เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 258
สรุปบท ตอนที่ 258 ผลตรวจ DNA!!: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)
สรุปตอน ตอนที่ 258 ผลตรวจ DNA!! – จากเรื่อง เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) โดย Internet
ตอน ตอนที่ 258 ผลตรวจ DNA!! ของนิยายActionเรื่องดัง เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) โดยนักเขียน Internet เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
เหตุการณ์กลับตาลปัตรกันไปหมด!
เมื่อสิบเดือนก่อน หวังเจียเหยายังเคยดูหมิ่นเหยียดหยามเย่เฉินที่ไม่มีเงิน เพื่อหลิ่วอวี่เจ๋อที่มีเงินมากกว่า
ตอนนี้หลิ่วอวี่เจ๋อจึงได้ลิ้มลองรสชาติในการโดนหวังเจียเหยาดูถูก!
สิบเดือนสามสิบล้าน เท่ากับว่าเดือนละสามล้านทำให้หวังเจียเหยารู้สึกว่าการแลกเปลี่ยนครั้งนี้ ตนเองเป็นฝ่ายเสียเปรียบ เพราะค่าตัวของตนเองนั้นถูกเกินไป
หล่อนแต่งงานกับหลิ่วอวี่เจ๋อเพราะเห็นแก่เงินของตระกูลหลิ่ว
หลิ่วอวี่เจ๋อโกรธจัด “คุณยังกล้าพูดนะว่านอนกับผมสิบเดือน! ตั้งแต่เราแต่งงานกันคุณก็ตั้งท้องอยู่แล้ว ไม่ยอมให้ผมแตะต้องบอกว่ากลัวจะไปกระทบกระเทือนเด็กในท้อง สิบเดือนมานี้คุณเคยทำให้ผมมีความสุขที่ไหน!
แล้วอีกอย่างนะให้เงินคุณไปสามสิบล้านอาจจะน้อยไปก็จริง แต่ตั้งแต่คุณแต่งเข้าบ้านผมมาเนี่ย ตระกูลหลิ่วของเราช่วยบ้านคุณไปเท่าไหร่่? ถ้าไม่ได้พวกเราช่วยตระกูลหวังของคุณจะกลายเป็นตระกูลแสนล้านได้ยังไง!”
พอฟังมาถึงตรงนี้หวังเจียเหยาก็แหวใส่ทันที “นายยังมีหน้ามาพูดอีก! ตั้งแต่ปู่นายรู้ว่าเด็กไม่ใช่สายเลือดเขา พวกบริษัทที่ร่วมมือกับตระกูลหวังก็ขอยกเลิกสัญญากันเป็นแถวเลย! นายทำให้บ้านฉันขาดทุนไปตั้งหลายพันล้าน! ย่าฉันด่าฉันจนฉันร้องไห้เลย!”
เมื่อเห็นทั้งสองคนเถียงกันอย่างไม่ลดละ เย่เฉินก็พึมพำ “หวังเจียเหยาเอ้ยหวังเจียเหยา คุณเสียแค่พันล้านเสียที่ไหน เดี๋ยวถ้าเด็กๆ ไม่ใช่ลูกผม พวกคุณได้เสียโครงการทั้งหมดที่ผมเคยช่วยตระกูลหวังเอาไว้แน่! พอตอนนั้น ตระกูลหวังได้กลับไปมีสภาพเหมือนเมื่อก่อน ได้กลับไปเป็นตระกูลเล็กๆ ในอวิ๋นโจวเหมือนเดิมแน่!”
ที่จริงแล้วความรุ่งเรืองที่ตระกูลหวังมีในตอนนี้เพราะได้ความช่วยเหลือจากเย่เฉินและตระกูลหลิ่ว
ทันทีที่ไม่มีพวกเขาแล้ว ตระกูลหวังที่มีแค่หวังจื้อหย่วนและหวังจื้อเฉียงแทบจะไม่น่าจะประสบความสำเร็จอะไร
เย่เฉินก็ไม่อยากเถียงกับพวกเขาสองคน เขารอผลตรวจมาสัปดาห์แล้ว ทนไม่ไหวแล้ว!
เย่เฉินกล่าว “พอได้แล้ว! ผมไม่ได้มาฟังพวกคุณทะเลาะกันนะ! หวังเจียเหยาถ้าเตรียมตัวเสร็จแล้วเราไปกันตอนนี้เลย”
หวังเจียเหยาเองก็ไม่สนใจหลิ่วอวี่เจ๋ออีก หล่อนมองเย่เฉินด้วยท่าทีว่าง่าย “อืม ได้สิ เย่เฉิน ฉันนั่งรถนายไปเถอะ”
เย่เฉินกล่าวต่อ “พวกคุณขับรถไปกันเองเถอะ ผมจะพาฉินหงเหยียนไปด้วย”
หวังเจียเหยาพีมพำเสียงเบา “ลูกเราสองคน หล่อนไปทำไม”
แต่ว่าหวังเจียเหยาก็ยังจะเลือกนั่งรถ Audi ของตนเองไปกับซูหลาน ไม่ยอมให้หลิ่วอวี่เจ๋อไปด้วย แต่สุดท้ายแล้วซูหลานก็ตัดสินใจให้หลิ่วอวี่เจ๋อเป็นคนขับรถพาพวกหล่อนไป
เย่เฉินและฉินหงเหยียนขับรถ Maybach ไปถึงที่ศูนย์ตรวจก่อน
“ศจ. ก่วนสวัสดีครับ”
ตอนเย่เฉินมาถึง ศจ.ก่วนก็ออกมาต้อนรับเขาด้วยตนเอง
“ศจ. ก่วนไม่เจอกันนานเลยนะคะ”
หวังเจียเหยาทักทายคนรับผิดชอบที่นี่อย่างมีมารยาท
“คุณเย่ คุณหวัง สวัสดีครับ”
ศจ. ก่วนทักทายทั้งสองคนด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม
ศจ.ก่วนในตอนนี้รู้ผลการตรวจแล้ว ดังนั้นเย่เฉินจึงพอจะอ่านข่าวบางอย่างออกผ่านทางอารมณ์ของอีกฝ่าย
แต่ว่าหมอนี่ปกปิดอารมณ์ตัวเองได้ดีมากทีเดียว
เย่เฉินไม่สามารถอ่านอะไรผ่านสีหน้าท่าทางของอีกฝ่ายได้เลย!
ศจ.ก่วนยิ้มแย้มอย่างเป็นมารยาทแล้วกล่าว “คุณเย่ ผลออกมาแล้ว คุณไปดูด้วยกันสิ”
“ได้”
เย่เฉินรอไม่ไหวอีกแล้ว
หลังจากที่เย่เฉินเดินไปแล้ว ฉินหงเหยีน หวังเจียเหยารวมไปถึงหลิ่วอวี่เจ๋อและซูหลานก็สาวเท้าเดินตามหลังเพราะตั้งใจจะไปกับเย่เฉินด้วย
แต่จู่ๆ อีกฝ่ายก็กล่าวทันที “ขอโทษด้วยนะครับ ทุกท่านผลของการตรวจให้คุณเย่ดูได้คนเดียวก่อน พวกคุณรอด้านนอกก่อนแล้วกัน พวกเราเตรียมชาไว้รับรองแล้ว”
ทั้งหมดชะงักฝีเท้า หวังเจียเหยาจึงกล่าวถาม “ฉันเป็นแม่เด็ก ฉันไปด้วยไม่ได้เหรอคะ?”
ศจ. ก่วนกล่าวพลางระบายยิ้ม “เพราะคุณเป็นแม่เด็ก ดังนั้นผลตรวจของเด็กๆ คุณไม่ดูก็รู้จริงไหม?”
สีหน้าหวังเจียเหยาเก้ๆ กังๆ “อ้อ มีแค่ชาเหลืองกับชาแดงเหรอ? ไม่มีชาเขียวเหรอเนี่ย? ฉันอยากดื่มปี้หลัวชุน”
ศจ. ก่วนเห็นใบหน้างดงามของอีกฝ่ายจึงกล่าว “มี…มีชาเขียว!”
เย่เฉินเกลียดที่ตนเองเคยอ่าน ‘Zhouyi’ (คัมภีร์อี้จิง) และ ‘Mayishenxiang’ เขาก็สัมผัสได้ว่าเรื่องนี้จะต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลแน่ !
เขาสัมผัสได้ว่าจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น!
“แม่งเอ้ย!”
เป็นครั้งแรกที่ความสามารถในการรู้ล่วงหน้านี้ทำให้เย่เฉินประสาทเสีย!
แต่ว่าเย่เฉินก็ยังตัดใจเปิดแผ่นที่สามดูทันที!
แล้วเมื่อเห็นข้อความแถวที่หกที่เขียนเอาไว้ว่า “จากข้อมูลและการวิเคราะห์ DNA สนับสนุนว่าเย่เฉินเป็นบิดาทางสายเลือดของเจียอิน!”
“อ้อ!”
เย่เฉินตื่นเต้นจนอุทานออกมาอย่างดีใจ!
เป็นพ่อลูกกัน!
เด็กเป็นลูกของเย่เฉิน!
เพราะยังไม่ได้เอาชื่อเด็กๆ ใส่ในทะเบียนบ้าน ดังนั้นจึงยังไม่ได้กำหนดแซ่ของเด็กๆ ดังนั้นเด็กๆ จึงชื่อเจียอินกับเจียเยว่เป็นการชั่วคราว
“ยินดีด้วยคุณเย่”
ศจ.ก่วนแสดงความยินดีกับอีกฝ่ายด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม แล้วนักวิจัยอีกสองคนก็ทำตาม
แต่เย่เฉินทนไม่ไหว เขาจึงต่อยอีกฝ่ายเบาๆ “คุณนี่! ในเมื่อเด็กๆ เป็นลูกผม แล้วสีหน้าพิกลเมื่อครู่ของคุณมันทำให้ผมไพล่คิดไปว่าเด็กๆ ไม่ใช่ลูกผม ผมตกใจหมดเลย!”
พอศจ.ก่วนได้ยินเช่นนี้ รอยยิ้มน้อยๆ ที่มีก็เจื่อนลงไปทันที!
ศจ.ก่วนมีท่าทีตึงเครียดอีกครั้ง!
เย่เฉินหันมองนักวิจัยทั้งสองคนอีกครั้ง ใบหน้าเปื้อนยิ้มของพวกเขาค่อยๆ กลายเป็นความวิตกกังวลทันที!
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)