เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 202

เย่เฉินและฉินหงเหยียนจับจูงมือกันไปเอนตัวลงบนโซฟาที่แสนบายตรง ‘บริเวณจุดชมวิวทรงสามเหลี่ยม’

ที่นี่คือจุดชมวิว ไม่ใช่ที่พักผ่อนดังนั้นจึงไม่มีเตียง แต่ฉินหงเหยียนชอบวิวตรงนี้ บวกกับทั้งสองคนดื่มสุราไปไม่น้อย ก็ไม่สนใจว่าตัวเองจะนอนที่ไหน

ตอนนี้ต่อให้นอนบนพื้นก็ยังสามารถนอนหลับลึกกันได้อยู่ดี

ฉินหงเหยียนเอนตัวลงอย่างสบาย มองแม่น้ำหวงผู่ผ่านนอกหน้าต่างอย่างเพลินเพลิน

“ถ้าหากว่าตอนนี้เป็นทะเลก็คงดี ถ้าได้นอนดูวิวที่นี่จะต้องรู้สึกสบายมากแน่ๆ!”

แม่น้ำหวงผู่เล็กๆ ไม่อาจเปรียบเทียบกับมหาสมุทรได้อยู่แล้ว มหาสมุทรสีเขียวมรกตที่เวิ้งว้างไร้ขอบเขต ถึงจะคู่ควรกับเรือสำราญหรูหราที่สุดในโลกใบนี้!

เย่เฉินยิ้มบางๆ ไม่พูดไม่จา จูบหน้าผากฉินหงเหยียนแล้วกล่าว “นอนเถอะครับ ที่รัก”

“อืม” ฉินหงเหยียนจับมือเย่เฉินแล้วเข้าสู่ห้วงนิทราอย่างรวดเร็ว

……

7 โมงเช้าวันต่อมา

ฉินหงเหยียนถูกแสงแดดจากนอกหน้าต่างปลุกจากห้วงนิทรา ที่นี่คือจุดชมวิว ทั้งสามด้านจึงเป็นหน้าต่างกระจก ไม่มีอะไรบดบังวิสัยทัศน์ได้เลย แสงสว่างจึงสามารถลอดเข้ามาได้เต็มที่

ฉินหงเหยียนค่อยๆ เปิดเปลือกตา ในวินาทีที่หล่อนแหงนหน้าขึ้นมามองไปที่นอกหน้าต่างนั้นเอง ทันใดนั้นเองฉินหงเหยียนก็ตกใจจนกระโดดขึ้นมา!

“กรี๊ด!! ทะเล! นี่มันทะเลนี่นา!”

ฉินหงเหยียนเดินเท้าเปล่า และตบกระจกเหมือนเด็กเล็กไม่หยุด แล้วชี้มหาสมุทรที่เวิ้งว้างไร้ขอบเขตด้านนอกให้เย่เฉินดู

ภาพที่เห็นตรงหน้านี้งดงามมากจริงๆ!

มหาสมุทรเวิ้งว้างไร้ขอบเขต ทะเลท้องฟ้าเป็นสีเดียวกัน ส่วนฉินหงเหยียนและเย่เฉินกำลังนั่งชมวิวทิวทัศน์ที่งดงามตรงหน้าในเรือสำราญที่หรูหราอย่างเหลือเกิน

เมื่อวานฉินหงเหยียนยังเสียดายที่วิวสองฝั่งของแม่น้ำหวงผู่สวยไม่พอ อยากจะนั่งเรือชมมหาสมุทรต่อเสียหน่อย

ในฐานะที่เป็นแฟนของฉินหงเหยียน เย่เฉินจะไม่ตามใจหญิงสาวได้อย่างไร!

เมื่อคืนหลังจากที่ฉินหงเหยียนหลับไปแล้ว เย่เฉินก็ไปพบกัปตันเรือ บอกเขาขับเรือออกจากแม่น้ำหวงผู่ไปมหาสมุทร!

ฉินหงเหยียนถามอย่างตื่นเต้น “พวกเราน่าจะอยู่ที่แม่น้ำหวงผู่ไม่ใช่หรอ? นี่เราอยู่ที่ไหนกัน?”

เย่เฉินระบายยิ้มน้อยๆ “ตอนนี้เราไม่ได้อยู่ในประเทศแล้วครับ”

“อะไรนะคะ? เราออกนอกประเทศกันมาแล้วเหรอ? แล้วเราจะไปไหนกันคะ?”

ฉินหงเหยียนตกตะลึง แค่นอนไปงีบเดียวเอง พอลืมตาตื่นตัวเองก็โผล่ออกนอกประเทศแล้ว แถมยังได้เห็นทะเลที่ตนเองชอบหนักหนา!

แฟนอย่างเย่เฉินออกจะโรแมนติกเกินไปแล้วล่ะมั้ง?

เย่เฉินตอบ “คุณอยากเห็นทะเลมากเลยไม่ใช่เหรอครับ? ผมก็เลยให้กัปตันขับกลับมาที่ประเทศญี่ปุ่น เดี๋ยวพวกเรากลับไปส่งเรือคืนให้ Bill Gates ด้วยกัน คุณจะได้ดูวิวทะเลให้เต็มที่ แล้วจะได้ทำความรู้จักกับคนบ้านนั้นด้วย”

ฉินหงเหยียนดีใจจนจะร้องไห้ออกมา!

หล่อนโถมตัวเข้าอ้อมกอดชายหนุ่มแล้วหอบเขาฟอดใหญ่ “ขอบคุณนะคะ ที่รัก!”

ในวินาทีนี้ หล่อนรู้สึกว่าเป็นแฟนเย่เฉินนี่มีความสุขจริงๆ!

ก่อนนี้เย่เฉินถังแตก แถมยังโดนขับออกจากตระกูล ไม่ได้มีเงินทองอะไร หญิงสาวเองก็ไม่เคยเรียกร้องให้เย่เฉินทำเรื่องเซอร์ไพร์สอะไรตนเอง

ฉินหงเหยียนก็ไม่ได้โอดครวญอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ ทว่าเอาแต่สรรหาทุกวิถีทางเอาอกเอาใจให้เย่เฉินสบายใจ

แต่ผู้หญิงคนไหนจะไม่ชอบถูกดูแลบ้างล่ะ?

เย่เฉินสางผมยาวสลวยของฉินหงเหยียน อันที่จริงแล้วเขามาที่ประเทศญี่ปุ่น ไม่ได้ทำไปเพื่อให้ฉินหงเหยียนได้เห็นทะเลเพียงอย่างเดียวเท่านั้น

หลังจากที่คุยกับสวี่ฉู่หมิงเมื่อคืนนี้แล้ว เขาก็ตระหนักถึงปัญหาในเรื่องการแต่งงานของคนรุ่นใหม่ในประเทศ เป็นปัญหาของตรรกะในการมองโลกของผู้หญิงที่บิดเบี้ยวไปอย่างมาก อีกทั้งยังอาจจะมีแนวโน้มจะแย่ลงไปทุกที!

เขาอยากจะทำประโยชน์สักเล็กน้อยต่อประเทศนี้ เพื่อช่วยเหลือให้คนทั่วๆ ไปจะได้มีภรรยากับเขาสักที

มีแค่การสร้างครอบครัวให้มั่นคง สังคมนี้ถึงจะสงบสุข

มิฉะนั้นถ้าหากว่ามีคนกลุ่มใหญ่ในสังคมหาภรรยาไม่ได้ หรือไม่ก็ผู้ชายที่ถูกภรรยาสวมเขาล่ะก็ คงจะเกิดเรื่องทำร้ายร่างกาย ทะเลาะวิวาทไม่หยุดหย่อน และอาจจะถึงขั้นส่งผลเสียต่อภาพรวมของประเทศด้วยซ้ำ!