เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 266
เห็นหวังเจียเหยายอมสารภาพจะบอกความจริง หลิวเจิ้งคุนที่แบกหวังเจียเหยาก็หยุดลงแล้วมองเย่เฉิน
แต่ในครั้งนี้ท่าทีของเย่เฉินกลับแตกต่างไปจากก่อนหน้านี้โดยสิ้นเชิง!
เย่เฉินกล่าวเสียงเย็น “ตอนนี้ผมไม่อยากรู้ความจริงแล้วล่ะ!”
เขาทนฟังคำโกหกของหวังเจียเหยามามากพอแล้ว ไม่อยากให้ตนเองไปติดอยู่ในวงเวียนความผิดของหล่อนอีก
เด็กผู้หญิงคนนั้นหล่อนจะอุปโลกน์ว่าเป็นลูกใครก็ตามใจ!
อย่างไรเสียก็ไม่ใช่ของเย่เฉิน เย่เฉินถือว่าหวังเจียเหยาให้กำเนิดบุตรชายแค่คนเดียว!
“อะไรนะ?” หวังเจียเหยาเห็นเย่เฉินไม่อยากจะฟังความจริงแล้วก็ชะงักไป
หลิวเจิ้งคุนกล่าวพลางหัวเราะ “เหอะๆ ก่อนนี้ผมให้โอกาสคุณแล้วแต่คุณไม่ยอมพูด ตอนนี้จะพูดก็สายไปเสียแล้ว! เก็บความลับสกปรกพวกนี้ไปตลอดชีวิตเถอะ! คุณชายเย่ของพวกเราไม่อยากจะรับรู้เรื่องสกปรกของคุณอีก!”
หวังเจียเหยาหัวเสียอย่างยิ่ง หล่อนพุ่งไปหาเย่เฉินแล้วตะโกน “เย่เฉิน! หรือว่านายไม่อยากรู้หรอว่าใครมันจงใจหยามนาย!”
คำพูดเช่นนี้ทำให้เย่เฉินที่เดิมเย็นชาดูมีอารมณ์ทันที
“คุณพูดว่าอะไรนะ?”
หลิวเจิ้งคุนรีบร้อนแบกหวังเจียเหยา แต่ไม่ได้เดินไปหาเย่เฉิน ทำให้หญิงสาวตีหลิวเจิ้งคุนไม่หยุด “ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้นะ”
หลิวเจิ้งคุนวางหญิงสาวลงอย่างว่าง่ายแล้วหวังเจียเหยาจึงเดินไปหาเย่เฉินพลางกล่าว
“เย่เฉินพ่อของลูกสาวฉัน ไม่ใช่อดีตคนรักฉัน ตอนนั้นฉันรักนายจะตาย นอกจากนายแล้วฉันไม่สนใจผู้ชายคนอื่น! ฉันไม่ใช่ผู้หญิงมักมาก! ผู้ชายคนนั้นเป็นศัตรูของนาย! เป็นเพราะนาย ฉันถึงได้มีสภาพแบบนี้!”
เย่เฉินชะงักไป “ศัตรูของผมเหรอ? ใครน่ะ?”
เย่เฉินจำไม่ได้ว่าตนเองมีศัตรูคู่แค้นอะไร ทว่าเขายังเคยไปผจญภัยในสถานที่ต่างๆ มาตั้งหลายปี แถมยังมีฐานะเป็นคุณชายสามตระกูลเย่ คนที่เขาเผลอเรอไปล่วงเกินเข้าอาจจะมีไม่น้อย
แค่สามปีที่อวิ๋นโจวเขาก็ล่วงเกินพวกเจ้าของธุรกิจใหญ่ๆ ไปมากเพราะเขาต้องการจะกลายเป็นราชาแห่งวงการธุรกิจในอวิ๋นโจว
หวังเจียเหยามองไปรอบๆ “นายแน่ใจนะว่าอยากจะคุยเรื่องนี้กับฉันที่นี่?”
ที่นี่มีคนมากมายไม่ใช่สถานที่ที่เหมาะกับการพูดคุยเรื่องส่วนตัวกันเท่าไหร่นัก
“อาคุนส่งกุญแจรถมาให้ฉัน”
เย่เฉินรับกุญแจรถมาจากหลิวเจิ้งคุนแล้วเตรียมจะขับรถออกไปจากที่นี่เพื่อหาที่เงียบๆ คุยกับอดีตภรรยา
“ขึ้นรถมา”
เย่เฉินสั่งหวังเจียเหยา
“นายไม่ทำที่นี่ให้เป็นสุสานได้ไหม?” หวังเจียเหยาอ้อนวอน
เย่เฉินมองแววตาอ้อนวอนของหญิงสาวแล้วหันไปบอกหลิวเจิ้งคุน “ให้พวกเขาหยุดก่อนชั่วคราว”
“ครับ!”
จากนั้นเย่เฉินก็ขับรถพาหวังเจียเหยาออกไปจากอีผิ่นเจียเหยา
เพิ่งขึ้นรถเย่เฉินก็ถาม “คุณอยากไปคุยที่ไหน?”
“วิลล่าที่เหมยกุยหยวน!” หวังเจียเหยากล่าว ที่นั่นคือบ้านของพวกเขาสองคน!
เย่เฉินไม่พูดอะไรต่อแต่ขับรถไปที่วิลล่าในเขตเหมยกุยหยวน แล้วพวกเขาก็กลับไปสถานที่อันเต็มเปี่ยมไปด้วยความทรงจำที่แสนหวานของพวกเขาสองคน
การตกแต่ง การออกแบบและเฟอร์นิเจอร์ภายในวิลล่ายังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง
ดังนั้นกลับมาอีกครั้งหวังเจียเหยาจึงรู้สึกเหมือนกลับไปเมื่อหนึ่งปีก่อน ตอนที่หล่อนเพิ่งจะแต่งงานกับเขาใหม่อีกครั้ง
หวังเจียเหยาลูบเฟอร์นิเจอร์ กำแพง ภาพตัวอักษรทั้งหมดในวิลล่าอย่างตื่นเต้น
เย่เฉินอยากจะหยุดหล่อนแต่ว่าหวังเจียเหยากลับเดินขึ้นบันได เดินไปบนห้องนอนที่ทั้งสองคนเคยพัก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)