เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 255
ก่อนนี้ที่โรงพยาบาล ตอนที่หวังเจียเหยาให้กำเนิดเด็กแฝดทั้งสองคนซูหลานยังให้เย่เฉินเลือกอยู่เลย
ว่าเด็กๆ ควรจะแซ่หลิ่วหรือแซ่หวังกันแน่?
แต่ไม่ได้มีแซ่เย่เป็นหนึ่งในตัวเลือก!
แถมยังบอกว่าเย่เฉินเป็นเขยที่แต่งเข้าไม่คู่ควรให้เด็กๆ ใช้แซ่เขา!
ตอนนี้พอรู้ว่าเย่เฉินได้กลายเป็นคนที่รวยที่สุดในประเทศนี้แล้ว สภาพแม่ยายปากหวานก็กลับเข้ามาแทนที่อีกครั้ง!
เย่เฉินปรายตามองซูหลานอย่างดูถูก แล้วเดินเข้าวิลล่าโดยไม่สนใจไยดีอีกฝ่าย
เพิ่งจะเดินเข้ามาด้านในเขาก็เห็นแผ่นหลังของหญิงสาวในชุดยาวสีขาวบริสุทธิ์
ดูท่าแล้วหวังเจียเหยาน่าจะเดาว่าเย่เฉินคงจะมาพบหล่อนแน่ๆ ดังนั้นถึงได้แต่งตัวในชุดสีขาวบริสุทธิ์แบบที่เย่เฉินชอบ
“หวังเจียเหยา”
พอหญิงสาวได้ยินเสียงเขาก็ค่อยๆ หมุนตัวกลับมาช้าๆ หลังจากที่คลอดลูกแล้วหล่อนก็พยายามอย่างหนักเพื่อให้รูปร่างของตนเองกลับมาอยู่ในสภาพเดิม แต่เรือนร่างหล่อนตอนนี้ยังออกจะอวบๆ อยู่เล็กน้อย
แต่ไม่ได้แปลว่าหล่อนในตอนนี้จะไม่สวย
หญิงสาวในประเทศนี้ให้ความสำคัญกับความผอมกว่าสิ่งอื่นใด คนส่วนมากหนักแค่ 50 กก. ยังบอกว่าตนเองอ้วน หนำซ้ำยังพยายามลดน้ำหนักกันแทบเป็นแทบตาย
กลับกันเย่เฉินไม่ได้ชอบคนผอมแห้งติดกระดูกแบบนั้น เขากลับรู้สึกว่าผู้หญิงมีเนื้อหน่อยๆ ก็ดีเหมือนกัน
หวังเจียเหยาในตอนนี้ถือได้ว่าถือได้ว่าเป็นผู้หญิงที่อวบอ้วนน้อยๆ ขาใหญ่กว่าเดิมไม่น้อยแต่ทำให้รู้สึกว่าเซ็กซี่ดี
รูปลักษณ์ใบหน้าของหญิงสาวนั้นไม่ต้องพูดถึง เพราะยังสวยงามไร้ที่ติเหมือนที่เคย
เย่เฉินมีชีวิตมานานขนาดนี้ ในบรรดาหญิงสาวที่เขาเคยเจอ มีแค่หญิงสาวที่ร้านกาแฟเท่านั้นที่พอจะเรียกได้ว่าสวยสูสีกับหวังเจียเหยา
แต่ไม่รู้ว่าเพราะหวังเจียเหยาใส่ส้นสูงหรือเปล่า เย่เฉินถึงได้พบว่าหวังเจียเหยาตัวสูงขึ้น!
พอเป็นแบบนี้เลยทำให้หญิงสาวดูขายาวขึ้นและดูมีบุคลิกภาพดีขึ้นกว่าเดิม
เมื่อหวังเจียเหยาเห็นเย่เฉิน ทำนบน้ำตาก็พังทลาย หล่อนวิ่งมาหาเขาแล้วโผเข้าอ้อมกอดชายหนุ่ม!
ภาพในวินาทีนี้นั้นเหมือนกับตอนที่หวังเจียเหยาโผเข้าหาเขาในงานแต่งงานของตนเองกับฟางเชาโดยไม่สนใจสายตาใครอย่างไรอย่างนั้น!
หวังเจียเหยาที่โถมเข้าหาอ้อมกอดชายหนุ่ม กอดเขาแน่นแล้วพูดเสียงหวาน “ฉันรักคนไม่ผิดจริงๆ!”
โครม!
เย่เฉินกลับไม่มีท่าทีเกรงใจหล่อนแม้แต่น้อย เขาผลักหญิงสาวจนล้มลงไปกองบนพื้น!
รักคนไม่ผิดจริงๆ?
ทำไมถึงกล้าพูดจาน่าขยะแขยงแบบนี้ออกมาได้!
ตอนนี้ผมเป็นเศรษฐีแสนล้านแล้วคุณถึงบอกว่ารักคนไม่ผิด แต่ถ้าผมเป็นแค่คนธรรมดาคุณคงจะรักคนผิดล่ะสิ?
เย่เฉินกล่าวเสียงเย็น “หวังเจียเหยา ผมไม่ได้มาที่นี่เพื่อรำลึกอดีตกับคุณนะ!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)