เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 246
เย่เฉินได้รับการฝึกฝนมาหลากหลายประเภทตั้งแต่เด็กๆ เขาจึงเป็นผู้ใหญ่ก่อนคนในวัยเดียวกันจำนวนมาก
แต่ว่าเรื่องเป็นพ่อคน ก็เป็นครั้งแรกของเขาเช่นกัน!
ความรู้สึกแบบนี้แปลกประหลาดอย่างมาก สำหรับเขาแล้วเป็นความตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก
เพราะไม่ว่าอย่างไรฝ่ายคลอดลูกก็เป็นผู้หญิง ผู้ชายไม่อาจผ่านขั้นตอนเหล่านั้นด้วยตนเอง
เขาทำได้เพียงอยู่ด้านนอก รอประกาศว่าเด็กคลอดแล้วเท่านั้น
ไม่นานนักซูหลานก็เดินมาข้างๆ เย่เฉินอย่างตื่นเต้น “คลอดแล้ว เจียเหยาคลอดแล้ว!”
เย่เฉินประหลาดใจน้อยๆ “ไวขนาดนี้เลยเหรอ? ฝาแฝดนี่เป็นฝาแฝดชายหรือหญิง หรือว่าผู้ชายผู้หญิงน่ะครับ?”
หวังเจียเหยาเพิ่งเข้าห้องคลอดได้สิบกว่านาที เย่เฉินคิดว่าต้องใช้เวลาอย่างน้อยๆ ชั่วโมงสองชั่วโมง
ในความเป็นจริงแล้ว การคลอดลูกไม่ได้เกี่ยวกับเวลาในการเข้าห้องคลอดแต่อย่างใด เพราะว่าระยะในการคลอดแบ่งเป็นสามขั้นตอน หวังเจียเหยานั้นอยู่ในระยะการปวดคลอดขั้นที่สามแล้ว เวลาในการคลอดจะไม่เกิน 30 นาที
ซูหลานกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ยังไม่รู้ว่าเป็นเด็กผู้หญิงหรือผู้ชาย ต้องรอสองชั่วโมงถึงจะออกมา”
“อ้อ” เย่เฉินถูมือไปมา อยากจะเห็นหน้าลูกๆ ของเขาเร็วๆ!
ซูหลานกำชับกับเย่เฉิน “เธอช่วยจำเวลาตอนนี้ให้ดีๆ แล้วเปลี่ยนเป็นเวลา 12 ชั่วยามแบบโบราณ เวลาจื่อเวลาเหม่าอะไรพวกนั้น เวลาตกฟากของเด็กๆ เราต้องจำให้ดีๆ”
“ครับ ได้ครับ คุณน้า” เย่เฉินรู้ดีว่าซูหลานให้ความสำคัญกับเรื่องพวกนี้มากแค่ไหน
ซูหลานถูมือไปมาอยางดีอกดีใจแล้วกล่าวอีกว่า “เธอว่าเด็กๆ ชื่ออะไรดี? ฉันคิดไว้แล้วหลายชื่อ เธอลองฟังดูหน่อยสิว่าเป็นยังไงบ้าง”
“ถ้าเป็นเด็กผู้ชายสองคนก็ให้ชื่อจื่อเหวินกับจื่อหาว”
“ถ้าเป็นเด็กผู้หญิงสองคน ให้ชื่อเซวียนเซวียน กับเชี่ยนเชี่ยน”
“ถ้าเป็นผู้ชายคนผู้หญิงคน ก็ให้ชื่อหมิงเฉิง กับหมิงอวี้ เป็นยังไง?”
เย่เฉินเห็นอดีตแม่ยาย ลำบากลำบนตั้งชื่อให้ลูกตนเองก็ยิ้มออกมา “ได้ครับ เพราะหมดเลย”
แต่ใครจะรู้ว่าคำพูดต่อมาของซูหลานจะเป็นแบบนี้ “หลิ่วจื่อเหวิน หลิ่วจื่อหาว หวังจื่อเหวิน หวังจื่อหาว หลิ่วเซวียนเซวียน หลิ่วเชี่ยนเชี่ยน หวังเซวียนเซวียน หวังเชี่ยนเชี่ยน ฮ่าๆ เพราะหมดเลย”
รอยยิ้มของเย่เฉินเจื่อนลงไปทันที!
เย่เฉินกล่าวกับซูหลานด้วยท่าทีไม่พอใจ “คุณน้าหมายความว่ายังไงครับ?”
ซูหลานกล่าว “หมายความยังไงอะไร?”
เย่เฉินกล่าว “ก็คุณเอาชื่อพวกนี้ไปเติมแซ่หลิ่ว แซ่หวัง แปลว่าอะไร? ผมเป็นพ่อ เด็กๆ ควรจะแซ่เย่!”
เย่เฉินหัวเสียอย่างมาก หลิ่วจื่อเหวิน หลิ่วจื่อหาวอะไร ควรจะเป็นเย่จื่อเหวิน เย่จื่อหาวต่างหาก!
ซูหลานได้ยินแล้วก็หัวเราะหึหึ “เย่เฉิน เธอสบายดีใช่ไหม? เธอยังอยากให้เด็กๆ แซ่เดียวกับเธออีกเหรอ? เธอเป็นแค่เขยที่แต่งเข้ามีสิทธิ์อะไรจะให้เด็กๆ แซ่เดียวกับเธอ? เธอรู้ไหมว่าตอนที่ฝ่ายชายแต่งเข้าน่ะก็ไม่มีสิทธิ์ให้ลูกแซ่เดียวกับตัวเองแล้ว แซ่ในตอนนี้ของเด็กๆ มีแค่สองตัวเลือกเท่านั้น หนึ่งคือแซ่หลิ่ว สองคือแซ่หวัง เจียเหยาอยากให้เด็กๆ แซ่หวัง แต่ฉันคิดว่าในเมื่อแต่งเข้าตระกูลหลิ่ว หลิ่วอวี่เจ๋อเองก็รับปากแล้วว่าจะช่วยปกปิดเรื่องนี้ ฉันก็คิดว่าเด็กๆ แซ่หลิ่วน่าจะดีกว่า เธอว่ายังไงล่ะเย่เฉิน?”
เย่เฉินโกรธจัด “ผมรู้สึกอะไรล่ะ! ลูกของผมต้องแซ่เย่เท่านั้น”
เห็นเย่เฉินระเบิดอารมณ์ ฉินหงเหยียนที่อยู่ข้างๆ ก็รีบร้อนเข้ามาดึงมือแฟนหนุ่ม “เย่เฉินอย่าเพิ่งใช้อารมณ์ ค่อยๆ พูดค่อยๆ จา ตอนนี้เด็กๆ เพิ่งคลอดเอง เรื่องตั้งชื่อไม่ใช่เรื่องด่วนอะไร”
ซูหลานเองก็กลอกตาใส่เย่เฉิน “ลูกเขยคนดี ช่วยกลับไปส่องกระจกหน่อยดีไหม? เกาะเรากินมาสามปี ยังอยากจะให้เด็กแซ่เดียวกับเธออีกเหรอ? เหอะๆ ใจกล้าจริงๆ”
พูดจบก็เดินกลับไปที่ห้องคลอด
โครม!
เย่เฉินโกรธจนต่อยกำแพง
ถึงแม้ว่าหลังจากเด็กจะคลอดออกมาแล้วจะโดนตระกูลของเขามารับตัวไปอย่างรวดเร็ว แต่ว่าก่อนจะพาเด็กๆ ไป เย่เฉินก็หวังว่าชื่อของเด็กๆ ในทะเบียนบ้านจะเป็นแซ่เดียวกับเขา!
“เย่เฉิน คุณอย่าเพิ่งโกรธเลยค่ะ รอหวังเจียเหยาออกจากห้องผ่าตัดมาก่อน เรื่องนี้ค่อยๆ ปรึกษาหารือกันก้ได้ ตอนนี้หล่อนยังอยู่ในอันตรายนะคะ”
เย่เฉินพยักหน้ารับ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)