ฉินหงเหยียนใช้ชีวิตอยู่ในวงสังคมชั้นสูงของเมืองอวิ๋นโจว จึงรู้จักกับเหล่าผู้ดีมีอันจะกิน ผู้ชายที่ไล่ตามจีบหล่อนนั้นมีเป็นพะเรอเกวียน
แต่ไม่เคยได้ยินมาก่อนว่าอีกฝ่ายมีแฟน
ไม่แน่ว่าฉินหงเหยียนอาจจะชอบผู้หญิงจริงๆ
“นี่ เหม่ออะไร? รีบตอบคำถามฉันมา นายมาที่บริษัทของเราทำไม!”
โจวหรงหรงพูดออย่างวางท่า
เย่เฉินถึงได้สติแล้วกล่าว “ผมคือเย่เฉิน ประธานคนใหม่ของบริษัทหัวเซิ่งกรุ๊ป”
โจวหรงหรงอ้าปากค้างจนกว้างพอจะยัดไข่ไก่ใส่เข้าไปได้
“ขอโทษด้วยค่ะๆ คุณเย่! ดิฉันนี่ทึ่มจริงๆ มีกุญแจเปิดประตูได้ก็ต้องเป็นท่านประธานอยู่แล้ว! ต้องขออภัยด้วยค่ะเพราะคุณฉินบอกว่ามีบุคคลต้องสงสัยมาที่บริษัท ดิฉันถึง…”
เย่เฉินรู้สึกได้ถึงความแปลกพิกลในนั้นเมื่อได้ยินคำอธิบายของโจวหรงหรง
บุคคลต้องสงสัย?
“แม่งเอ้ย คนตระกูลหวังสะกดรอยตามฉัน! พวกปลิงเกาะติดไม่ยอมเลิกรา!”
เย่เฉินเข้าใจทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น
“ช่างเถอะ คุณไปทำงานเถอะ อ้อ จริงสิ ผมได้ยินมาว่าคุณฉินเป็นผู้บริหารหญิงที่สวยที่สุดของอวิ๋นโจว ถ้าเธอมาแล้วคุณบอกให้มาที่ออฟฟิศทันที ผมอยากจะเห็นว่ารองผู้บริหารของบริษัทเราสวยขนาดไหน”
เย่เฉินสั่งโจวหรงหรง
“ค่ะ”
โจวหรงหรงเดินออกมาจากห้องทำงานของผู้บริการแล้วไปที่ห้องน้ำชั้นหนึ่งแล้วโทรศัพท์หาฉินหงเหยียน
“คุณฉิน”
ขณะนี้ฉินหงเหยียนกำลังเดินทางมาที่ออฟฟิศ เจ้าหล่อนคุยกับโจวหรงหรงผ่านทางบลูทูธบนรถพอร์ชที่ใช้
“หรงหรงเป็นยังไงบ้าง? ตรวจสอบแล้วหรือยัง? ที่บริษัทมีบุคคลต้องสงสัยหรือเปล่า?”
โจวหรงหรงพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “ตรวจสอบแล้วค่ะ ไม่มีเลยแต่ว่ามีคนที่คุณอยากพบมาตลอด!”
“ใคร?” ฉินหงเหยียนถามด้วยความประหลาดใจ
โจวหรงหรงคนนี้สนิทกับฉินหงเหยียนอย่างยิ่ง หล่อนมักจะเล่าเรื่องส่วนตัวให้อีกฝ่ายฟัง
โจวหรงหรงกล่าว “ก็คุณเย่! ประธานผู้บริหารของบริษัทเรา! เขาเข้าบริษัทแล้วแถมเขายังบอกด้วยว่าอยากเจอคุณ!”
“อะไรนะ? คุณเย่เข้าบริษัทเหรอ?”
ฉินหงเหยียนตื่นเต้นจนทำอะไรไม่ถูก จนเกือบชนท้ายรถแลนด์โรเวอร์ที่อยู่ด้านหน้า
ฉินหงเหยียนตั้งหน้าตั้งตาคอยจะพบผู้บริหารคนใหม่นี้มานานแล้ว!
หัวหน้าแผนกและนักศึกษาฝึกงานเป็นผู้หญิง ทั้งสองคนก็ดูตื่นเต้นเช่นกัน “เมื่อครู่หรงหรงบอกในกลุ่มบริษัทว่าประธานบริษัทคนใหม่มาแล้วแถมยังหล่อสุดยอด! พวกเราก็รีบแจ้นขึ้นมาข้างบนเลยค่ะ หน้าก็ไม่แต่งด้วยซ้ำ!”
ผู้หญิงสองคนนี้เช่าห้องอยู่แถวนี้ แค่เดินมาก็ถึงอย่างรวดเร็ว
ฉินหงเหยียนถามด้วยความตกใจ “เอ๊ะ? หล่อขนาดไหน?”
โจงหรงหรงกล่าวอย่างตื่นเต้น “หล่อกว่าดาราอีกค่ะ! อีกอย่างอายุน้อยมากด้วย! ท่าทางดูจะอายุประมาณแค่ 23 เท่านั้นเอง!”
“อายุน้อยขนาดนี้เลย?”
ฉินหงเหยียนประหลาดใจเล็กน้อย หล่อนเองอายุถึง 32 แล้ว คิดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะอายุน้อยกว่าหล่อนขนาดนี้….
โจวหรงหรงโบกมือสองข้างอย่างตื่นเต้น “เป็นลูกคนรวยแน่ๆ! ไม่อย่างนั้นจะมาเป็นประธานเลยได้ยังไง ใครเป็นแฟนเขาได้ต้องมีความสุขมากๆ แน่!”
ฉินหงเหยียนถลึงตามองคนทั้งสาม “พวกเธอนี่ติ๊งต๊องกันจริง อย่าคิดเกินเลยกับคุณเย่ล่ะ!”
โจวหรงหรงกล่าว “พวกเราไหนเลยจะคู่ควรกับคุณเย่ล่ะคะ ผู้บริหารอย่างเขาก็มีแค่คุณฉินเท่านั้นแหละค่ะที่คู่ควรกับเขา จริงสิ คุณฉิน คุณเย่บอกว่าถ้าคุณถึงแล้วให้ไปพบเขาที่ออฟฟิศ”
หัวหน้าฝ่ายลงทุนกล่าว “นั่นสิ ฟังจากที่หรงหรงบอก คุณเย่ยังชมด้วยว่าคุณเป็นผู้บริหารหญิงที่สวยที่สุดในอวิ๋นโจว ไม่แน่ว่าที่เขามาเช้าขนาดนี้ก็เพื่อจะได้พบคุณให้เร็วขึ้น!”
พอได้ยินทุกคนกล่าวแบบนี้ฉินหงเหยียนก็เหยียดยิ้มออกมา
หล่อนไม่อยากตกอยู่ในสภาพแบบพวกโจวหรงหรงที่มีท่าทางเหมือนผู้หญิงที่ไม่มีสมอง
ฉินหงเหยียนจัดผมแล้วกล่าว “ฉันอยู่ในวงสังคมธุรกิจของอวิ๋นโจวมาก็หลายปีดีดัก ไม่มีผู้ชายคนไหนที่ฉันจัดการไม่ได้! พวกผู้บริหารที่ยิ่งใหญ่ในสายตาพวกเธอ ก็เป็นแค่ลูกไก่ในกำมือฉันเท่านั้น! เขามันก็แค่เด็กผู้ชายอายุ 23 ปีเท่านั้น! พวกเธอไปกับฉัน แล้วดูว่าฉันจะจัดการให้เขากลายเป็นลูกไก่ในกำมือฉันอย่างไรในสามนาที!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)