เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 236
หม่าหนานมองเย่เฉินที่ดวงตาเหมือนจะอ่อนโยนแต่กลับฉายแววโหดเหี้ยมชัดออกมา ตอบกลับมาด้วยท่าทางหวาดกลัว
“ไม่…ไม่ได้จูงมือเลยครับ…พวกเราแค่ไปดูภาพยนตร์กันแค่ครั้งเดียว พวกเราเป็นเพื่อนสนิทกัน ผมไม่ได้คิดอะไรกับหล่อนเลย!”
ตอนนี้จะมาทำตัวเป็นคนดีเอาในเวลานี้ เย่เฉินจะเชื่อได้อย่างไร?เพราะหม่าหนานเตี้ยมาก เย่เฉินก็ลากคอเขาเดินไปทางอุปกรณ์เวทเทรนนิ่งแล้วพูดไปกับเขาไปด้วย “อ้อ แค่ไปดูหนังด้วยกันเฉยๆ เหรอ ดูหนังอะไรล่ะ?”
หม่าหนานไม่รู้ว่าเย่เฉินคืดจะทำอะไร เขาจึงเดินไปพลางกล่าว “Detective Chinatown 3 ครับ”
เย่เฉินถามต่อ “หนังนานเท่าไหร่?”
หม่าหนานตอบกลับอย่างหวาดกลัว “สอง…สองชั่วโมง”ทั้งสองคนค่อยๆ เดินไปที่เครื่องออกกำลังกายแล้วถึงหยุดลง
จากนั้นเย่เฉินก็เดินไปที่หยิบลูกเหล็กที่มีขนาด 10 กก. ส่งให้หม่าหนานแล้วกล่าว “ชูมันขึ้น ชูไปสองชั่วโมง”
“อะไรนะครับ? สองชั่วโมงเหรอ?” หม่าหนานได้ยินแล้วชะงักไป
เย่เฉินกล่าวอย่างตึงเครียด “ถ้าหากว่าหยุดล่ะก็ ผมจะส่งคุณไปอยู่กับเพื่อนเลยล่ะ”
เย่เฉินรู้ว่าหม่าหนานจงใจโกหกหลอกลวงความรู้สึกของฉินเสี่ยวตั่ว หลอกล่อหล่อน แถมยังจับมือหล่อน
เย่เฉินล้างแค้นหม่าหนาน จึงเลือกล้างแค้นกับมือเขา ส่วนอื่นๆ เขาจะไม่แตะต้อง
“พี่ครับ”
“เรียกพี่ไปก็ไม่มีประโยชน์ เร็วๆ ถ้าไม่รีบยกอีก ผมจะโยนคุณไปแล้วนะ!”
“ครับๆ ผมยกแล้ว ผมยกแล้ว!”
หม่าหนานค่อยๆ ยกขึ้นช้าๆ แล้วก็ยกลงมาช้าๆ
“เร็วๆ หน่อย เร็วๆ!”
เย่เฉินเป็นเหมือนเทรนเนอร์ส่วนตัว เริ่มสั่งสอนเขาขึ้นมา
หม่าหนานเริ่มเพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อยๆ แต่ไม่นานนักมือของเขาก็เหนื่อยล้าจนยกไม่ขึ้น
แต่ว่าเขาก็ไม่กล้าวางลูกเหล็กในมือ เพราะเขากลัวว่าทันทีที่วางลูกเหล็กลงเขาจะโดนเย่เฉินโยนเขาไปฟากนั้น แล้วโดนน้ำลายถ่มใส่หน้า
ทว่าเวลาผ่านไปสิบกว่านาที หม่าหนานก็ทนไม่ไหวลูกเหล็กก็ร่วงจากมือลงพื้น
เย่เฉินก็ไม่พูดไม่จา แล้วคว้าตัวเขาโยนไปฝั่งนั้นทันที
หม่าหนานร้องไห้ออกมาทันที “พี่เย่! อย่าเลยครับ พี่เย่ ผมผิดไปแล้ว! ผมไม่ควรไปแตะเนื้อต้องตัวฉินเสี่ยวตั่ว ก็เป็นฝีมือของไอ้สารเลวจินเซียวข่าย ตัวเองจีบสาวไม่ติด ยังจะให้ผมไปตามจีบหล่อน ผมไม่รู้เรื่องอะไรเลยครับ!”
เย่เฉินแค่นเสียงเย็น “ตอนนี้โทษเพื่อนตัวเองแล้วเหรอ? คุณจีบไม่ติดแล้วทำไมต้องบอกให้หลิ่วอวี่เจ๋อไปจีบต่อล่ะ! พวกสารเลวเอ้ย! ”
ยิ่งคิดเย่เฉินก็ยิ่งหัวเสีย จนอยากจะเตะอีกฝ่ายเต็มแรง
หม่าหนานตะโกนโดยไม่หยุดหายใจสักนิด
“ขอ…ขอโทษครับ”
เมื่อน้ำลายของคนทั้งร้อยคนก็ถ่มรดใบหน้าของจินเซียวข่ายเรียบร้อยแล้ว หลิวเจิ้งคุนก็เดินมารายงานกับเย่เฉิน
“จะให้ลากเจ้านั่นมาไหมครับ?” หลิวเจิ้งคุนถาม
เย่เฉินมองจินเซียวข่ายจากที่ไกลๆ เช่นกัน เมื่อพบว่าใบหน้าและเนื้อตัวของเขาล้วนแต่เปื้อนน้ำลาย ดูน่าขยะแขยงอย่างมาก
“พาเขาเข้าไปอาบน้ำด้านใน แล้วค่อยลากเขาออกมา” เย่เฉินกำชับ
“ครับ!”
ลูกน้องของหลิวเจิ้งคุนพาเขาไปอาบน้ำ จินเซียวข่ายถึงได้เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยเนื้อตัวสะอาดสะอ้าน แล้วคุกเข่าลงตรงหน้าเย่เฉินเหมือนกับหม่าหนาน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)