เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 26

แต่งงานมาสามปี วันนี้กลายมาเป็นผู้บริหารเต็มตัว เย่เฉินก็ออกจะตื่นเต้นไม่น้อย

แต่จุดที่ทำให้เขาตื่นเต้นนั้นไม่ใช่เพราะสถานะประธานผู้บริหารของเขา

เขาเกิดมาในครอบครัวที่ร่ำรวย ความรู้สึกที่เหมือนตนเองสูงส่งอยู่เหนือผู้อื่นนั้น เขาสัมผัสมันจนเบื่อเสียแล้ว

แต่สาเหตุที่เขาตื่นเต้นก็คือรองผู้บริหารของบริษัทนั้น คือหญิงสาวที่ทำให้ชายทั้งอวิ๋นโจวต้องเป็นบ้าอย่างฉินหงเหยียน!

พอมาถึงห้องโถงชั้นแรกในตึก เขาพบว่าที่นี่มีประตูนิรภัย

อวิ๋นโจวเป็นเมืองลำดับต้นๆ ของประเทศ เทคโนโลยีที่ใช้นั้นถือเป็นเทคโนโลยีระดับสูงแค่ประตูนิรภัยก่อนเข้าที่ทำงานก็เป็นระบบสแกนรอยนิ้วมือและใบหน้า

ทว่าเย่เฉินเพิ่งมาทำงานวันแรกจึงยังไม่มีข้อมูลของลายนิ้วมือและใบหน้า

ดังนั้นเขาจึงใช้บัตรที่พ่อบ้านฟางให้มาสแกนแทน ถึงได้เข้าไปภายในตึกได้อย่างราบรื่นแล้วขึ้นลิฟต์ไป

พอมาถึงชั้นที่เป็นออฟฟิศของผู้บริหารก็พบว่ายังไม่มีคน เขาหยิบกุญแจออกมาเปิดประตูแล้วเข้าไปในห้องทำงานเพื่อดูเอกสาร

…..

ในเวลาเดียวกัน คนที่ฟางเชาส่งมาติดตามเย่เฉินก็รายงานกับผู้เป็นเจ้านาย

“คุณฟางครับ เย่เฉินเข้าไปในตึกสำนักงานของบริษัทหัวเซิ่งกรุ๊ปที่ตั้งอยู่ในเขต CBD[1]”

“อะไรนะ?”

ฟางเชาในตอนนี้ยังคงนอนอยู่บนเตียง แต่พอได้ยินว่าเย่เฉินไปที่บริษัทหัวเซิ่งกรุ๊ปก็งุนงง

“เย่เฉินไปทำอะไรที่นั่น? เมื่อวานคุณฉินที่เป็นผู้บริหารของบริษัทหัวเซิ่งกรุ๊ปเพิ่งบอกว่าจะตัดหนทางทำมาหากิจของเย่เฉิน ไม่ใช่ว่าเขาจะไปล้างแค้นคุณฉินนะ?”

เมื่อวานฟางเชาได้เบอร์โทรศัพท์ของฉินหงเหยียนตอนงานวันเกิดคุณนายหวัง ในฐานะที่เป็นผู้ชาย เขาเองก็โดนอีกฝ่ายดึงดูดเช่นกัน!

หากสามารถขึ้นเตียงร่วมอภิรมย์กับอีกฝ่ายได้สักครั้ง ต่อให้ต้องอายุสั้นลงสิบปีเขาก็ยินดี!

เสียดายก็แต่เขารู้ว่าฉินหงเหยียนไม่มีทางเหลือบแลเขา

ฟางเชากดโทรหาฉินหงเหยียน

โทรศัพท์ดังอยู่สักพัก ฉินหงเหยียนถึงจะกดรับสาย แล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงงัวเงีย “ใคร?”

ฟางเชากล่าวอย่างเป็นมิตร “คุณฉิน ผมฟางเชาครับ งานวันเกิดคุณนายหวังเมื่อวานเราเคยดื่มด้วยกัน”

ฉินหงเหยียนส่งเสียงตอบรับแล้วถาม “คุณฟางโทรหาฉันเช้าขนาดนี้มีอะไรหรือคะ?”

ฟางเชากล่าวด้วยน้ำเสียงร้อนรน “คุณฉิน คุณยังจำเขยที่แต่งเข้าบ้านฝ่ายหญิงคนนั้นไหม? เมื่อวานพวกเราสนับสนุนตระกูลหวังตัดทางทำมาหากินของเขา ตอนนี้หมอนี่มันขึ้นไปบนออฟฟิศของคุณตั้งแต่เช้าแล้ว ผมว่ามันคงกะไปล้างแค้นคุณ!”

ฉินหงเหยียนหัวเราะคิก “ไม่ต้องกังวล ที่ตึกมีประตูนิรภัย แถมยังมีรปภ. เขาขึ้นไปไม่ได้หรอกค่ะ”

ฟางเชากล่าว “คนที่ผมส่งไปบอกผมว่าหมอนั่นมีบัตรแล้วผ่านเข้าประตูออฟฟิศคุณไปแล้ว! ตอนนี้ไม่แน่ว่าเขาอาจจะซ่อนตัวอยู่ในออฟฟิศของคุณแล้ว หากว่าคุณขึ้นไปแล้วเกิดอันตรายถึงชีวิตขึ้นมา!”

“อะไรนะ? ทำไมเขาถึงมีบัตรของบริษัทเราได้?”

ฉินหงเหยียนผุดลุกขึ้นมานั่งด้วยความตกใจ ผ้าห่มที่คลุมกายก็ร่วงผล็อยตามลงมา ทำให้วงแขนและไหล่ขาวผุดผาดปรากฏขึ้น

หากมีชายหนุ่มคนใดเห็นภาพตรงหน้าคงเลือดกำเดาไหล