เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 192

สวี่ฉู่หมิงเป็นคนเจนสนาม เขาเคยล้มลุกคลุกคลานมาหลายปีดีดัก การรับมือกับเด็กน้อยอย่างเย่เฉินนั้นง่ายดายราวพลิกฝ่ามือ!

ที่จริงฉินหงเหยียนไม่ได้ล่วงรู้เลยว่า ในตอนนั้นหลังจากที่ตนเองไปจากเขาแล้วนั้น ชายสูงวัยก็ไม่ได้เปล่าเปลี่ยวแต่อย่างใด เขากลับเลี้ยงเด็กนักศึกษาสาวหน้าตาสะสวยเอาไว้คนหนึ่ง

ส่วนเด็กนักศึกษาคนนั้นก็มีแฟนแล้ว ดังนั้นสวี่ฉู่หมิงที่เป็นผู้มีประสบการณ์มากกว่า จึงนัดแฟนหนุ่มของเด็กที่เขาเลี้ยงออกมาพบ

พูดคุยกันเพียงไม่กี่ประโยค ก็ทำให้เด็กหนุ่มที่ฐานะทางบ้านค่อนข้างธรรมดาคนนั้นเป็นฝ่ายขอเลิกรากับหญิงสาวคนนั้นเอง

ดังนั้นในสายตาของสวี่ฉู่หมิงแล้ว เย่เฉินก็เป็นเหมือนผู้ชายคนนั้น ที่จะโดนเขากดดันจนเริ่มดูถูกตัวเอง

แต่ตอนนี้เหมือนสถานการณ์นั้นจะกลับกัน!

ฉินหงเหยียนนั้นมีความสุขอย่างยิ่ง เขากึ่งเดินกึ่งกระโดดไปที่สระว่ายน้ำแล้วมองไปด้านหน้าอย่างอารมณ์ดี

“ว้าว ดีไซน์ที่นี่สวยมากจริงๆ ถ้าหากว่าอยู่กลางทะเล สีของสระว่ายน้ำกับมหาสมุทรเลย จะต้องสวยสุดๆ แน่เลย!”

“เรื่องนี้ง่ายนิดเดียว ถ้าหากว่าคุณอยากจะนั่งเรือชมทะเล พวกเราก็นั่งเรือลำนี้ไปที่ประเทศญี่ปุ่น แล้วพอคืนเรือให้ Gates แล้วเราค่อยนั่งเครื่องบินกลับก็ได้” เย่เฉินกล่าวพลางระบายยิ้ม

ฉินหงเหยียนระบายยิ้มอย่างอารมณ์ดี หญิงสาวถอดรองเท้าส้นสูงออกแล้วเดินขึ้นบันได “เย่เฉินคุณช่วยถ่ายรูปให้ฉันหน่อยได้ไหมคะ? ถ่ายแต่ด้านหลังนะคะ”

“ได้สิครับ”

เย่เฉินหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วถ่ายรูปแผ่นหลังของฉินหงเหยียน

เรือนผมยาวสลวยของหญิงสาวสะบัดพลิ้วไปอีกฝั่ง มือสองข้างถือกระโปรงยาว เรือนร่างเย้ายวนอรชร แผ่นหลังที่สะกดตานี้ทำให้ผู้ชายสองคนถึงกับมองอย่างโง่งม!

“หงเหยียน…”

สวี่ฉู่หมิงมองฉินหงเหยียนโพสท่าทางต่างๆ อย่างตกตะลึง แล้วกลืนน้ำลายอย่างอดไม่ได้

แล้วเขาก็หวนคิดถึงช่วงเวลาสามปีที่ฉินหงเหยียนยังเป็นผู้หญิงของเขา ในระยะเวลาสามปีที่ผ่านมานี้หญิงสาวเป็นแค่เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ไม่ได้มีกลิ่นอายของความเป็นผู้หญิงขนาดนี้

“ฉันจะต้องแย่งหล่อนกลับมาให้ได้! ฉินหงเหยียนเป็นของฉัน!”

สวี่ฉู่หมิงลอบสาบานในใจ

แต่ในเวลานี้เองไม่ได้มีแค่เย่เฉินและสวี่ฉู่หมิงที่กำลังมองหญิงสาว บรรดานักท่องเที่ยวที่ยืนอยู่ริมสองฝั่งของว่ายทานก็กำลังมองหล่อนอยู่!

มีบางคนถึงขนาดใช้กล้องส่องทางไกล!

“สวรรค์! บนดาดฟ้ามีผู้หญิงคนสวยสุดยอดอยู่ แถมยังมีผู้ชายคนหนึ่งถ่ายรูปให้หล่อนอีก! ด้านหลังยังมีตาแก่คนหนึ่ง เป็นไปได้อย่างมากว่าจะเป็นพ่อของพี่ผู้หญิง คนบ้านนี้รวยจริงๆ”

“เอากล้องส่องทางไกลมา ขอฉันดูหน่อย!”

ไม่นานนักที่ว่ายทานก็เกิดกระแสฮือฮา

“รีบดูเร็วๆ สามีแห่งชาติมาแล้ว!”

“นั่นมันคุณชายฉินทายาทเศรษฐีของเทียนไห่ไม่ใช่เหรอ? เขาเองก็มาด้วยแฮะ ทำไมคุณชายที่รวยที่สุดในประเทศก็มาด้วยล่ะ!”

“ฮ่าๆ ดูแล้วคุณชายที่รวยที่สุดในประเทศเราไม่ใช่พวกเขา แต่เป็นพี่ผู้ชายบนเรือต่างหาก! คุณดูสายตาของพวกเขาสิ กระทั่งพวกเขาก็ยังต้องถ่ายรูปอย่างอิจฉาริษยา!”

จู่ๆ ก็มีเรือสำราญมูลค่า 4,500 ล้านมาโผล่ขึ้นมาที่เทียนไห่ ล่อลวงทายาทเศรษฐีทั้งชายหญิงจำนวนไม่น้อยให้มาที่นี่

ในตอนนี้หวังเจียเหยาที่กำลังอยู่ที่วิลล่าเฝยชุ่ย ก็เห็นเรือสำราญลำนี้ในโมเม้นท์วีแชท

“ว้าว อวี่เจ๋อ รีบมาดูเร็วๆ ที่แม่น้ำหวงผู่มีเรือสำราญที่แพงที่สุดในโลกที่มีมูลค่า 4,500 ล้าน! สวยจริงๆ เลย นายรีบพาฉันไปดูเลยเร็วๆ”

หวังเจียเหยาเป็นผู้หญิงที่บ้าสิ่งของนอกกาย เรือสำราญที่หรูหราเป็นเบอร์หนึ่งของโลก หล่อนอยู่บ้านก็ว่างๆ ไม่ได้ทำอะไรย่อมอยากไปเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดนี้เองกับตา

“จริงหรอ?” หลิ่วอวี่เจ๋อเหลือบตามองแล้วเกิดสนใจขึ้นมาเช่นกัน “นี่มันเรือสำราญของเศรษฐีเบอร์หนึ่งของโลกใช่ไหม? หรือว่า Bill Gates เขามาที่เทียนไห่?”

หวังเจียเหยาถาม “อวี่เจ๋อ ตระกูลหลิ่วของนายรู้จักกับ Bill Gates เหรอ?”