เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 201

“อุ๊ปส์”

เย่เฉินพูดตรงไปตรงมาขนาดนี้ ฉินหงเหยียนจึงไม่อาจเก็บเสียงหัวเราะเอาไว้ได้

น้องสาวของฉินหงเหยียนเป็นแอร์โฮสเตส ดังนั้นหล่อนจึงรับรู้ความมาตรฐานของแอร์โฮสเตสที่มีต่อเพศตรงข้ามเป็นอย่างดี

เงินเดือนของคนในสายอาชีพนี้สูงมาก โดยเฉพาะแอร์โฮสเตสในสายการบินต่างประเทศอย่างฉินเสี่ยวตั่ว เงินเดือนพื้นฐานบวกกับเงินสวัสดิการที่ได้ระหว่างบิน จะได้อย่างน้อยๆ เดือนละสองสามหมื่นหยวนด้วยซ้ำไป

ส่วนแอร์โฮสเตสนั้นไม่ได้หาเงินมาง่ายๆ พวกหญิงสาวต้องบินไปมาหลายประเทศ ทั้งวิสัยทัศน์ รสนิยมและความรู้ก็สูงมาก

เห็นคนมีเงินมาก็มาก คนที่ไล่ตามจีบพวกหล่อนนั้นมีแต่คนรวยและมีฐานะทางสังคม ไม่ได้มีคนธรรมดาอย่างเฉิงว่านหลี่

อีกทั้งแอร์โฮสเตสนั้นมีเรือนร่างที่งดงาม และใบหน้าที่โดดเด่นกว่าคนอื่น

โดยปกติแล้วไม่มีทางเหลือบแลคนธรรมดาที่กะอีแค่เงินสินสอดสองแสนยังหาไม่ได้แบบเฉิงว่านหลี่

“แค่ก…”

เฉิงว่านหลี่ประดักประเดิดน้อยๆ รู้สึกว่าตนเองคงจะคิดมากเกินไปจริงๆ หล่อนเองก็รู้สึกว่าพวกแอร์โฮสเตสนั้นมีแต่คนสวยๆ ถึงได้กล้าพูดแบบนี้

และเป็นดั่งที่สวี่ฉู่หมิงเดาไว้เมื่อครู่ เฉิงว่านหลี่เป็นพวกบ้าคนสวย ตัวเองก็หน้าตางั้นๆ แต่ดันชอบคนสวย

ในตอนนี้เอง บนเรือสำราญก็มีพนักงานฝรั่งผู้หญิงเดินมา มือสองข้างของหล่อนประคองผ้าคลุมไหล่ยี่ห้อ Burberry สีขาวที่เหมือนขนเป็ดเดินมาตรงหน้าฉินหงเหยียนแล้วพูดเป็นภาษาอังกฤษว่า

“คุณฉินคะ ด้านนอกลมแรง คุณคลุมไหล่หน่อยนะคะ”

ฉินหงเหยียนเองก็คาดคิดไม่ถึงเช่นกันว่าการบริการบนเรือลำนี้จะดีเยี่ยมขนาดนี้ นี่มันเป็นการบริการของโรงแรม 5 ดาวเลยจริงๆ จึงตอบอย่างมีความสุขว่า “oh! thank you (ขอบคุณนะคะ)”

ผ้าคลุมไหล่ผืนนี้เป็นรุ่นลิมิเต็ด หญิงสาวไม่เคยเห็นมาก่อน

จากนั้นพนักงานหญิงคนเดิมก็ส่งน้ำแร่ยี่ห้อ VOSS ขวดหนึ่งให้ฉินหงเหยียน

น้ำแร่ยี่ห้อนี้เป็นน้ำแร่ที่มีมูลค่าแพงที่สุดในน้ำดื่มประเภทนน้ำแร่ ฉินหงเหียนคิดว่าตนเองเคยดื่มมาแล้ว แต่ความเป็นจริงแล้วหล่อไม่เคยดื่มน้ำในมือตนเองตอนนี้

VOSS ที่ทุกคนเคยดื่มในประเทศนี้นั้นล้วนแต่เป็นน้ำแร่ที่มาจากภูเขาหิมะตันเสียจากเมืองจู่สี ไม่ใช่น้ำที่คุณภาพดีที่สุด

VOSS ในมือหญิงสาวเป็นน้ำที่ผลิตมาจากแหล่งน้ำดั้งเดิม จากเมืองเล็กๆ ชื่อ IVENLAND ในนอร์เวย์เป็นแหล่งน้ำที่สะอาดที่สุดในโลก

ถึงจะเป็นต่างประเทศก็หาซื้อได้จากห้างสรรพสินค้าหรูหราเท่านั้น!

ฉินหงเหยียนดื่มน้ำเข้าไปอีกหนึ่ง พลันเกิดรู้สึกประหลาดใจ “รสชาติไม่เหมือนกันเลย อร่อยกว่าที่ฉันเคยกินอีก!”

ตั้งแต่เป็นแฟนของเย่เฉินมา วันนี้ถือได้ว่าเป็นวันที่หล่อนเซอร์ไพรส์ครั้งแล้วครั้งเล่า!

และในเวลานี้เอง จู่ๆ เฉิงว่านหลี่ก็กล่าวกับเย่เฉิน “พี่ชาย อีกเดี๋ยวพี่จะไปไหมครับ?”

“ไปไหนเหรอ?” เย่เฉินถามด้วยใบหน้าสงสัย

เฉิงว่านหลี่กล่าวด้วยใบหน้าแดงระเรื่อ “ไปนอนกับแฟนผม”

“พรูด!”

ฉินหงเหยียนเพิ่งจะดื่มน้ำเข้าไปอีกหนึ่งอึก เมื่อได้ยินคำพูดของเฉิงว่านหลี่ก็พ่นน้ำออกมา

ฉินหงเหยียนถลึงตามองเย่เฉิน “ก็ดีนี่ เย่เฉินคุณสติขาดแล้วเหรอ? คุณคิดจะนอนกับแฟนคนอื่นด้วย?”

“ไม่ครับ ไม่ หงเหยียนครับ คุณฟังผมอธิบายก่อน มันไม่ได้เป็นแบบที่คุณคิดนะครับ”

เย่เฉินโกรธจนสติจะขาดผึง เฉิงว่านหลี่นายมันไอ้โง่ เมื่อครู่ฉันน่าจะเตะนายลงแม่น้ำหวงผู่ไปให้รู้แล้วรู้รอด ให้นายรับกรรมไปเลย ทำไมให้ไวน์นายฟรีแล้วต้องโดนนายทำร้ายด้วยนะ!

“ฮึ!”

ฉินหงเหยียนใบหน้าฉุนเฉียว แล้วเดินตรงเข้าไปในเรือสำราญ

“หงเหยียน…”

เย่เฉินอยากจะเดินตามไป แต่ก็โดนเฉิงว่านหลี่ที่เมามายไม่ได้สติรั้งเอาไว้ “พี่ครับ พี่ไม่ต้องสนใจความรู้สึกของผมเลยครับ ผมเลิกกับหล่อนแล้ว พี่ล่อแม่นั่นเอาให้สะใจไปเลย!”

เย่เฉินผลักอีกฝ่ายออก “เล่นแฟนนายก็แย่แล้ว! ฉันมีแฟนแล้ว ต่อให้ไม่มีฉันก็ไม่ถูกใจหรอก ถ้านายอยากจะล้างแค้นหล่อน นายก็ไปหาคนอื่นแทนสิ!”