เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 234

แต่ว่าในระหว่างนั้นจินเซียวข่ายกับหม่าหนานก็เหน็บแนมเขา บอกเขาว่าเงินไม่กี่สิบล้านไม่ได้ทำให้ขนหน้าแข้งของเถ้าแก่หลี่ร่วงด้วยซ้ำไปต่อให้เขามีเงินไปก็ซื้อไม่ได้อยู่ดี

ต่อมาเย่เฉินก็กลับคำว่าไม่ต้องซื้อในทันที

ในสายตาของหม่าหนานและจินเซียวข่ายนั้น นี่คืออาการของคนที่ไม่เอาจริง ที่คุยโม้ใหญ่โตว่าจะซื้อฟิตเนสนั้นเป็นแค่เรื่องโกหกทั้งเพ

ดังนั้นจินเซียวข่ายและหม่าหนานหัวเราะกันจนปิดปากไม่ได้

“ฮ่าๆ หมอนี่ตลกจริงๆ นายไปเป็นนักแสดงในเต๋ออวิ๋นสิไป ไม่งั้นเสียดายแย่เลย”

“ใช้ได้นี่ ยังรู้จักยอมรับความจริงอยู่บ้าง”

แต่ความจริงแล้วจะใช่เย่เฉินเกิดปอดแหกขึ้นมาจริงเหรอ?

แน่นอนว่าต้องไม่ใช่แบบนั้น ที่เย่เฉินพูดว่าไม่ต้องซื้อแล้วนั้นเพราะพ่อบ้านฟางบอกเขาว่า

“คุณชายสาม ฟิตเนส CGYM เป็นพื้นที่ของตระกูลเย่เราเอง เถ้าแก่แซ่หลี่คนนั้น เป็นหนึ่งในคนของเราที่ถูกทิ้งไว้ในเป็นหูเป็นตาในเทียนไห่ คุณท่านเคยช่วยเขาไว้ คุณชายสามารถสั่งเขาได้เหมือนกับที่สั่งผมเลยครับ”

นั่นเป็นสาเหตุว่าเมื่อครู่ทำไมเย่เฉินถึงได้พูดคำว่าไม่ต้องซื้อแล้ว เมื่อได้ยินคำพูดของพ่อบ้านฟาง

เมื่อวางสายแล้วก็พบว่าจินเซียวข่ายกับหม่าหนานเองกำลังหัวเราะกันอย่างมีความสุข

เย่เฉินจึงกล่าวด้วยน้ำเสียงไม่ใคร่จะพอใจนักว่า “หัวเราะเอาไว้ก็ดี อีกเดี๋ยวน่าจะทำได้แค่ร้องไห้แล้วล่ะ”

จินเซียวข่ายหัวเราะเสียงดัง “ยังจะกล้าคุยโวขนาดนี้อยู่อีก! อีกเดี๋ยวคนของนายจะเข้ามาไม่ได้ ที่เข้ามาในนี้ได้น่ะมีแต่คนของฉัน อีกเดี๋ยวต้องสู้กับคนสิบกว่าคนไปจนถึงร้อยคน ฉันจะดูว่านายจะยังกล้าพูดจาวางท่าใหญ่โตแบบนี้อยู่ไหม”

“นายตบหน้าฉันหนึ่งคร้ั้ง ฉันจะเอาคืนนายสิบครั้ง!”

เย่เฉินพยักหน้ารับ “ก็ได้ ฉันจะรอแล้วกัน”

สิบนาทีผ่านไป

ลูกน้องของหลิวเจิ้งคุนกลุ่มแรกมาถึงแล้วน่าจะมีประมาณ 30 กว่าคน ทั้งหมดเป็นนักเลงหัวไม้ อีกทั้งครึ่งหนึ่งยังเป็นชาวเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

แต่ว่าพวกเขาเพิ่งมาถึงหน้าประตู ก็โดนพนักงานของฟิตเนสเรียกเอาไว้

“รบกวนสอบถามนิดหน่อยครับ ใช่คนที่คุณชายจินและคุณชายหม่าเรียกมาไหมครับ?” พนักงานถาม

พวกเขาก็ถือว่าเป็นคนที่ซื่อสัตย์มากทีเดียว “พวกเราเป็นคนของคุณชายเย่!”

“คุณชายเย่? คุณชายเย่ผีบ้าอะไร?” พนักงานไม่เคยได้ยินมาก่อนว่าที่เทียนไห่จะมีคนชื่อคุณชายเย่แล้วกล่าว “ต้องขอโทษด้วย ตอนนี้คุณชายหม่าและคุณชายหม่าเป็นคนดูแลฟิตเนส ตอนนี้ระงับการทำบัตรสมาชิก และไม่เปิดทำการด้วย ถ้าคุณไม่ใช่คนของคุณชายหม่าและคุณชายหม่า พวกคุณกลับไปเถอะ”

“สารเลว! ฉันจะบุกเข้าไป ก็มาดูกันว่าพวกแกใครจะกล้าขวางฉัน?”

คนในกลุ่มนั้นหัวเสีย

คนบุกที่เข้าไปคนแรกชะงักไปเสี้ยววินาที

“อ๊าก!”

เพิ่งจะเข้าใกล้ประตู ผู้ชายคนนั้นก็เหมือนโดนไฟช็อตอย่างไรอย่างนั้น

หลิวเจิ้งคุนเดินไปหาเย่เฉินแล้วกดเสียงต่ำ “ที่บริเวณประตูมีประตูกันขโมย ลูกน้องเข้ามาไม่ได้ จะให้ซ้อมพนักงานแล้วบังคับให้พวกเขาเปิดประตูไหมครับ?”

เย่เฉินไม่อยากจะทำร้ายผู้บริสุทธิ์ วันนี้แค่อยากจะสั่งสอนพวกจินเซียวข่ายและหม่าหนานที่เป็นคนเคยทำร้ายฉินเสี่ยวตั่วโดยตรง

เย่เฉินกล่าวว่า “ไม่ต้อง เถ้าแก่ของพวกเขาใกล้จะมาถึงแล้ว”

ยังไม่ถึงห้านาที มีชายวัยกลางคนในชุดสูทเป็นทางการเดินเข้ามาในฟิตเนสประตูลับอีกทาง

เพิ่งเดินเข้ามา พวกผู้หญิงสวยๆ ในฟิตเนสต่างก็ทักทายเขา

“เถ้าแก่หลี่ ไม่เจอกันตั้งนานหล่อขึ้นนะคะเนี่ย”

“พี่หลี่ ด้านนอกมีคนเยอะแยะ คงจะไม่มีอะไรใช่ไหมคะ?”

“ที่โต๊ะสนุกเกอร์มีคนกำลังทะเลาะกัน คุณรีบไปจัดการเถอะค่ะ!”

เถ้าแก่หลี่ยิ้มน้อยๆ ขณะค้อมตัวลงทำความเคารพแขกคนอื่นๆ

“พี่ฉิน ไม่เจอกันนานเลย”

“ปิงปิง สบายใจเถอะ ไม่เป็นอะไรหรอกครับ”

“ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้ครับ พวกคุณออกกำลังกายไปต่อเถอะครับ จะไม่เกิดเรื่องวุ่นวายรบกวนพวกคุณหรอกครับ”