เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 218
เสี่ยวหวังที่เป็นคนขับรถผู้นี้เคยเจอเย่เฉินแค่ครั้งเดียว อีกทั้งยังเห็นกันแบบไกลๆ เสียด้วย ฉินหงเหยียนไม่เคยแนะนำให้พวกเขาสองคนรู้จักกัน
บวกกับที่เสี่ยวหวังถูกความน่ากลัวของเย่เฉินเขย่าประสาทเข้า จึงมองไม่ออกว่าอีกฝ่ายเป็นแฟนหนุ่มของฉินหงเหยียน
เย่เฉินแค่นเสียงพลางก้าวขึ้นไปคว้าคอเสื้อเสี่ยวหวังแล้วจึงเอ่ยถาม “นายมีวิธีหาเบอร์โทรศัพท์ฉันจนเจอ แต่กลับไม่รู้ว่าฉันหน้าตาเป็นยังไงงั้นเหรอ?”
“เบอร์โทรศัพท์งั้นเหรอ?”
เสี่ยวหวังคิดในใจว่าตนเองเคยไปสืบเบอร์โทรศัพท์คนอื่นเมื่อไหร่?
แล้วทันใดนั้นเองเสี่ยวหวังก็มองเย่เฉินด้วยความหวาดกลัว “นายคือไอ้ไก่อ่อนของฉินหงเหยียนคนนั้นเหรอ?”
เพี้ยะ!
คราวนี้เย่เฉินยังไม่ได้ลงมือ หลิวเจิ้งคุนที่ได้ยินเสี่ยวหวังดูถูกเย่เฉินก็สาวเท้าไปหาอีกฝ่ายอย่างรวดเร็วแล้วประเคนฝ่ามือให้เสี่ยวหวัง
“ไอ้เด็กเปรต นายเบื่อชีวิตแล้วใช่ไหม! ถึงได้เรียกคุณชายเย่แบบนี้!”
หลิวเจิ้งคุนก่นด่าเสี่ยวหวัง ใบหน้าเต็มไปด้วยความอำมหิต
เสี่ยวหวังตกใจจนควบคุมตัวเองไม่ได้ แล้วถึงได้ตระหนักว่าเย่เฉินไม่ใช่ไก่อ่อน แต่เป็นคนระดับลูกพี่ทีเดียว!
“ขอโทษด้วยนะครับพี่เย่! ผมนี่มันมีตาหามีแววไม่ ไม่รู้จริงๆ ว่าพี่เป็นคนใหญ่คนโต ถ้ารู้แต่แรกว่าพี่ใหญ่ขนาดนี้ต่อให้ผมใจกล้ามากกว่านี้ ผมก็ไม่กล้าหาเรื่องพี่หรอกครับ!”
เสี่ยวหวัง เป็นคนขี้ขลาด เขาคุกเข่าขอโทษเย่เฉินอย่างรวดเร็ว
เย่เฉินมองเขา “ ฟังจากคำพูดของนายแล้ว ถ้าฉันไม่ใช่คนใหญ่คนโต ถ้าฉันไม่มีลูกน้องพวกนี้นายก็กล้าหาเรื่องฉันล่ะสิ?”
ตุบ!
เย่เฉินเตะอีกฝ่าย “ ไอ้พวกรังแกคนไม่มีทางสู้!”
สังคมในปัจจุบันนี้ มีคนสารเลวแบบหมอนี่เป็นจำนวนมาก รังแกคนไม่มีทางสู้ ถ้าเห็นคุณไม่มีเส้นสายอะไร ก็จะจงใจหาเรื่องคุณ ล่วงเกินคุณ รังแกคุณ
แต่ทันทีที่รู้ว่าคุณมีคนหนุนหลังอยู่ก็แทบจะกราบกรานเข้าหา!
เย่เฉินเหยียดหยามคนประเภทนี้ที่สุดถ้าหากว่าเกลียดเขาแล้วก็น่าจะลงมือทำร้ายกันซึ่งหน้าเช่นนั้นแล้วถึงจะเป็นคู่ต่อสู้ที่เขาชื่นชม!
แต่เสี่ยวหวังคนนี้ใจป๊อดมากจริงๆ!
“ว่ามา ทำไมต้องส่งข้อความอันนั้นให้ฉันด้วย” เย่เฉินถามอีกฝ่าย
หลิวเจิ้งคุนย้ายเก้าอี้ให้เย่เฉินนั่งลงอย่างรวดเร็วแล้วตะคอกเสี่ยวหวัง “ไอ้เด็กเลว บอกมาตามตรงเลยนะ ถ้าพูดโกหกแค่นิดเดียวล่ะก็ ฉันจะทำให้แกไม่ได้เห็นแสงอาทิตย์วันพรุ่งนี้เลย!”
เสี่ยวหวังคุกเข่าลงตรงหน้าเย่เฉิน “ครับๆ ผมพูดแล้วครับก็เมื่อสองวันก่อน…”
……
สองวันก่อนหน้านี้ ที่บริษัทไป๋ลี่ ณ ห้องทำงานของฉินหงเหยียน
เสี่ยวหวังที่เป็นคนขับรถ จู่ๆ ก็ผลีผลามผลักประตูเข้ามาแล้วตะคอกใส่หญิงสาว “ฉินหงเหยียน คุณไล่ผมออกทำไม! คุณมีสิทธิ์อะไรมาไล่ผม!”
ชายหนุ่มพูดอย่างหัวฟัดหัวเหวี่ยงเพราะเพิ่งถูกเลิกจ้างมาจึงทำให้โมโหอย่างมาก
แต่อีกฝ่ายกลับวางท่า นั่งอยู่บนเก้าอี้อย่างสงบนิ่งไม่มีท่าทีตกใจเพราะ เจ้าหล่อนเชื่อมั่นว่าต่อให้อีกฝ่ายลงไม้ลงมือก็ตามแต่ ตนเองก็ยังสามารถกำราบเขาได้ภายในสามกระบวนท่า
“เพราะนายปากมากเกินไป” ฉินหงเหยียนจ้องเขาเขม็ง ไม่มีท่าทางเกรงใจแม้แต่น้อย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)