เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 176

วันนี้เป็นวันมงคลของหลิ่วอวี่เจ๋อ เดิมทีควรเป็นวันที่เขามีความสุขที่สุดในชีวิตถึงจะถูก

แต่ว่ากลับโดนลอบทำร้ายในงานแต่งงานตัวเอง มือโดนมีดกรีดจนเลือดไหล โชคดีที่ไม่ใช่นิ้วที่โดนหักก่อนหน้านี้

ความเจ็บปวดทางร่างกายก็วาแย่แล้ว แต่กลับถูกคุณปู่ที่เขาเคารพนับถือที่สุด ดูหมิ่นแบบนี้

หลิ่วอวี่เจ๋อเจ็บปวดใจ น้ำตาไหลออกมา

เพื่อนสนิทของเขา กลุ่มเพื่อนเจ้าบ่าว เห็นเลือดของเขาไม่หยุดไหลก็รีบร้อนส่งเขาไปที่โรงพยาบาล

ซูหลานรีบเดินมาแล้วกล่าวกับบุตรสาว “เจียเหยา ลูกรีบไปส่งอวี่เจ๋อที่โรงพยาบาลสิ? ทำไมไม่ตามไปล่ะ?”

หวังเจียเหยาเพิ่งได้ดูมือถือของซ่งหงเย่ พอดูคลิปที่วังเหม่ยฉีแชร์ ก็โมโหทันที หล่อนกล่าวอย่างโมโห

“หนูไม่ไปหรอกค่ะ!”

ในคำพูดของหญิงสาวเต็มไปด้วยความไม่พอใจที่มีในตัวหลิ่วอวี่เจ๋อ!

หวังเจียเหยาหัวเสีย หล่อนเองก็คิดว่าตนเองเป็นเพียงคนเดียวในชีวิตของหลิ่วอวี่เจ่อ

แต่คิดไม่ถึงว่านอกจากตนเองแล้ว หลิ่วอวี่เจ๋อยังเลี้ยงดาราเด็กอยู่ อีกทั้งในคืนก่อนแต่งงานยังจะไประเริงสุขอยู่กับแม่ดารานั่นอีก!

ซูหลานรีบร้อนลากหวังเจียเหยาไปอีกฝั่ง หล่อนกล่าวปลอบเสียงเบา “ลูกแม่ ลูกอย่าทำผิดพลาดสิ อย่าพลาดหย่าเหมือนตอนที่แต่งงานกับฟางเชาเมื่อคราวก่อนล่ะ! ลูกจ๋าในโลกใบนี้มีผู้ชายที่ไหนไม่เจ้าชู้บ้างล่ะ? สมัยก่อนผู้ชายมีเมียสามคนนางเล็กๆ อีกสี่คนนู่น หลิ่วอวี่เจ๋อเขามีคุณสมบัติครบถ้วนแบบนี้จะมีกิ๊กสักคนสองคนคงไม่เป็นไร ขอแค่เขาเคารพลูกยกให้ลูกเป็นเมียออกหน้าออกตาก็พอแล้ว”

หวังเจียเหยาพูดไม่ออก “แม่คะ นี่แม่กำลังพูดอะไรออกมา? ตระกูหวังเราถึงจะด้อยกว่าตระกูลหลิ่วของเขา แต่ก็คงไม่ถึงขั้นที่ต้องลดตัวยอมเขาขนาดนี้มั้งคะ?”

ซูหลานกล่าว “แม่รู้ว่าลูกไม่พอใจ แต่ตระกูลหวังของเราหวังพึ่งพาลูก ลูกทนเอาหน่อยเถอะนะ ให้อภัยเขาเถอะ แม่เชื่อว่าเขาจะปรับปรุงตัว”

หวังเจียเหยาเองก็แค่โกรธเท่านั้นหล่อนย่อมไม่กล้าขอหย่ากับชายหนุ่ม

ทว่าหวังเจียเหยาก็ยังไม่ยอมตามไปที่โรงพยาบาล แต่ขึ้นรถกลับไปที่วิลลล่าเฝยชุ่ยคนเดียว

หลิ่วอวี่เจ๋อไปโรงพยาบาลปฐมพยาบาลบาดแผลขั้นต้น แล้วรีบร้อนนั่งรถกลับบ้าน

ระหว่างทางกลับบ้านเขาเอาแต่โทรหาวังเหม่ยฉี แต่ก็ติดต่ออีกฝ่ายไม่ได้ แถมยังส่งวีแชทไปขู่หล่อนตั้งมากมาย แต่หญิงสาวก็ไม่ยอมตอบ

หลิ่งอวี่เจ๋อประกาศกร้าวไปว่าจะทำให้วังเหม่ยฉีหมดอนาคตในวงการบันเทิง

แต่เขาไม่รู้ว่ายิ่งเขาอยากจะใช้อิทธิพลของตระกูลไปตัดอนาคตในวงการบันเททิงของวังเหม่ยฉีเท่าไหร่ ประชาชนก็ยิ่งจะปกป้องหญิงสาวเท่านั้น

นี่กลายเป็นปัญหาระหว่างชนชั้นไปแล้ว ต่อให้ประชาชนไม่ใช่แฟนคลับของวังเหม่ยฉี แต่ก็รู้ว่าหญิงสาวไม่ได้ทำอะไรผิด รู้ว่าหล่อนจะโดนพวกลูกคนรวยตัดทางทำมาหากิน แต่พวกเขาก็จะร่วมแรงร่วมใจงัดข้อกับพวกอภิสิทธิ์ชนอย่างเขา

ความแตกต่างระหว่างชนขั้นในประเทศนี้มีมาก คนอย่างหลิ่วอวี่เจ๋อที่แค่เงินแต่งงานก็มากกว่าเงินที่คนธรรมดาทั่วไปหาได้ทั้งชีวิตเสียอีก

ใช้ชีวิตภายใต้ผืนฟ้าเดียวกัน ประชาชนย่อมต่างรู้สึกเคียดแค้นคนจำพวกเดียวกับหลิ่วอวี่เจ๋อมานานแล้ว

ดังนั้นหากหลิ่วอวี่เจ๋ออยากจะแบนวังเหม่ยฉีก็อาจจะไม่สำเร็จได้โดยง่าย อีกทั้งวังเหม่ยฉีก็ได้วิลล่าจากเย่เฉินเป็นรางวัลแล้ว หญิงสาวไม่สนใจว่าจะรับงานได้หรือไม่อีกแล้ว

พอกลับถึงบ้านหลิ่วอวี่เจ๋อที่ถูกพันแผลที่มือก็ยังถือดอกกุหลาบช่อโตเอาไว้

เมื่อเข้าไปในห้องก็พบว่าหวังเจียเหยากำลังนั่งอยู่บนเตียง ด้วยท่าทีเศร้าสร้อย ใบหน้าเต็มไปด้วยหยดน้ำตา เหมือนว่าหล่อนเพิ่งจะร้องไห้ไป

หลิ่วอวี่เจ๋อส่งดอกกุหลาบให้หวังเจียเหยา แต่ถูกสาวเจ้าโยนลงพื้นไป

หลิ่วอวี่เจ๋อทรุดตัวคุกเข่าลงตรงหน้าหวังเจียเหยา “ที่รักผมผิดไปแล้ว คุณให้อภัยผมเถอะนะครับ!”

หลิ่วอวี่เจ๋อไม่ใช่คนที่จะยอมอ่อนให้ใคร ในความรักที่ผ่านมามีแต่ผู้หญิงที่ต้องคุกเข่าอ้อนวอนเขา เขาไม่เคยคุกเข่าให้ผู้หญิงคนไหนมาก่อน

ด้วยสถานะคุณชายตระกูลหลิ่วของเขาไม่จำเป็นต้องทำเช่นนั้น