เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 190

“ฮัลโหล…”

สวี่ฉู่หมิงกดตัดสายไปแล้ว แต่จากสีหน้าของฉินหงเหยียนนั้นพอจะมองออกได้ว่าผลจากการพูดคุยครั้งนี้ไม่ได้เป็นที่น่าพอใจนัก

สวี่ฉู่หมิงเองก็เป็นถึงเศรษฐีแสนล้าน ฉินหงเหยียนไม่อยากจะให้เขาแสดงอำนาจเงินที่มีต่อหน้าเย่เฉิน

มิฉะนั้นไม่ว่าชายคนใดก็ต้องรู้สึกต่ำต้อยกันทั้งนั้น!

ฉินหงเหยียนเดินไปที่ห้องครัว ขณะที่เย่เฉินกำลังจัดการเอาจานชามที่ใช้แล้วใส่เข้าไปในเครื่องล้างจานพอดี

เย่เฉินหันมองแฟนสาวแล้วถาม “คุยโทรศัพท์เสร็จแล้วเหรอ?”

ฉินหงเหยียนพยักหน้า แต่สีหน้ากลับไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก “เย่เฉิน สวี่ฉู๋หหมิงคนนี้มี้นิสัยไม่ดี เขารังเกียจคิดว่าเรื่อคุณเตรียมมานั้นจะไม่หรูหราพอ ดังนั้นเลยจะขับเรือของตัวเองมา ตอนเย็นเราไปกินข้าวบนเรือเขาได้ไหม? แล้วพวกเราเอาเหล้าแพงๆ ไปแทน”

รังเกียจรังงอนว่าเรือที่เย่เฉินเตรียมมาจะดีไม่พองั้นเหรอ?

กลัวว่าเรือสำราญที่เย่เฉินเตรียมนั้นจะไม่สมฐานะกับเศรษฐีเบอร์หนึ่งของเมืองเสินเฉิงอย่างเขาเหรอ?

“ฮ่าๆ”

เย่เฉินหัวเราะอย่างเหยียดหยาม

สวี่ฉู่หมิงช่างไม่รู้อะไรเสียเลย เขาไม่ได้รู้ด้วยซ้ำว่าเย่เฉินเตรียมเรือสำราญระดับไหนเอาไว้ใช้ในคืนนี่ !

เขาอยากจะขับเรือสำราญของตัวเองมาที่แม่น้ำหวงผู่น่ะเหรอ?

ฮ่าๆ เขาจะขับเข้ามาได้หรือไง?

ในคืนนี้เย่เฉินเหมาแม่น้ำหวงผู่เอาไว้หมดแล้ว!

“คุณโกรธหรือเปล่า? ไม่อย่างนั้นคืนนี้พวกเราไม่ไปกันแล้วก็ได้”

ฉินหงเหยียนเห็นเย่เฉินยิ้มเย็น จึงรู้ว่าเขาย่อมไม่พอใจนักที่สวี่ฉู่หมิงทำแบบนี้

เย่เฉินกล่าว “อ้อผมไม่เป็นไร คืนนี้พอไปถึงที่นั่นเราค่อยว่ากันเถอะนะ เรือสำราญที่ผมเตรียมไว้ก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรไม่แน่ว่าเขาอาจจะชอบก็ได้”

ที่จริงเย่เฉินตระเตรียมทั้งหมดไว้เสร็จเรียบร้อยตั้งแต่เช้าแล้ว

ทว่าคืนนี้เขาอยากจะเซอร์ไพรส์ฉินหงเหยียน ดังนั้นจึงไม่อยากบอกหญิงสาวก่อน

……

เวลา 5 โมงเย็น ณ ท่าเรือเลขที่ 16 ตรงว่ายทานของเมืองเทียนไห่

ที่เทียนไห่เป็นเมืองลำดับหนึ่งของประเทศเพราะว่า ในทั่วโลกต่างก็ยอมรับว่าที่นี่เทียบเท่าได้กับนิวยอร์ค จำเป็นต้องพูดว่าหนึ่งในจุดแข็งนั้นก็คือวิวทิวทัศน์ที่สวยงามอย่างมากในตลอดสองข้างฝั่งของแม่น้ำหวงผู่

ดังนั้นได้ล่องเรือชมวิวของแม่น้ำหวงผู่ ชมวิวทิวทัศน์ที่แสนสวยงามและหรูหราตลอดสองข้างฝั่งในยามค่ำคืน ถือเป็นกิจกรรมที่นักท่องเที่ยวที่มาเที่ยวเมืองเทียนไห่นั้นต้องทำ

ทุกวันตั้งแต่ 5 โมงจึงมีคนมาต่อแถวยาวเป็นหนอนอยู่ที่ท่าเรือเลขที่ 16

แต่วันนี้ถึงแม้ว่าจะมีคนเป็นจำนวนมากแต่กลับไม่มีแถวยาว พวกเขาเบียดเสียดยัดเยียด พูดคุยกันจอแจ

“นี่มันเรื่องอะไร! ทำไมวันนี้ไม่ขายตั๋ว!”

“ฉันจะซื้อตั๋วขึ้นเรือ!”

“กระทั่งเรือยังไม่มี ซื้อตั๋วเรืออะไร!”

คนไม่น้อยเบียดเสียดยัดเยียดด้วยต่างต้องการจะซื้อตั๋วขึ้นเรือ จากนั้นก็ขึ้นเรือชมวิวของแม่น้ำหวงผู่กับเพื่อน คนรัก สมาชิกในครอบครัว

แต่ว่าวันนี้ที่นี่กลับไม่มีตั๋วขึ้นเรือขาย

“ทำไมวันนี้ไม่มีตั๋วขึ้นเรือขายล่ะ? ควรจะต้องมีคำอธิบายอะไรบ้างนะ!”

“ได้ยินมาว่าวันนี้ไม่ว่าเรือลำไหนก็เข้าแม่น้ำไม่ได้ เหมือนว่าจะมีลูกเศรษฐีคนไหนสักคนเหมาไปหมดแล้ว!”

“เชี่ย ใครจะมีเงินเยอะขนาดนี้! เหมาได้ยันแม่น้ำหวงผู่เลย?”

ในทุกค่ำคืนที่นี่จะมีเรือหลายลำแล่นไปมา หนำซ้ำบนเรือยังมีป้ายโฆษณาของสปอนเซอร์ต่างๆ เช่นตงอะไรซักอย่าง อินอะไรต่อมิอะไร ธนาคารนี่นั่นหรือบริษัทประกันเป็นต้น

叶辰为了包下整个黄浦江，不让这些游客打扰叶辰和秦红颜，光是赔偿这些赞助商的广告损失，就赔了好几百万！

แต่กลับรอให้เขามาก่อนแล้วเสียเวลาไปกับการหาร้านอาหารล่ะก็ สวี่ฉู่หมิงจะต้องไม่พอใจมากแน่

สำหรับเขาแล้ว เวลาเป็นเงินเป็นทอง เขาจะต้องไม่พอใจในพฤติกรรมแบบนี้ของเย่เฉิน จะต้องดูถูกเขา

แต่อาจจะพูดจาแย่ๆ เพียงเพราะเรื่องนี้ เช่นเวลาของคนมีเงินกับคนจนไม่เหมือนกันอะไรแบบนี้

เย่เฉินคลายมือที่จับจูงแฟนสาว แต่ใบหน้ายังคงแต่งแต้มด้วยรอยยิ้ม เขาดื่มด่ำไปกับลมที่พัดเบาๆ รู้สึกสบายอย่างยิ่ง

“หงเหยียนก่อนนี้ผมเคยมาที่นี่กับหวังเจียเหยาหลายครั้ง ทุกครั้งที่มาคนก็จะเบียดเสียดจอแจ ผมเกลียดสภาพแวดล้อมที่มีคนเยอะแยะ แต่วันนี้ห้ามเรือสำราญเข้ามา คนก็เลยน้อยลงไปเยอะ รู้สึกดีจัง!”

ฉินหงเหยียนเห็นเย่เฉินยังคงมีท่าทีสบายๆ ตัวหล่อนเองร้อนใจจนลุกลี้ลุกลน แล้วกล่าวย้ำๆ ทีละคำ

“รีบ เลือก สถาน ที่ กิน ข้าว เร็ว ๆ!”

เย่เฉินยิ้มแล้วไม่พูดจา

เขาให้ความสำคัญกับมื้ออาหารในวันนี้อย่างมาก ไม่ใส่เสื้อ H&M อีกแต่ใส่เสื้อผ้าแบรนด์เนมแทน

และเวลาก็ผ่านไปแบบนี้ 30 นาที คิดไม่ถึงว่าสวี่ฉู่หมิงจะมาถึงตอนทุ่มห้าสิบ

สวี่ฉู่หมิงแต่งตัวดูดี ท่าทางภูมิฐาน ทันทีที่เห็นมาดเขาก็รู้ว่าเป็นคนมีเงิน

“ฉู่หมิง ฉันขอแนะนำเขาให้คุณรู้จัก นี่คือเย่เฉินแฟนฉันค่ะ เย่เฉินคะ คนผู้นี้ก็คือสวี่ฉู่หมิง ประธานบริษัทเชียนซวิ่นจำกัด”

ฉินหงเหยียนสาวเท้าขึ้นไปแล้วแนะนำตัวแทนพวกเขาสองคน

ทั้งสองคนจับมือทักทายกัน แต่ในแววตาของพวกเขาสองคนกลับแฝงไปด้วยแววตาอาฆาตอีกฝ่าย!

สวี่ฉู่หมิงคลายมือลงอย่างรวดเร็วกล่าวด้วยสีหน้าไม่พอใจนัก “ฉันบอกแล้วไงว่าที่นี่เขาปิดน่านน้ำ ไม่ว่าเรือลำไหนก็เข้าไปไม่ได้ พวกเธอทำให้ฉันมาเสียเที่ยวเปล่า เฮ้อ เย่เฉิน เวลาของนายไม่เป็นเงินเป็นทอง แต่นายรู้ไหมว่านายทำให้ฉันเสียเวลาไปอย่างน้อยครึ่งชั่วโมงเนี่ย ฉันเสียหายไปเท่าไหร่?”

และในเวลานี้เรือสำราญสุดหรูหราอย่างที่ไม่เคยมีใครเคยเห็นมาก่อน ก็ปรากฏขึ้นในแม่น้ำหวงผู่!

จนทำให้คนที่เดินไปมาตามแม่น้ำหวงผู่อุทานออกมา!