เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 186

เย่เฉินมองหวังเจียเหยาอ้าปากค้างอย่างตกตะลึง เขาย่อมเข้าใจความหมายในคำพูดของหวังเจียเหยา

หวังเจียเหยาที่แต่ไหนแต่ไรล้วนแต่โดนประคบประหงมราวเจ้าหญิง ต่อให้แต่งงานกับตระกูลหลิ่วที่มีศักยภาพที่แข็งแกร่ง ก็ยังคงไม่สามารถทำให้อีโก้ล้นฟ้าของเจ้าหล่อนหายไป

หล่อนไม่มีทางทำใจรับให้หลิ่วอวี่เจ๋อแต่งงานกับหล่อนไปพร้อมๆ กับเล่นชู้กับแม่ดาราสาว

ดังนั้นหวังเจียเหยาจึงอยากจะล้างแค้น!

และในตอนนี้เย่เฉินเองก็น่าจะต้องเริ่มอยากล้างแค้นฉินหงเหยีนยบ้างแล้ว!

ทั้งสองคนเดิมเป็นสามีภรรยากัน แล้วเรื่องที่จะเกิดขึ้นในลำดับต่อไปก็คงไม่มีอะไรแปลกประหลาดนัก!

แต่เย่เฉินกลับปล่อยมือหวังเจียเหยาแล้วกล่าว “ไม่ได้ ผมจะทำแบบนี้กับคุณไม่ได้ บางทีหงเหยียนอาจจะแค่แบตโทรศัพท์หมด หรือไม่ก็อาจจะกำลังยุ่งๆ หล่อนไม่มีทางทรยศผม!”

หวังเจียเหยาโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยง ยกมือขาวนวลเนียนตบลงบนบ่าของเย่เฉินเบาๆ

“ทำไมนายถึงได้โง่แบบนี้นะ! หล่อนไปขอร้องอดีตคนรัก อดีตคนรักของหล่อนจะช่วยหล่อนฟรีๆ ได้ยังไงล่ะ? อวี่เจ๋อกับผู้ชายคนนั้นมอมเหล้าฉินหงเหยียนไปตั้งเยอะ ตอนนี้ฉินหงเหยียนอาจจะเมาไปแล้วก็ได้แล้วถูกอุ้มไปโรงแรมแล้วก็ได้!”

ฟังคำพูดคำจาของหวังเจียเหยาแล้วเขาก็กำหมัดแน่น ใบหน้าแดงก่ำ ทันทีที่คิดภาพตามที่อดีตภรรยากล่าว ใบหน้าเขาก็ไม่สู้ดีนัก!

เขาอยากจะถามฉินหงเหยียนว่าทำไมต้องไปขอความช่วยเหลือจากคนรักเก่าของหล่อนด้วย? ทำไมไม่รอต่ออีกสักวันสองวัน!

น้องสาวคนที่สี่ของเย่เฉินกำลังจะมารับตำแหน่ง CEO ของไป๋ลี่เร็วๆ นี้แล้ว พอถึงตอนนั้นฉินหงเหยียนก็จะได้ไปทำงานที่นั่นแล้วกลายเป็น CEO อย่างรวดเร็ว!

หวังเจียเหยาอยากจะล้างแค้นหลิ่วอวี่เจ๋อ แต่นอกจากเย่เฉินแล้ว หญิงสาวไม่ได้มีตัวเลือกอื่นที่เหมาะสม

ดังนั้นหวังเจียเหยาจึงเลือกที่จะยุแยงเย่เฉินต่อ

“เย่เฉินนายมันใจดีเกินไป ถึงได้โดนผู้หญิงหลอกรู้ไหม? ฉินหงเหยียนกำลังปั่นหัวนายเล่น นายรู้ไหมว่าทำไมหล่อนถึงยอมคบหากับนาย? เพราะนายมันใจดีเกินไปยังไงล่ะ! ฉันเคยทรยศนาย นายยังให้อภัยฉันได้ ผู้หญิงอย่างเราชอบผู้ชายแบบนี้ที่สุดแล้ว! หล่อนน่าจะชอบความใจดีความเมตตานี้ของนายถึงได้ตามตื๊อนาย!”

เย่เฉินหัวเสีย “หุบปากไปเลย! ตอนนั้นผมให้อภัยคุณ เพราะคุณหลอกผม ผมคิดว่าระหว่างคุณกับฟางเขาไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น!”

หวังเจียเหยาไม่รู้สึกผิดสักนิด “ก็นายเชื่อผู้หญิงง่ายแบบนั้นไม่หลอกแล้วจะให้ไปหลอกใคร!”

“ผู้หญิงวัย 30 อย่างฉินหงเหยียน นายก็ยังจะกล้าเอาได้ลง นายสิบคนก็ยังไม่พอให้หล่อนเคี้ยวเล่นเลย!”

ทั้งสองคนต่างก็เดือดปุดๆ

หลังจากเงียบอยู่ครู่หนึ่ง หวังเจียเหยาก็เปิดปากเอ่ยต่อ “อ้อฉันรู้แล้ว นายไม่ได้ไม่อยากล้างแค้น แต่นายกลัวสามีฉันล่ะสิใช่ไหม?”

“เหอะๆ ผมเนี่ยนะจะกลัวหมอนั่น?” เย่เฉินหัวเราะน้อยๆ

หวังเจียเหยาไม่ได้รู้เลยว่าเย่เฉินทำอะไรกับสามีของหล่อน!

ตอนนี้หลิ่วอวี่เจ๋อมีลูกไม่ได้เป็นเพราะฝีมือของเย่เฉิน และแน่นอนว่าเรื่องนี้หล่อนไม่จำเป็นต้องรู้ในตอนนี้

หวังเจียเหยากล่าวว่า “ไม่กลัวแล้วจะเรียกว่าอะไร? นายยังจเมื่อเดือนก่อนตอนเรายังไม่ได้หย่ากันได้ไหม ที่นายซ้อมหลิ่วอวี่เจ๋อจนเข้าโรงพยาบาลแล้วฉันต้องแต่งตัวสวยไปขอร้องเขาที่โรงพยาบาลทุกวันได้ไหม ฉันบอกนายตรงๆ เลยแล้วกันนะ ทุกครั้งที่ไปเขาจะนัวเนียกับฉันในห้องพักของเขา เขาไม่ได้สนใจเลยว่าฉันเป็นภรรยาของนายหรือเปล่า! ตอนนี้ฉันเป็นภรรยาของหลิ่วอวี่เจ๋อนะ หรือว่านายไม่อยากเอาคืนเขาบ้าง?”

เย่เฉินโกรธจนหัวฟัดหัวเหวี่ยง ในวินาทีนั้นเองเขาก็ย้อนนึกถึงภาพในเช้าวันนั้น ที่่หวังเจียเหยาสวมชุดกระโปรงเกาะอกแสนสวย ใช้เวลากว่าชั่วโมงแต่งหน้า แล้วไปพบหหลิ่วอวี่เจ๋อที่โรงพยาบาล

หวังเจียเหยาผู้หญิงแพศยา!!

แต่ในวันนี้หล่อนสวมชุดกระโปรงสีขาวบริสุทธิ์ ดูไปแล้วเหมือนนางฟ้าที่ใสซื่อและสูงส่ง

ใบหน้าเย่เฉินฉายแววเกรี้ยวกราด เขาอยากจะกระชากเปลือกใสซื่อที่เจ้าหล่อนใช้ห่อหุ้มตัวออกมา!

“คุณไม่คู่ควรจะใส่กระโปรงที่บริสุทธิ์แบบนี้!”

เย่เฉินทำท่าทีเหมือนจะลงมือฉีกเสื้อผ้าของหวังเจียเหยาทิ้ง เขาถึงขนาดที่ว่าอยากจะสาดน้ำสกปรกใส่อีกฝ่ายด้วยซ้ำไป!

หวังเจียเหยารักเสื้อผ้าอาภรณ์ของหล่อนเหมือนคนอื่นรักสัตว์เลี้ยงทีเดียว หญิงสาวเดินถอยร่นผลคือไม่ทันระวังสะดุดล้มลง

เมื่อเห็นหญิงสาวสะดุดล้ม เย่เฉินก็เป็นห่วงความปลอดภัยของเด็ก จึงรีบร้อนปราดเข้าไปรับร่างของหญิงสาวหล่อนด้วยมือซ้าย แล้วใช้มือขวายันพื้น โชคดีที่หล่อนไม่ล้มลง

เย่เฉินหลับตาลงแล้วผ่อนลมหายใจ ถ้าล้มจริงๆ เด็กในท้องคงจะอันตราย

แต่ในเวลานี้หวังเจียเหยาที่อยากจะเอาคืนหลิ่วอวี่เจ๋อให้ได้ ก็ไม่พลาดโอกาสที่จะจุมพิตลงที่หน้าอีกฟากหนึ่งของชายหนุ่ม

เขานึกถึงเรื่องของฉินหงเหยียนในตอนนี้ก็ไม่พูดอะไร แต่ก็ไม่ได้ปล่อยให้หญิงสาวได้ทำตามอำเภอใจต่อ

แล้วเขาจึงใช้มือขวาก็ยันตัวขึ้นจากพื้นแล้วประคองหวังเจียเหยาอย่างรวดเร็ว

หลังจากที่หวังเจียเหยาลุกขึ้นแล้วก็พอใจมาก จึงไม่ไปตื๊อเย่เฉินอีก แล้วเดินเตร่ไปในที่พักของเย่เฉินและหวังเจียเหยา

“ที่นี่ตกแต่งดีใช้ได้เลยนี่ ซื้อมาราคาเท่าไหร่?”