เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 28

ฉินหงเหยียนเป็นไอดอลของพนักงานหญิงในบริษัท

สาเหตุเป็นเพราะผู้บริหารไม่ว่าจะมีเงินหรือมีอำนาจขนาดไหน พออยู่ต่อหน้าเจ้าหล่อนก็ดูต่ำต้อยทั้งสิ้น!

บรรดาหญิงสาวอยากจะกลายเป็นผู้หญิงแบบฉินหงเหยียน ที่ไม่ว่าเหล่าผู้บริหารจะเก่งกล้าสามารถมาจากไหนก็ต้องสยบอยู่ใต้ชายกระโปรงเจ้าหล่อน ยอมอยู่ภายใต้อาณัติหล่อน

เคยมีผู้บริหารบริษัทมูลค่าหลายหมื่นล้านที่เป็นคู่ค้าคนหนึ่งมาโหวกเหวกโวยวายที่บริษัท ไม่มีใครจัดการเขาได้ แต่พอฉินหงเหยียนออกหน้าไม่ถึงสองนาทีก็ทำให้ผู้บริหารคนนั้นยอมทรุดตัวลงสวมรองเท้าให้หล่อน

ทำให้คนทั้งบริษัทมองตาค้าง!

โจวหรงหรงตื่นเต้นอย่างยิ่ง “ว้าว! คราวนี้ฉันต้องตั้งใจศึกษาวิธีการจัดการเหล่าผู้บริหารให้อยู่หมัดกับคุณฉินแล้ว!”

หญิงสาวอีกสองคนเองก็ตื่นเต้นอย่างยิ่ง เดี๋ยวจะมีอะไรสนุกๆ ให้ดูแล้ว พวกหล่อนเองก็อยากจะเห็นว่าท่านประธานคนใหม่จะสยบกลายเป็นลูกไก่ในกำมือฉินหงเหยียนได้อย่างไร!

ฉินหงเหยียนแวะเข้าห้องน้ำก่อน เติมเครื่องสำอางตรงที่หน้ากระจก จัดแจงชุดที่ตนเองสวมใส่

วันนี้หล่อนใส่ชุดสูทกระโปรงสีชมพูที่สั่งตัดพิเศษจากแบรนด์ชาแนล ดูมีมาดผู้บริหารแถมยังแผ่ไอที่สูงส่งของตนเองออกมาจนหมดสิ้น

ไม่ว่าจะผู้บริหารคนไหนได้เห็นก็ต้องตกอยู่ในห้วงเสน่ห์ และมองออกได้ทันทีว่าเจ้าหล่อนต่างไปจากเน็ตไอดอลทั่วไป

ฉินหงเหยียนกล่าว “เดี๋ยวพอฉันเข้าไปแล้ว ฉันจะแง้มประตูเอาไว้ให้พวกเธอดู เดี๋ยวพวกเธอรอดูนะว่าฉันจัดการเด็กน้อยคนนั้นยังไง!”

โจวหรงหรงหัวเราะเอิ๊กอ๊าก “ได้เลยค่ะๆ ให้เขาคุกเข่าใส่รองเท้าให้คุณเลยนะคะ ฮ่าๆ พวกเราอยากจะเห็นฉากที่เป็นเอกลักษณ์นี้อีกครั้ง!”

อีกสองคนก็พูดอย่างร่างเริง “พวกเราก็อยากเห็นด้วย!”

ฉินหงเหยียนหัวเราะเบาๆ ประธานผู้บริหารคุกเข่าสวมรองเท้าให้รองผู้บริหาร หากเรื่องนี้เข้าหูพนักงานคนอื่นในบริษัทขึ้นมา พนักงานทุกคนย่อมรู้ว่าประธานผู้บริหารเชื่อฟังรองผู้บริหารอย่างหล่อนเป็นอย่างยิ่ง!

แล้วต่อไปในบริษัทก็จะไม่มีใครกล้าขัดคำสั่งของหล่อนอีก!

“ได้ ภายในสามนาที ฉันรับรองว่าจะทำให้เจ้าเด็กโง่นั่นคุกเข่าให้ฉัน!”

ฉินหงเหยียนพูดด้วยใบหน้าเชื่อมั่นในตนเอง

อย่างไรเสียผู้บริหารคนเก่าที่อายุสี่สิบปี เจ้าตัวก็เคยเจอสาวสวยมาจำนวนนับไม่ถ้วน แต่หล่อนก็เอาเขาจนอยู่หมัดมาแล้ว

เด็กดื้ออายุแค่ยี่สิบต้นๆ ไม่มีทางต้านทานเสน่ห์อันเหลือร้ายของฉินหงเหยียนได้!

ฉินหงเหยียนสาวเท้าเดินไปทางออฟฟิศของผู้บริหารที่เย่เฉินอยู่

ก๊อก ก๊อก

มือเรียวขาวนวลเนียนของฉินหงเหยียนเคาะประตูเบาๆ สองที

“เชิญเข้ามา” เสียงของเย่เฉินลอยออกมา

เพราะมีประตูกั้นอยู่ทำให้การจำแนกเสียงมีอุปสรรคอยู่บ้างดังนั้นฉินหงเหยียนถึงฟังเสียงเย่เฉินไม่ออก

หลังจากที่ฉินหงเหยียนผลักประตูเขาไปแล้ว ก็จงใจปิดประตูไม่สนิท