เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 307
เย่เฉินหัวเราะแล้วหันไปสั่งหลิวเจิ้งคุน “เอาเงินสดให้คุณผู้หญิงท่านนี้ร้อยล้าน หลังจากนั้นก็ส่งคลิปนี้ไปให้ว่านเจิ้งหาว เกมเริ่มแล้ว”
หลิวเจิ้งคุนยังคงงุนงงว่าเกิดอะไรขึ้น“เกิดอะไรขึ้น? ทำไมคลิปนั้นถึงได้มีมูลค่าขนาดนี้ล่ะครับ?”
เย่เฉินมองอีกฝ่ายแล้วตอบ “ประเด็นไม่ใช่ลูกชายของว่านเจิ้งหาว แต่เป็นเด็กผู้ชายตัวสูงๆ ที่ยืนข้างลูกชายเขาคนนั้นใช่ไหม?”
หญิงวัยกลางคนยกนิ้วโป้งให้เย่เฉิน “ถูกต้องค่ะ ใช่แล้ว เด็กคนนั้นเป็นลูกของข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ ว่านเจิ้งหาวสนิทสนมกับเขามาก โครงการมากมายของเขาต้องพึ่งพาท่านผู้นั้น หากว่าท่านเกิดเรื่องเขาก็ไม่รอด”
หลิวเจิ้งคุนระบายยิ้ม กว่าจะเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่รีบร้อนส่งคลิปวีดีโอที่ได้มาให้ว่านเจิ้งหาวทันที
หลังจากที่ว่านเจิ้งหาวเห็นเนื้อหาในคลิปแล้วก็ตกใจ รีบร้อนกดโทรหาอีกฝ่ายทันที
“ฮัลโหล”
“ฮัลโหล คุณเย่ใช่ไหม?”
“โทรหาคุณเย่ของเรามีอะไร?”
“น้องชาย ช่วยเอาโทรศัพท์ให้คุณเย่หน่อย ผมมีเรื่องด่วนจะต้องคุยกับคุณเย่ ได้โปรดล่ะ ขอร้อง!”
ท่าทีว่านเจิ้งหาวอ่อนลงอย่างมาก อีกทั้งยังกระวนกระวายและตึงเครียด
หลิวเจิ้งคุนส่งโทรศัพท์ให้เย่เฉิน เขาเอื้อมมารับโทรศัพท์แล้วพูดตรงๆ “คุณว่าถ้าผมปล่อยคลิปนี้ออกไปจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง?”
ว่านเจิ้งหาวกล่าว “คุณชายครับอย่าส่งเลยนะครับ กรุณาอย่าปล่อยคลิปเลยนะครับ ถ้าคลิปนี้หลุดออกไป ลูกชายผมจะอยู่ที่โรงเรียนไม่ได้แล้ว แถมไม่พออาจจะโดนส่งเข้าสถานพินิจด้วย คุณชายเห็นแก่ที่ลูกชายผมยังเด็ก ไม่เข้าใจอะไร คุณชายได้โปรดทำใจกว้าง ผมจะให้เงินคุณชายห้าล้านได้ไหมครับ?”
เย่เฉินตะโกนด่าออกมาทันที “ผมซื้อคลิปมาราคาร้อยล้าน แต่เสนอมาให้แต่ห้าล้านเนี่ยนะ?”
“ใครขายให้คุณ คุณบอกผมมา ผมคืนเงินร้อยล้านให้เลย!” น้ำเสียงว่านเจิ้งหาวเจือกระแสอาฆาต
เย่เฉินแค่นเสียง “คุณคิดว่าผมจะบอกคุณเหรอ? แล้วอีกอย่างอย่าบอกนะว่าคุณคิดว่าผมไม่รู้ว่ามูลค่าของคลิปนี้มันอยู่ที่ไหน? เด็กคนนั้นที่รังแกเพื่อนกับลูกชายคุณชื่ออะไร พ่อแม่เขาชื่ออะไร จะให้ผมทวนให้ฟังไหมล่ะ!”
“คุณเย่! คุณเย่!”ว่านเจิ้งหาวสะอึกสะอื้นทันที “คุณเย่ ผมผิดไปแล้วครับ คุณอย่าปล่อยคลิปเลยนะครับ ถ้าคลิปนี้ถูกปล่อยออกมา ผมจบเห่แน่!”
ดูไปแล้วแม่บ้านน่าจะพูดถูก พ่อของเด็กในอีกคลิปคงจะเป็นผู้หญ่อันเป็นที่พึ่งของว่านเจิ้งหาว
สำหรับผู้ใหญ่คนนี้ ด้วยพฤติกรรมแบบนี้ของลูกชายคนนี้ น่าจะค่อนข้างส่งผลกับอนาคตของอีกฝ่ายอย่างมาก
ว่านเจิ้งหาวรู้ว่าเย่เฉินอยากจะเข้าวิลล่าของเขาเพื่อไปหาคนก็ตอบทันที “คุณเย่ เมื่อครู่เป็นเพียงความเข้าใจผิด คุณอยากจะไปวิลล่าอ้ายฉินไห่ซานจวงไม่ใช่เหรอครับ? คุณมาได้เลยรับเดี๋ยวผมจะรับคุณเข้าไปเอง!””
“ชิ!”
คำพูดจองว่านเจิ้งหาวตอนนี้ทำให้เย่เฉินขยะแขยง
เย่เฉินกล่าวว่า“คุณบอกว่าไม่ให้ผมเข้าผมจะเข้าไม่ได้ แล้วพอคุณบอกให้ผมเข้าไปแล้วผมจะต้องยอมเข้าไปด้านในโดยง่ายเหรอ? แกเป็นตัวอะไรถึงได้กล้าสั่งฉัน!”
เย่เฉินกดตัดสายทันที
“ฮัลโหล คุณเย่…คุณเย่…”
ในวิลล่าว่านเจิ้งหาวกล่าวเสียงหลง พบว่าเย่เฉินกดวางสายก็ร้อนใจเหมือนไฟสุมทรวง แล้วกดโทรกลับ จากนั้นเย่เฉินก็ไม่ยอมกดรับสายด้วยซ้ำ!
“ไม่ได้การล่ะ ฉันจำเป็นต้องไปหาเขา เพื่อขอร้องไม่ให้เขาปล่อยคลิป”
ว่านเจิ้งหาวคิดถึงสิ่งที่เย่เฉินพูดเมื่อหลายชั่วโมงก่อน “อีกเดี๋ยวนี้คุณจะต้องร้องไห้อ้อนวอนให้ผมเข้าไป”
เดิมคิดว่าเป็นเพียงคำคุยโวของเย่เฉินเท่านั้น แต่ตอนนี้กลายเป็นเรื่องจริงเสียอย่างนั้น!
นี่เย่เฉินกำลังข่มขู่ให้ว่านเจิ้งหาวไปอ้อนวอนเขา!
“พี่หาว คุณจะไปไหน? คนผู้นั้นยอมยกหุ้น 30% ของเฉินเย่กรุ๊ปให้คุณแล้วเหรอคะ? ถ้าคุณเป็นประธานผู้บริหารของเฉินเย่กรุ๊ป ต้องให้ฉันเป็นรองประธานนะคะ”
หญิงสาวเรียวขาวยาวเดินมากอดว่านเจิ้งหาว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)