่องเงินแล้ว พวกหล่อนเองก็หาได้ไม่น้อย

แต่เหตุผลหลักๆ เลยก็คือพวกดาราโดยเฉพาะไอดอลหญิงจะไม่มีความรักง่ายๆ ถึงขนาดที่ว่ามีบางบริษัทเอเจนซี่มีข้อบังคับเขียนไว้ชัดเจนว่าห้ามมีแฟนเด็ดขาด

แต่ว่าทุกคนต่างก็อยากมีความรักกันทั้งสิ้น ช่วงอายุ 20 กว่าปีเป็นช่วงเวลาที่สมบูรณ์แบบที่สุด ใครจะอยากใช้เวลาช่วงนี้มาทำงานกัน?

แต่หากมีความรักล่ะก็จำเป็นต้องปกปิดเอาไว้ เป็นแฟนกับคนทั่วไปยิ่งอันตรายกว่าเดิม

หากผู้ชายธรรมดาคนนั้นอยากจะใช้เรื่องไปคุยโวโอ้อวด หรือไม่ก็หาประโยชน์โดยการเปิดเผยเรื่องนี้ล่ะ?

ดังนั้นการเลือกคบหากับพวกทายาทเศรษฐีถือเป็นวิธีการที่ดีที่สุด เขาเป็นถึงทายาทเศรษฐี พวกเขาเองก็อยากได้หน้า เป็นแฟนกับดาราก็ไม่จำเป็นต้องเอาไปคุยโวกับใคร

……

เจ็ดโมงเช้า

วิลล่าเฝยชุ่ย

เย่เฉินอาบน้ำเสร็จก็ทำอาหารเช้า แล้วแตะฉินหงเหยียนที่ยังคงนอนหลับสนิทเบาๆ

“ที่รักครับ เจ็ดโมงเช้าแล้วนะ คุณควรไปทำงานได้แล้ว”

เย่เฉินยังไม่รู้เรื่องที่ฉินหงเหยียนไม่มีงานให้ไปทำ

ฉินหงเหยียนลืมตา “ฉันไม่สบาย วันนี้ไม่ไป”

เย่เฉินลูบหน้าผากหญิงสาว แต่ก็ไม่สัมผัสได้ถึงความร้อนจากตัวอีกฝ่าย แต่เขามองออกว่าฉินหงเหยียนดูอ่อนล้าจริงๆ

“หงเหยียนคุณไม่สบายตัวตรงไหน? จะให้ผมพาคุณไปโรงพยาบาลไหม?”

ฉินหงเหยียนส่ายหน้า “ฉันนอนเดี๋ยวเดียวก็ดีขึ้นค่ะ คุณไม่ต้องสนใจฉันหรอก ไปทำงานเถอะ”

ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมานี่เป็นครั้งแรกที่เย่เฉินเห็นฉินหงเหยียนป่วย

เห็นท่าทางหญิงสาวไม่ค่อยสบายนัก ไหนเลยเย่เฉินจะวางใจปล่อยให้หญิงสาวอยู่บ้านคนเดียว?

งานส่งพัสดุของเขาเดือนหนึ่งได้เงินก็แค่ 5000 หยวนเท่านั้น แถมยังอยู่เมืองใหญ่เป็นลำดับหนึ่งอย่างเทียนไห่ เดิมถือว่าเป็นงานที่เงินเดือนน้อยนิด ซื้ออะไรไม่ได้ด้วยซ้ำไป

ตัวเย่เฉินเองก็ไม่ใช่คนสิ้นเนื้อประดาตัวจริงๆ ดังนั้นไปทำงานหรือไม่ก็ไม่ต่างอะไรกัน

ดังนั้นเขาจึงไม่ไปทำงานแล้วอยู่บ้านเป็นเพื่อนหญิงสาว

รอจนตอน 11 โมงเช้า เขาก็นั่งดื่มชาอยู่ที่ห้องรับแขก แล้วกำลังอ่านนิตยสารธุรกิจ FORBS เล่มใหม่ล่าสุดอยู่

ทันใดนั้นเองที่ด้านนอกวิลล่าก็มีเสียงครึกครื้นดังลอยเข้ามา แล้วรถหรูหราจำนวนมากก็ทยอยขับกันเข้ามาเรื่องๆ หนำซ้ำรถคันหนึ่งยังมีดอกไม้ประดับตกแต่งอยู่

โดยเฉพาะอย่างยิ่งรถเบนซ์ G-class คันหน้าสุดคันนั้น บริเวณหน้ารถมีดอกไม้ประดับตกแต่งเป็นรูปหัวใจ ดูสวยอย่างมาก

เย่เฉินรู้ว่าวันนี้เป็นวันแต่งงานของหลิ่วอวี่เจ๋อและหวังเจียเหยา หลิ่วอวี่เจ๋อน่าจะไปรับหวังเจียเหยาที่อวิ๋นโจวมา

“เฮ้อ”

เย่เฉินถอนหายใจอย่างอดไม่ได้

คิดไม่ถึงจริงๆ ว่าอดีตภรรยาแต่งงานอีกครั้งแล้วเขาจะอยู่ใกล้ๆ กับสถานที่จัดงานแต่งงานแบบนี้!

เดิมเขาคิดว่าเขาจะไม่ต้องมาเห็นอะไรทั้งหมดนี้!

ถึงแม้ว่าอยากจะทำเป็นไม่สนใจ แต่ว่าเขาก็ยังอดไม่ได้ มองลอดออกนอกหน้าต่างไปดู

จากตำแหน่งที่เขาอยู่นี่เป็นสถานที่ที่เห็นบริเวณปากประตูบ้านพวกเขาสองคน

เมื่อรถเบนซ์จอดลง หลิ่วอวี่เจ๋อก็เดินลงมาจากด้านหลัง จากนั้นเขาก็อุ้มหวังเจียเหยาลงมา

“เฮ้”

ในงานเกิดเสียงเฮดังครืนขึ้นมา แล้วก็ยิงสายรุ้งออกมา

หวังเจียเหยาในชุดเจ้าสาวสีขาวบริสุทธิ์ถูกเจ้าบ่าวของตนเองอุ้มไว้ในอ้อมแขน ใบหน้าแต่งแต้มไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข

“หวังเจียเหยา…”