เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 19

เย่เฉินผ่อนลมหายใจยาวเมื่อเห็นสมุดที่มีคำว่า ‘หนังสือสำคัญการหย่า’ ก็รู้สึกว่าความคับแค้นตลอดสามปีที่ผ่านมาหายไปราวควัน

“ในที่สุดฉันก็ไม่ใช่เขยที่แต่งเข้าอีกต่อไป”

เย่เฉินเดินออกจากสำนักกิจการพลเรือนแล้วก็อดทอดถอนใจไม่ได้

ด่านเคราะห์ต่อไปที่ต้องเผชิญก็คือเคราะห์ทางธุรกิจ เขาต้องการทุ่มเททุกอย่างไปกับการทำงาน!

ในเวลานี้เองหวังเจียเหยากลับพูดถากถางเขา “ใช่ นายไม่ใช่เขยที่แต่งเข้าอีกแล้วนายคือเขยที่โดนทิ้ง! น่าขายหน้ากว่าเขยที่แต่งเข้าเยอะ!”

เขยที่โดนทิ้ง?

คือเขยแต่งเข้าแล้วหย่าน่ะเหรอ?

แล้วแต่จะพูดเถอะ!

เย่เฉินไม่อยากจะเสวนากับผู้หญิงบ้าเงินคนนี้ต่อแม้แต่ประโยคเดียว จึงเรียกรถส่งๆ แล้วออกเดินทาง

ส่วนหวังเจียเหยายังไม่ยอมเลิกรา ทั้งที่รู้ว่าตนเองเป็นฝ่ายผิดแต่กลับรู้สึกว่ายังด่าสามีขยะผู้นี้ไม่พอ

หวังเจียเหยาขึ้นรถของฟางเชาแล้วกล่าว “ขับรถตามเขาไป ดูว่าเขาจะออกไปจากเมืองอวิ๋นโจวไหม”

ฟางเชาเหยียบคันเร่งตามรถแท็กซี่ที่เย่เฉินนั่งไปแล้วกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“จะต้องนั่งรถไฟออกจากอวิ๋นโจวแน่นอน ก็เขาหมดหนทางจะทำมาหากินในอวิ๋นโจวแล้ว เงินฝากก็ไม่มีถ้าไม่ไปจะให้อดอยากตายอยู่ที่อวิ๋นโจวเหรอ?”

หวังเจียเหยาเองก็รู้สึกว่าเย่เฉินน่าจะเลือกออกจากอวิ๋นโจว แต่จากแววตาของอีกฝ่ายทำให้หล่อนรู้สึกว่าเรื่องไม่น่าง่ายอย่างนั้น

ฟางเชาขับรถไปพลางมองใบหย่าในมือของหวังเจียเหยาแล้วกล่าว

“ทำไมใบหย่าถึงเป็นสีม่วงล่ะ เมื่อก่อนไม่ใช่สีม่วงหรอกมั้ง?”

หวังเจียเหยาผงกศีรษะ “เปลี่ยนแล้วล่ะ สีม่วงดีออกจะตาย ฉันหย่ากับเขาถือเป็นเรื่องดีกับพวกเราไม่ใช่เหรอ? ”

ฟางเชาหัวเราะหึหึ “ก็จริง แต่น่าจะใช้ให้สีเขียว[1]หมอนั่นนะ เหมาะกับเขาดี”

หวังเจียเหยายิ้มแล้วทุบฟางเชาเบาๆ “นายมันตัวร้าย”

ผ่านไปสักพักจู่ๆ ฟางเชาก็เริ่มหงุดหงิด “มันไม่ใช่ทางไปสถานีรถไฟนี่?”

หวังเจียเหยาก็มึนตึงขึ้นมา “ใช่ทางไปสนามบินไหม?”

ฟางเชาส่ายหน้า “ไม่ใช่ นี่เป็นทางไปเขตซีหู”

หวังเจียเหยาเสยผม “หรือว่าเขาไม่คิดจะออกไปจากอวิ๋นโจวนะ?”

ฟางเชาแค่นเสียง “หมอนี่คงจะไปเปิดโรงแรมนอนแต่สบายใจได้ ด้วยเส้นสายในวงการโรงแรมของครอบครัวฉัน ฉันรับรองได้เลยว่าเขาเข้าพักในโรงแรมสี่ดาวลงไปไม่ได้สักแห่งแน่!”

“อืม” หวังเจียเหยาอยากจะให้สามีเก่ารีบหายไปจากอวิ๋นโจวเร็วๆ เท่านั้น

ผ่านไปสักพักในที่สุดรถแท็กซี่ที่เย่เฉินนั่งก็หยุดลง

ทว่ารถกลับไปหยุดอยู่ที่โรงแรมห้าดาวที่หรูหราที่สุดของอวิ๋นโจว ‘โรงแรมโฟร์ซีซั่นสาขาซีจื่อหู’