เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 254

“ถ่ายคลิปลงโซเชียลไปเลย ให้คนทั้งประเทศได้เห็นว่าคนร่ำรวยมีเงินเป็นแสนล้าน ทำเรื่องต่ำช้าแบบนี้ในงานเลี้ยงของคู่แข่งทางธุรกิจ!”

“ใช่ส่งไปเลย! เมื่อก่อนเรื่องหลิ่วอวี่เจ๋อก่อเรื่องเหอเหวินเจี้ยนฉินหงเหยียนทำเราเสียหายกันไปเกือบพันล้าน! คราวนี้เอาให้เขาได้ลิ้มลองรสชาติเสียบ้าง!”

พวกญาติๆ ตระกูลหลิ่วต่างก็ผุดลุกยืนขึ้นแล้วตะโกนใส่เย่เฉิน

เย่เฉินเป็นคนเย็นชาที่เขามาที่นี่ก็เพราะหวังเอ้อร์เชอส่งภาพเด็กๆ ที่เขียนคำว่า ‘หลิ่วเจียอินกับหลิ่วเจียเยว่’ ให้เขา

เขามาที่นี่เพื่อแก้ชื่อแซ่ของเด็กๆ

แต่ในเมื่อคนตระกูลหลิ่วอยากได้คำอธิบายเขาก็ยินดี!

เย่เฉินก้าวขึ้นบนเวทีขณะมองไปที่คนตระกูลหลิ่วแล้วกล่าว “หวังเจียเหยาเป็นอดีตภรรยาของผม หล่อนให้กำเนิดลูกแฝดที่เป็นสายเลือดผม ผมแก้แซ่ของเด็กๆ เป็นแซ่เย่ของผมแล้วมันผิดตรงไหน?”

เพียงแค่ประโยคเดียวก็ทำให้คนทั้งงานอ้าปากค้าง!

柳远航不敢置信：“你说什么？王佳珧是你前妻？孩子是你的？她不是没结过婚吗？”

หลิ่วหย่วนหางตกใจ “คุณพูดอะไร? หวังเจียเหยาเนี่ยนะเป็นอดีตภรรยาของคุณ? เด็กๆ ก็เป็นลูกคุณ? หล่อนไม่เคยแต่งงานมาก่อนไม่ใช่หรือไง?”

หลิ่วหย่วนหางรู้ว่าเย่เฉินที่เป็นถึงประธานเฉินเย่กรุ๊ป ตอนนี้เขาถือเป็นคนที่กำลังเป็นที่โด่งดังในวงการธุรกิจไม่มีทางกล้าพูดเหลวไหลแน่

เพราะทุกคำพูดของเขาตอนนีล้วนแต่มีผลกับบริษัทสิบแห่งในเครือทั้งสิ้น!

ดังนั้นหลิ่วหย่วนหางจึงตะโกนใส่หลิ่วอวี่เจ๋อทันที “อวี่เจ๋อ แกมานี่เลย!”

หลิ่วอวี่เจ๋อเดินมาหาอีกฝ่ายด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก

ชายสูงวัยถามด้วยใบหน้าตึงเครียด “อวี่เจ๋อเขาพูดจริงหรือเปล่า! เด็กสองคนนี้เป็นสายเลือดตระกูลหลิ่วเราหรือเปล่า?”

หลิ่วอวี่เจ๋อก้มหน้าลงไม่พูดอะไร

เรื่องหน้าอายแบบนี้จะให้เขาพูดยังไง!

หวังเอ้อร์เชอกล่าวพลางหัวเราะ “อยากจะเช็คให้แน่ใจเหรอว่าเด็กสองคนเป็นสายเลือดพวกคุณหรือเปล่า เรื่องนี้ง่ายจะตายไม่ใช่หรือไง? ก็แค่ตรวจ DNA ก็จบแล้ว”

หลิ่วหย่วนหางเห็นหลิ่วอวี่เจ๋อไม่ตอบก็สั่งทันที “พาเด็กสองคนไปตรวจ DNA เดี๋ยวนี้!”

หลิ่วอวี่เจ๋อรีบร้อนห้ามเขา “”คุณปู่ครับ ไม่เอา”

หลิ่วอวี่เจ๋อแน่ใจอย่างมากว่าเด็กสองคนนี้ไม่ใช่ลูกเขา ดังนั้นถ้าตรวจ DNA ไม่เท่ากับว่าเป็นการทำให้เขาขายหน้าหรือไง และไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้น

หลิ่วอวี่เจ๋อตาแดงก่ำอย่างเสียใจก่อนจะยอมรับในที่สุดว่า “คุณปู่ครับ เด็กสองคนไม่ใช่สายเลือดตระกูลหลิ่วของเราจริงๆ ครับ ตอนที่ผมรู้จักกับหวังเจียเหยาหล่อนก็ท้องแล้ว”

“เพี้ยะ!”

หลิ่วหย่วนหางฟาดฝ่ามือใส่หน้าหลิ่วอวี่เจ๋อ “เดียรัจฉาน! แกมันไอ้เดียรัจฉาน! แกมันโง่หรือเปล่า! หวังเจียเหยาตั้งท้องลูกคนอื่นแต่แกยังแต่งงานกับหล่อนเนี่ยนะ? คิดจะเลี้ยงลูกคนอื่นอีกเหรอ?”

หลิ่วเฟิ่งที่อยู่ด้านข้างรับรู้ถึงความลำบากของหลิ่วอวี่เจ๋อ เมื่อเห็นน้องชายโดนผู้เป็นปู่ฟาดจึงโน้มน้าวเขา “คุณปู่ครับ อวี่เจ๋อเขาก็หมดหนทาง…”

“เพี้ยะ!”

แล้วเสียงตบหน้าก็ดังขึ้น

หลิ่วหย่วนหางก็ยกมือขึ้นอีกครั้งแล้วประเคนฟาดฝ่ามือใส่หน้าหลิ่วเฟิ่ง “ที่แท้แกก็รู้เรื่องนี้! แกเป็นพี่ทำไมไม่ห้ามแถมยังช่วยกันอีก พวกแกเป็นบ้าหรือไง?”

หลิ่วอวี่เจ๋อไม่สามารถมีลูกได้ดังนั้นถึงได้คิดจะใช้ลูกในท้องของหวังเจียเหยา

แต่ว่าเรื่องนี้จะให้มาพูดต่อหน้าคนมากมายแบบนี้ได้ไง?

หากว่าคนนอกรู้ว่าเขาไม่สามารถมีลูกได้ เขาก็จะกลายเป็นตัวตลกในสายตาคนอื่น แล้วจะใช้ชีวิตอยู่อย่างไรในเทียนไห่?