เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 238

สรุปบท ตอนที่ 238 ผู้หญิงที่ลึกลับเหมือนฉินหงเหยียน!: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)

สรุปเนื้อหา ตอนที่ 238 ผู้หญิงที่ลึกลับเหมือนฉินหงเหยียน! – เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) โดย Internet

บท ตอนที่ 238 ผู้หญิงที่ลึกลับเหมือนฉินหงเหยียน! ของ เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) ในหมวดนิยายAction เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย Internet อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที

ตอนที่ 238 ผู้หญิงที่ลึกลับเหมือนฉินหงเหยียน!
หลังจากที่เดินออกมาจากร้านกาแฟซือเฉินแล้ว เย่เฉินก็ขึ้นรถของหลิวเจิ้งคุนที่อยู่ข้างถนน

เพิ่งจะขึ้นรถไป เย่เฉินก็เลยถาม “ไม่ได้ลงมือรุนแรงเกินไปใช่ไหม?”

หลิวเจิ้งคุนกล่าว “ไม่เลยครับ บอดี้การ์ดของเจ้าของร้านกาแฟคนนี้เก่งมากทีเดียว ถ้าไม่ใช่เพราะคนที่ผมพามาด้วยวันนี้เป็นพวกต่อยตีเก่งมากๆ ล่ะก็เกรงว่าไม่น่าจะจัดการพวกเขาได้ในระยะเวลาสั้นๆ”

“อ้อ?” เย่เฉินคิดไม่ถึงว่าความสามารถของบอดี้การ์ดของหญิงสาวจะใช้ได้

ตอนนี้คนรวยๆ ต่างก็จะมีบอดี้การ์ดส่วนตัวกันทั้งนั้น แต่ว่าความสามารถของพวกเขาก็ย่ำแย่อย่างมาก

พวกนักเลงที่มีฝืไม้ลายมืออย่างลูกน้องของหลิวเจิ้งคุนนั้นใช้เงินซื้อไม่ได้

หลิวเจิ้งคุนจึงถามต่อ “คุณชายเย่ชอบเจ้าของร้านกาแฟเหรอครับ?”

เย่เฉินส่ายหน้า “แค่ประหลาดใจเท่านั้นแหละ อยากจะลองทดสอบหล่อนดูหน่อย ฉันรู้สึกว่าหล่อนไม่ได้ใสซื่อเหมือนที่เราเห็น”

เมื่อครู่เย่เฉินแสร้งจะหอมแก้มหล่อน ถึงแม้ว่าหล่อนจะหอบหายใจถี่กระชั้น แต่แววตากลับไร้ความหวาดกลัว หญิงสาวจ้องเขาเขม็งไม่ได้มีทีท่าจะหลบตาเขาแม้แต่น้อยด้วยซ้ำ

เย่เฉินเคยอ่านหนังสือ ‘อี้จิง’จนชำนาญแถมยังเคยเรียนโหงวเฮ้งด้วย เขาย่อมสังเกตเห็นว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดา!

“อาคุน ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไปให้ส่งคนมาคอยสอดส่องดูร้านกาแฟแห่งนี้นะ ดูว่าผู้หญิงคนนี้ทำอะไร เจอใครบ้าง”

เย่เฉินสั่ง

“ครับ!”

ทว่าวันที่สองหลิวเจิ้งคุนกลับโทรหาเย่เฉิน “คุณชายเย่ วันนี้ผู้หญิงคนนั้นไม่มา ร้านกาแฟก็ปิดไปแล้ว ที่ประตูแขวนป้ายเซ้งเอาไว้”

เย่เฉินสบถด่าในใจ หรือเพราะเรื่องที่เย่เฉินทำเมื่อวานหล่อนถึงได้ปิดร้านไป?

ทว่าผู้หญิงคนนี้ก็ไม่ได้เป็นอะไรกับเย่เฉิน ตอนนี้เย่เฉินก็มีฉินหงเหยียนแล้วไม่อยากจะตามจีบหญิงสาวอีก เลยไม่ได้คิดเรื่องหล่อนอีก

บางทีเย่เฉินและหล่อนก็เป็นเหมือนคนจำนวนมากมายคนอื่นๆ ที่เพียงแค่เดินผ่านกันไป ไม่ได้มีโอกาสจะจะพบหน้ากันอีก

……

หนึ่งเดือนต่อมา

ณ ร้านคาราโอเกะฮัวตู ในเมืองเทียนไห่

“คุณเหอ ฮ่าๆ รีบเข้ามานั่ง รีบมาๆ!”

ในห้อง VIP ของร้าน หลิ่วอวี่เจ๋อและหม่าหนานลุกขึ้นมาต้อนรับการมาถึงของเหอเหวินเจี้ยน

เหอเหวินเจี้ยนยังคงใส่สูทผูกเนคไทเหมือนเดิม แต่ดูกระปรี้กระเปร่ามากกว่าเดือนก่อนไม่น้อย

เหอหเวินเจี้ยนเรียกให้เหอเหวินเจี้ยนกล่าวพลางระบายยิ้ม “คุณเหอ บริษัทไป๋ลี่ของคุณได้ยาดีอะไรมาใช่ไหม? ทำไมราคาถึงพุ่งพรวดๆ? บริษัทเอ็กซ์เพรสชุนเฟิงของพวกเราใกล้จะตามไม่ทันแล้ว!”

เหอเหวินเจี้ยนนั่งลงพลางระบายยิ้ม แล้วผู้หญิงหน้าตาใช้ได้คนหนึ่งก็จุดบุหรี่ให้เหอเหวินเจี้ยนทันที

เหอเหวิ้นเจี้ยนกล่าวพลางระบายยิ้ม “คุณอัยเกาะคุณฉิน จากการบริหารจัดการของผู้หญิงทำงานทั้งสองคนนี้ ทำให้ไป๋ลี่ของพวกเราประสบความสำเร็จได้แบบในวันนี้!”

“ฮ่าๆ อวี่เจ๋อ พวกเราก็นับเป็นเพื่อนสนิทกันแล้ว ผมขอพูดตรงๆ แล้วกัน หลายปีมานี้ของผมเอาแต่ตั้งตารอว่าวันไหนที่ไป๋ลี่ของผมจะนำหน้าชุนเฟิงของคุณ คิดไม่ถึงว่าเวลาที่ผมเฝ้ารอจะมาถึงเร็วขนาดนี้!”

หลิ่วอวี่เจ๋อโกรธจนกัดฟันกรอด แล้วลอบด่าว่าหมอนี่ในใจว่าสารเลวจริงๆ

หม่าหนานที่อยู่ข้างๆ ตัวก็เอาแต่ดื่มเหล้า

ตั้งแต่โดนซ้อมที่ฟิตเนสเมื่อครั้งก่อน เขาและจินเซียวข่ายก็ไปฟ้องหลิ่วอวี่เจ๋อ

หม่าหนานและจินเซียวข่ายคุกข่าขอโทษเย่เฉินไปแล้วตอนที่อยู่ในฟิตเนส

แต่ว่าหลังจากที่ออกจากฟิตเนสแล้ว เขาก็เริ่มคิดว่าจะล้างอายครั้งนี้ดีหรือไม่!

ดังนั้นพวกเขาจึงไปถามหลิ่วอวี่เจ๋อถึงพื้นเพครอบครัวของเย่เฉิน

เมื่อหลิ่วอวี่เจ๋อบอกพวกเขาว่าฉินเสี่ยวตั่วเป็นว่าที่น้องสะใภ้ของสวี่ฉู่หมิง ผู้เป็นพี่น้องร่วมสาบานกับคุณปู่ของเขา

เรื่องนี้ถ้าสวี่ฉู่หมิงรู้เข้า พวกเขาต้องซวยแน่ๆ

หลิ่วอวี่เจ๋อเดาว่าที่เย่เฉินกล้าทำร้ายเพื่อนของเขาแบบนี้ ต้องเป็นเพราะฉินหงเหยียนสั่งแน่นอน

และเพราะเรื่องนี้มีส่วนเกี่ยวข้องกับสวี่ฉู่หมิง พวกเขาจึงไม่อยากให้เป็นเรื่องราวใหญ่โต

หลิ่วอวี่เจ๋อกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ถึงแม้ว่าคุณเหอจะ Lucky in game แต่ไม่ได้ Lucky in love นี่ครับ ผมได้ยินมาว่าคุณฉินหงเหยียนน่ะ ปฏิบัติตัวกับคุณเหมือนคุณเป็นแค่ผู้ใต้บังคับบัญชาจริงๆ เลยนี่นา จิ๊ๆ ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปล่ะก็ คุณไม่มีทางได้หล่อนมาครอบครองแน่นอน ผู้หญิงคนไหนจะมาชอบลูกน้องของตัวเองกันจริงไหม?”

ผู้หญิงที่ใบหน้าละม้ายฉินหงเหยียนรีบร้อนนั่งลงข้างๆ เหอเหวินเจี้ยน หล่อนรินเหล้าให้เขาอย่างเคารพนับถือ “คุณเหอ เชิญดื่มเหล้าค่ะ”

“อ้อ ได้” เหอเหวินเจี้ยนรับแก้วเหล้ามาด้วยรอยยิ้ม

จากนั้นหญิงสาวก็กล่าวอีก “คุณเหอทำงานมาทั้งวันคงจะเหนื่อยแย่ใช่ไหมคะ? ฉันช่วยทุบหลังให้นะคะ”

ถึงแม้ว่าผู้หญิงจะรินเหล้าให้เขา แถมยังช่วยทุบหลังให้ แต่ว่าอารมณ์บนใบหน้าเหอเหวินเจี้ยนที่มีความสุขในตอนแรกก็ค่อยๆ เรียบเฉยลงไป

หลิ่วอวี่เจ๋อมองท่าทางของอีกฝ่ายออกแล้วถาม “เป็นอะไรไปล่ะ คุณเหอ?”

เหอเหวินเจี้ยนส่ายหน้า “เสียดายแค่หน้าตาเหมือนกันเท่านั้นเอง ที่จริงแล้ว ไม่ได้เหมือนกันไปทั้งหมดหรอก ไม่มีกลิ่นอายของคุณฉินของพวกเราสักนิด”

ทุกคนต่างก็รู้ดีว่าฉินหงเหยียนเป็นประธานบริษัทที่เย่อหยิ่งเย็นชา ตอนนี้ก็ยังเป็นเจ้านายของเหอเหวินเจี้ยน หญิงสาวไม่มีทางจะพูดจากับเหอเหวินเจี้ยนอย่างเคารพนับถือแบบนี้

หลิ่วอวี่เจ๋อฟาดฝ่ามือลงบนใบหน้าหญิงสาวที่หน้าตาคล้ายฉินหงเหยียน แต่ก็ไม่ได้ออกแรงอะไรมากมายนัก เพราะกลัวว่าจมูกที่เจ้าหล่อนทำมาจะพังหมด

หลิ่วอวี่เจ่อกล่าวด้วยโทสะ “ไสหัวออกไป เอาใหม่อีกครั้ง!”

“ค่ะ” หญิงสาวเอามือกุมใบหน้าแล้วออกจากห้องไปอย่างว่าง่าย

ครึ่งชั่วโมงต่อมา

หญิงสาวผลักประตูห้อง VIP เข้ามาอีกครั้ง โดยที่ไม่มีท่าทางผู้หญิงต่ำต้อยคนก่อนนี้ แต่ดูเย็นชาเย่อหยิ่งขึ้นมากว่าเดิม

หญิงสาวไม่ได้นั่งลงข้างๆ เหอเหวินเจี้ยน แต่กลับเลือกจะหาที่นั่งสบายๆ สักที่แล้วทรุดตัวนั่งลงก่อนจะยกขาขึ้นมาพาดบนขาอีกข้าง ดูทรงอำนาจอย่างมาก

“อวี่เจ๋อ มารินเหล้าให้ฉันหน่อย” หญิงสาวคนนั้นออกคำสั่งกับหลิ่วอวี่เจ๋อ

หลิ่วอวี่เจ๋อหยิบขวดเกล้าเดินไปหาอีกฝ่ายอย่างว่าง่าย “ครับ พี่หงเหยียน พี่สวยจริงๆ เสื้อที่พี่ใส่เป็นเนื้อผ้าแบบไหนกันเหรอครับขอผมดูหน่อย”

แววตาหญิงสาวฉายแววไม่พอใจ “บังอาจ! ฉันอาวุโสเท่าพ่อนาย เป็นคู่แข่งทางธุรกิจกับปู่นาย เด็กรุ่นหลังอย่างนายกล้าตีตัวเสมอกับฉันได้ยังไง ไสหัวไปเลย!”

และในตอนนี้รอยยิ้มของเหอเหวินเจี้ยนก็ค่อยๆ แสยะกว้างขึ้น เขากล่าวอย่างตื่นเต้น “ใช่ ต้องเป็นแบบนี้แหละ! เป็นแบบนี้! นี่สิถึงจะเป็นฉินหงเหยียน! นี่ถึงจะเป็นคุณฉินที่ผมเฝ้าฝันหา! หงเหยียนผมมาแล้ว!”

ดวงตาสองข้างของเหอเหวินเจี้ยนราวหมาป่า เหมือนสิงโตตัวหนึ่ง ขณะพุ่งไปหาผู้หญิงที่ละม้ายคล้ายฉินหงเหยียน!