เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 191

แล้วทันใดนั้นเองจู่ๆ ก็มีเรือสำราญสีเขียวสุดหรูหราปรากฏขึ้นในแม่น้ำหวงผู่!

เรือนั่นสูงประมาณ 110 เมตร ดีไซน์ของตัวเรือนั้นค่อนข้างดูทันสมัยอย่างมาก ได้เปลี่ยนแปลงความรู้ความเข้าใจทั้งหมดที่คนมีกับเรือสำราญและเรือท่องเที่ยวได้อย่างสิ้นเชิง!

ก็เหมือนกับที่สังคมในอดีตเคยเห็นแต่รถไถ แต่จู่ๆ ดันมีรถ Ferrari ปรากฏขึ้นอย่างไรอย่างนั้น!

เหล่านักท่องเที่ยวที่อยู่สองฝั่งริมแม่น้ำหวงผู่และว่ายทาน ต่างก็ตกตะลึง!

“สวรรค์! นั่นมันอะไรกัน! เป็นเรือจากต่างดาวเหรอเนี่ย? UFO เหรอ? นี่มันเหมือนในหนังไซไฟเลย เหลือเชื่อจริงๆ!”

“เป็นภาพจินตนาการหรือเปล่า! โกหกกันหรือเปล่าเนี่ย! เรือสำราญไม่มีทางมีสภาพเป็นแบบนี้!”

“อ้อสวรรค์! ถ้าฉันทายไม่ผิดล่ะก็ นี่น่าจะเป็นเรือชื่อ Aqua ที่เป็นเรือที่ใช้ไฮโดรเจนในการขับเคลื่อนใช่ไหมน่ะ!”

“Aqua หรอ? อ้อฉันรู้แล้ว นี่เป็นเรือสำราญของ Bill Gates เศรษฐีเบอร์หนึ่งของโลก! ได้ยินมาว่าเขาซื้อในมูลค่า 4,500 ล้าน! ชักจะรวยเกินไปแล้วมั้ง!”

“แม่งเอ้ย ไหนบอกว่าเรือสำราญลำนี้เพิ่งจะใช้ได้เมื่อ 2 ปีก่อนไม่ใช่เหรอ? นี่ออกมาแล่นแล้วหรอ? คนที่เหมาทั้งแม่น้ำหวงผู่คงจะไม่ใช่ Bill Gates นะ? เจ๋งสุดๆ หลงแล้วเนี่ย!”

นักท่องเที่ยวจำนวนนับไม่ถ้วนต่างก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วถ่ายภาพเรือที่แสนหรูหราลำนี้ และแชร์ในโลกโซเชียลทั้ง โมเม้นท์วีแชท และคลิปในแพลตฟอร์มต่างๆ

แต่ในเวลานี้ฉินหงเหยียนและสวี่ฉู่หมิงที่อยู่ริมฝั่งแม่น้ำนั้น ต่างก็ยืนมองเรือที่หรูหราที่กำลังลอยอยู่เหนือน้ำไกลๆ แล้วอ้าปากค้าง

“เย่เฉินเรือลำนั้นคือ…”

ฉินหงเหยียนชี้ไปที่เรือที่แล่นอยู่ไกลๆ แล้วหันมองเย่เฉิน ในวินาทีนี้เองลมหายใจของเจ้าหล่อนก็เหมือนจะหอบถี่กระชั้น

เย่เฉินยิ้มเรียบๆ แล้วกล่าว “อืม นั่นคือเรือสำราญที่ผมเตรียมเอาไว้เองล่ะ”

“เป็นไปไม่ได้!” สวี่ฉู่หมิโพล่งออกมาอย่างไร้ซึ่งความเกรงใจใดๆ

เขาโทรหาลูกพี่ใหญ่ในเทียนไห่ คนผู้นั้นบอกเขาเองว่าคืนนี้แม่น้ำหวงผู่มีผู้มีอิทธิพลเหมาทั้งแม่น้ำไปแล้ว

คนผู้นี้ไม่มีทางใช่เย่เฉินที่เป็นคนส่งพัสดุแน่!

ฉินหงเหยียนแย้ง “แฟนของฉันไม่เคยคุยโม้ค่ะ! เย่เฉินฉันเชื่อคุณ!”

ในวินาทีนี้ฉินหงเหยียนเพิ่งจะเข้าใจว่าทำไมเย่เฉินถึงเอาแต่บอกให้หล่อนรออยู่ที่นี่

อีกทั้งฉินหงเหยียนเองก็รู้ว่าเย่เฉินใช้สถานะคนตระกูลเย่ ทำทั้งหมดนี้!

สีหน้าสวี่ฉู่หมิงไม่สู้ดีนัก หรือว่าเย่เฉินคนนี้ไม่ได้โกหกจริงๆนะ?

หรือว่าเจ้าเด็กนี่มันเป็นคนใหญ่คนโตแต่แกล้งคลุมหนังลูกแกะเอาไว้เหรอ?

เดิมทีเขายังอยากจะขับเรือสำราญมูลค่าห้าแสนของตนเองมา เพื่อเหยียบหน้าหมอนี่ ให้เขาได้รู้ตัวแล้วรีบๆ ไปจากฉินหงเหยียน

คิดไม่ถึงว่าเย่เฉินจะเตรียมเรือมูลค่า 5,000 กว่าล้านเอาไว้!

นี่มันเรื่องแม่งใหญ่เกินไปแล้ว!

ทั้งสามคนจดจ่ออยู่กับเรือสำราญคันใหญ่นั้น แล้วทันใดนั้นเองสวี่ฉู่หมิงก็พบว่าเรือหยุดลง

สวี่ฉู่หมิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม “น้องเย่เฉิน นายบอกว่าเรือสำราญลำนั้นนายเป็นคนเตรียมเอาไว้ไม่ใช่เหรอ? งั้นพวกเขาก็น่าจะต้องรู้สิว่านายรอที่ไหน ทำไมถึงหยุดตรงนั้นล่ะ ไม่ขับมาหาพวกเราเหรอ?”

ฉินหงเหยียนเองก็แปลกใจเช่นกัน จุดที่พวกเขายืนรออยู่นั้นอยู่ห่างจากตำแหน่งจอดเรือเอาการ ถ้าหากว่าพวกเขาเดินไปล่ะไม่รู้ว่าต้องเดินไปอีกไกลขนาดไหน

ฉินหงเหยียนมองเย่เฉินแล้วกล่าว “จะโทรหาพนักงานในเรือให้พวกเขาขับมารับพวกเราดีไหมคะ?”

เย่เฉินส่ายหน้า “ไม่ต้องหรอก”

จากนั้นเย่เฉินก็มองสวี่ฉู่หมิงแล้วกล่าว “คุณสวี่ พวกเราคุยกันว่าตอนสองทุ่ม คุณสบายใจเถอะ ตอนสองทุ่ม พวกเราจะไปถึงเรือลำนั้นแน่ ผมรับรองเลยว่าจะไม่ทำให้เวลาอันมีค่าของคุณต้องเสียเปล่าแน่”

“ชิ” สวี่ฉู่หมิงแค่นเสียง เขาเองก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าเย่เฉินจะไปให้ตรงเวลาได้อย่างไร!

แล้วเขาก็ก้มหน้ามองนาฬิกา ขณะนี้เวลา 19:52 น. แล้ว

และใน 5 นาทีต่อมา เย่เฉินก็ยังคงไม่ทำอะไร

แต่คนที่มารวมตัวกันริมฝั่งแม่น้ำหวงผู่นั้นมีมากขึ้นเรื่อยๆ ชาวบ้านจำนวนนับไม่ถ้วนต่างก็ถ่ายรูปกับเรือหรูหราที่จอดนิ่งอยู่ลำนี้ ถึงขนาดที่มีคนตะโกนชื่อของ Bill Gates ด้วยซ้ำไป

ตอน 19:58 น. ฉินหงเหยียนก็เริ่มร้อนใจ หญิงสาวเขย่ามือแฟนหนุ่ม “เย่เฉิน”

เหลือเวลาอีกแค่ 2 นาทีเท่านั้น ด้วยระยะทางระหว่างพวกเขากับเรือลำนั้นไม่มีทางไปถึงเรือในระยะเวลาเพียง 2 นาทีแน่ๆ

สวี่ฉู่หมิงชี้นาฬิกาแล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา “จะสองทุ่มแล้ว ถ้าหากว่ามีคนทำตามสัญญาไม่ได้ล่ะก็ ฉันว่าอาหารเย็นวันนี้คงไม่มีความจำเป็นแล้วล่ะ!”

และในเวลานี้เอง บนเรือที่ลอยนิ่งกลางน้ำก็มีเสียงบางอย่างดังขึ้น!