เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 222

สิ่งที่เหอเหวินเจี้ยนไม่ได้สังเกตก็คือเหนือศีรษะเขามีรูกล้องอยู่

ถ้าหากว่าในตู้ใบนี้นั้นมีความลับทางธุรกิจซุกซ่อนอยู่จริงๆ ล่ะก็เขาจะต้องโดนฟ้องในข้อหาขโมยความลับทางธุรกิจ

แต่ว่าเหอเหวินเจี้ยนมองเข้าไปด้านในของตู้อย่างตื่นเต้น แล้วพบว่าในตู้ไม่มีรูปสัญญาใดๆ มีเพียงแต่รูปภาพเท่านั้น

อีกทั้งเป็นรูปถ่ายของผู้หญิงหน้าตาสวยๆ ทั้งหมด

ตำแหน่งตรงกลางภาพนั้นมีภาพผู้หญิงสามคนแขวนไว้อยู่แถมยังติดเครื่องหมายถูกและผิดที่เหอเหวินเจี้ยนดูแล้วก็ไม่ใคร่เข้าใจนัก

เหอเหวินเจี้ยนไม่ได้รู้เลยว่าภาพพวกนี้หมายถึงแะไร แต่ในเมื่อเขาลงแรงไปมากกว่าจะเปิดตู้นี้ได้เห็นทีจะต้องพยายามตรวจสอบเอาให้ชัดเจน

ดังนั้นเหอเหวินเจี้ยนจึงเอามือถือออกมาในทันที แล้วถ่ายภาพสามภาพและถ่ายภาพในตู้โดยรวม หลังจากนั้นก็ส่งผ่านแอพพลิเคชันไป

ในตอนนั้นเอง บนรถ SUV ที่จอดออยู่ด้านนอกสนามกอล์ฟ หวังเอ้อร์เชอก็ได้รับข่าวที่เหอเหวินเจี้ยนส่งมาให้

โดยที่มีเย่เฉินและหลิวเจิ้งคุนอยู่ข้างๆ!

ทั้งสองคนเหมือนจับหวังเอ้อร์เชอเรียกค่าไถ่อย่างไรอย่างนั้น พวกเขานั่งข้างๆ เขาด้วยท่าทีดุดันอย่างมาก

เพราะว่าข้อความนี้มีใช้การส่งแบบข้อความลับ ดังนั้นภาพนี้จึงจะอยู่ได้แค่สามวินาทีเท่านั้น ดังนั้นหวังเอ้อร์เชอก็รีบใช้นิ้วขวาจิ้มหน้าจอค้างไว้เพื่อบันทึกรูปภาพ

เย่เฉินรับโทรศัพท์มา เมื่อเห็นรูปภาพแล้วก็เกิดประหลาดใจขึ้นมาทันที “นี่คืออะไร?”

เดิมทีเย่เฉินก็เหมือนกับเหอเหวินเจี้ยนที่คิดไปว่าในตู้นั้นน่าจะมีความลับทางธุรกิจบางอย่างอยู่หรือเปล่า หรือไม่ก็อาจะเป็นหลักฐานในการทำผิดบางอย่าง หรืออาจะถึงขั้นเป็นยาเสพติดเลยด้วยซ้ำไป

แต่เขาเองก็เคยตรวจสอบทั้งสี่คนที่เคยมาตีกอล์ฟกับหลิวอวี่เจ๋อมาก่อน พวกเขาต่างเป็นลูกเศรษฐีที่เอ้อระเหยลอยชายไม่ทำงานทำการอะไร

และถึงแม้ว่าจะเป็นพวกไม่ทำอะไร แต่กลับไม่แตะต้องของอย่างพวกยาเสพติดกันแม้แต้น้อย เพียงแต่ชอบเที่ยวเล่นและจีบสาวกันเท่านั้น

ในเมื่อเป็นพวกลูกเศรษฐีเจ้าสำราญ อย่างนั้นแล้วภาพในตู้ที่ว่าก็น่าจะพอเข้าใจได้แล้ว

ในภาพที่ส่งมานั้นเป็นรูปของสาวสวย สาวสวยพวกนี้อาจเป็นเป้าหมายของพวกเขา

เย่เฉินขยายภาพให้ใหญ่ขึ้น แล้วมองหญิงสาวทั้งสามคนในภาพอย่างละเอียดถี่ถ้วน แล้วก็ตกใจทันที!

“ซวยแล้ว!”

ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเย่เฉินจะรู้จักสาวงามสองคนในภาพนั้น!

ที่อยู่ซ้ายสุดนั้นคือน้องสาวของฉินหงเหยียน ฉินเสี่ยวตั่ว!

ส่วนคนตรงกลางนั้นก็คือเจ้าของร้านกาแฟซือเฉินที่สวยในระดับเดียวกับหวังเจียเหยาคนนั้น!

ส่วนคนขวาสุดนั้นเย่เฉินไม่รู้จัก

หลิวเจิ้งคุนเองก็เหลือบมองเช่นกันแล้วกล่าว“ดูไปแล้วในตู้น่าจะไม่มีของมีค่าอะไร พวกหลิ่วอวี่เจ๋อเป็นแค่ลูกคนรวยที่เล่นสนุกไปวันๆ ผู้หญิงสามคนนี้น่าจะเป็นเป้าหมายของพวกเขา”

หวังเอ้อร์เชอที่ปากเสียก็กล่าวพร้อมกับหัวเราะคิกคัก “ใช่ครับ ผมก็ว่าอย่างนั้น ผู้หญิงในภาพสามคนนี้ต่างก็ถูกแปะด้วยเครื่องหมายที่แตกต่างกัน มันหมายความว่าอะไร?”

เย่เฉินเองก็สังเกตเห็นเครื่องหมายพวกนี้ เขาเองก็กำลังคิดเรื่องนี้อยู่เช่นกัน!

หวังเอ้อร์เชอชะโงกหน้ามามองหน้าจอโทรศัพท์มือถือแล้วก็เข้าใจ “ผมรู้แล้ว พวกเขาอาจจะชอบผู้หญิงที่โปรไฟล์ดี แล้วไอ้พวกนี้มันก็แข่งกันว่าจะใครจะจีบหล่อนติด! ฮ่าๆ จะต้องเป็นแบบนี้แน่นอน ไอ้พวกลูกคนรวยน่ารังเกียจ เที่ยวเล่นกันวันๆ ก็เอาแต่แข่งกันแต่เรื่องผู้หญิง แต่ว่าพวกเขาต่างก็เป็นลูกเศรษฐีหมื่นล้านแสนล้าน มีผู้หญิงที่พวกเขาจีบไม่ติดด้วยเหรอเนี่ย? ห่วยแตกชะมัด!”

หลิวเจิ้งคุนแค่นเสียง “ไอ้หนู ลูกเศรษฐีแสนล้านอยากจีบใครก็จีบติดเหรอ? นายใสซื่อเกินไปแล้ว ประเทศของเรามีคนร่ำรวยที่ไม่เปิดเผยตัวตั้งมากมาย พวกเขาห้าคนเป็นอะไร!”

หลิวเจิ้งคุนพูดถูก พวกหลิ่วอวี่เจ๋อถึงแม้อาจจะนับเป็นครอบครัวที่ร่ำรวยระดับสูงในประเทศ ผู้หญิงทั่วไปต่างก็อยากจะสบาย

แต่ว่าพอเปรียบเทียบกับครอบครัวที่ใหญ่มากแล้วยังแตกต่างกันอยู่มาก