เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 272
เย่เฉินแฝงตัวอยู่ในวิลล่านี้ตั้งแต่แรก เขารอคอยช่วงเวลานี้มานานแล้ว!
หลังจากถีบประตูห้องแล้วเย่เฉินก็รีบเปิดไฟใหญ่ของห้องนอน เพื่อให้เขาได้เห็นตำแหน่งที่ชัดเจนของชายหนุ่ม
แต่ไม่ได้เป็นแบบที่หวังเจียเหยาพูดเอาไว้ที่ว่าหน้าตาไม่หล่อแต่ก็ไม่อัปลักษณ์ ผู้ชายคนนี้หน้าตาสวย สวยแบบเหมือนผู้หญิง มองผ่านๆ เหมือนผู้หญิงเลยทีเดียว
หนำซ้ำเขายังไว้ผมยาวไม่ใช่ผมสั้นแบบที่หล่อนว่า
ซึ่งแน่นอนว่าปีที่แล้วเขาอาจจะผมสั้น แล้วเพิ่งจะมาไว้ผมยาวเอาในปีนี้
ทันใดนั้นเองเย่เฉินก็รู้สึกได้ในทันทีว่าชายคนนี้หน้าตาคุ้นๆ หน้าตาเหมือนใครบางคน แต่ว่าเขาไม่เคยเจอหมอนี่จริงๆ
คนผู้นี้อาจจะไม่ใช่ศัตรูของเขา
“เย่เฉินเหรอเนี่ย?”
เมื่ออีกฝ่ายเห็นเย่เฉินปรากฏตัวขึ้น เขามีท่าทีเหลือเชื่ออย่างเห็นได้ชัดแล้วรีบปีนลงมาจากเตียง
เย่เฉินมองชายคนดังกล่าวด้วยแววตาเย็นชา แล้วกล่าวเสียงเย็น “ไอ้หนุ่ม วันนี้แหละวันตายแก!”
ชายคนนั้นอายุไม่ต่างกับเย่เฉินเท่าไหร่ แค่มองก็รู้ว่าเขาเป็นลูกเศรษฐี แต่ในเมื่อเขาท้าทายตนเองขนาดนี้ เย่เฉินก็ไม่มีเหตุผลอะไรจะปล่อยหมอนี่!
ทว่าคนอ่อนวัยกว่าผู้นี้กลับไม่ลนลานแต่กลับหัวเราะคิกคัก “ฮ่าๆ ฉันไม่สนใจหวังเจียเหยาคนนี้แล้ว ลาก่อน!”
พูดจบชายคนดังกล่าวก็ยื่นมือมาอุ้มลูกชายของเย่เฉินกับหวังเจียเหยา
“อยากตายหรือไง!”
เย่เฉินปลดนาฬิกาข้อมือซ้ายแล้วโยนใส่ผู้ชายคนนั้นทันที!
ถ้าวินาทีแรกที่ผู้ชายคนนี้เห็นเย่เฉินแล้วกระโดดหน้าต่างหนีไป
อย่างนั้นแล้วด้วยความสามารถในการปีนตึกสามชั้น เขาย่อมมีโอกาสจะหนีไปทันทีที่รู้ตัว
แต่ชายคนนี้ใจกล้าอยากจะเอาตัวเด็กไปทั้งๆ ที่อยู่ต่อหน้าเย่เฉิน เขานี่มันไม่รู้จักประมาณตัวเองจริงๆ!
“ตัวเองยังเอาตัวเองจะไม่รอด ยังมีหน้าจะเอาตัวเด็กไปอีก!”
ทว่าสิ่งที่ทำให้เย่เฉินประหลาดใจก็คือเมื่อนาฬิกาของเขาลอยเข้าหน้าอีกฝ่าย แต่เขากลับสามารถปัดมันลงพื้นได้อย่างรวดเร็ว!
“อะไรเนี่ย?”
เย่เฉินประหลาดใจเล็กน้อย คิดไม่ถึงว่าหมอนี่จะเร็วได้ขนาดนี้!
โดยปกติแล้วคนธรรมดาๆ จะไม่อาจปัดป้องนาฬิกาที่เย่เฉินโยนออกไปได้!
แต่ว่าหลังจากที่เย่เฉินโยนนาฬิกาไปแล้วก็ไม่ได้อยู่ว่างๆ แต่ตัวเขาเองก็โผตามไปด้วยแล้วลงไม้ลงมือ!
โครม! โครม! โครม!
ชายคนนั้นโดนหมัดของเย่เฉินไปสองที แล้วโดนเขาเตะไปอีกที ทำให้หมอนั่นไม่สามารถอุ้มเด็กไปได้
“น่ารำคาญ!”
ชายคนนั้นหัวเสีย
ทว่าเย่เฉินกลับตกตะลึง หมอนี่ยังอดทนอยู่ได้แม้จะโดนหมัดและฝ่าเท้าของเขาเข้าไป หมอนี่อึดมากทีเดียว!
เย่เฉินเกือบโดนรูปลักษณ์หน้าตาที่ติดจะสวยของผู้ชายคนนี้หลอกเข้า ถึงแม้หมอนี่จะหน้าหวานแต่ร่างกายแข็งแกร่ง แค่ดูก็รู้แล้วว่าเขาเป็นคนที่ฝึกซ้อมการป้องกันตัว
เย่เฉินไม่กล้าประมาท เขาเตะซ้ำอีกที
โครม!
ชายหนุ่มถูกเย่เฉินเตะจนเซไปที่ขอบหน้าต่าง จากนั้นเขาก็กระโดดออกนอกหน้าต่างทันที
เย่เฉินเดินตามมาที่ของหน้าต่าง เห็นผู้ชายคนนั้นกระโดลงพื้นด้วยท่าทางคล่องแคล่ว เขาตีลังกาหนึ่งรอบแล้วชันตัวลุกขึ้น
แล้วเขาก็ลุกขึ้นทันทีด้วยท่าทางปราดเปรียว ดูแล้วไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อย
ชายหนุ่มแหงนหน้าขึ้นมองเย่เฉินที่อยู่ชั้นที่สาม เขากล่าวด้วยรอยยิ้ม “เย่เฉินเก่งใช้ได้นี่ เสียดายวันนี้ฉันรีบ คราวหน้าฉันจะมาใหม่!”
พูดจบชายหนุ่มก็เร้นตัวหายไป
แต่เขายังไม่ทันได้ไปไหน แต่วิลล่าที่เคยมืดสนิทจู่ๆ ก็มีแสงไฟสว่างวาบขึ้นมา!
ซึ่งเป็นคนของหลิวเจิ้งคุนพอดี!
“เหอะ”
เย่เฉินแค่นเสียงดูถูก หมอนี่ยังคิดว่าตัวเองยังจะรอดอีกเหรอ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)