เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 306

ว่านเจิ้งหาวสบถคำด่าออกมา

เขากับสวี่ฉู่หมิงเป็นเพื่อนที่มีผลประโยชน์ร่วมกัน แต่ไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรที่มากไปกว่านั้น

“ได้ ในเมื่อนายไม่ให้เงินฉันสักแดง ก็ได้ เดี๋ยวถ้าฉันได้หุ้น 30% ของเฉินเย่กรุ๊ปแล้วจะไม่แบ่งให้นายเลย!”

สวี่ฉู่หมิงไม่สนใจว่านเจิ้งหาวแม้แต่น้อย เดิมทีเขาก็ไม่ได้กะจะรักษาสัญญาที่บอกว่าจะแบ่งหุ้นที่ได้มาจากเย่เฉินให้เขา

เดิมเขาวางแผนเอาไว้ว่าถ้าหากว่าได้หุ้น 30% มาจริงๆ ก็ว่าจะบิดพลิ้วไม่แบ่งให้สวี่ฉู่หมิง

เห็นได้ชัดเจนว่าระหว่างทั้งสองคนไม่ได้มีความเชื่อมั่นและมิตรภาพใดๆ ต่อกัน ก็ไม่แปลกหรอกที่สวี่ฉู่หมิงจะพูดจาตัดรอนน้ำใจกันแบบนี้

“ชิ แค่ห้าร้อยล้านเท่านั้น เสียไปก็ช่างเถอะ ขอแค่ฉันจัดการอุดปากคนที่รู้เรื่องไม่ดีของฉันพวกนี้ได้ เย่เฉินจะทำอะไรได้ พอถึงตอนนั้นก็ต้องยอมยกเงินหลายหมื่นล้านให้ฉันอยู่ดีไม่ใช่หรือไง?”

ในขณะที่กำลังคิดเพลินๆ นั้นเองว่านเจิ้งหาวก็มีคนโทรเข้ามา

ในเวลาเดียวกันนั้นเอง ณ ห้องเพรสซิเดนท์สูทของโรงแรม InterContinental ในเมืองเสินเฉิง

ฟากของเย่เฉินก็ยังมีคนมาฟ้องเรื่องของว่านเจิ้งหาวไม่ขาดสาย

คนพวกนี้ส่วนมากแล้วแต่งตัวปกปิดมิดชิด ด้วยไม่อยากให้คนอื่นรู้ว่าเขาเป็นใคร มีถึงขนาดที่เจ้าตัวไม่ยอมมาแต่จ้างคนอื่นมาแทน เพราะกลัวว่าหากว่านเจิ้งหาวรู้เข้าจะโดนล้างแค้น

ทว่าข่าวฉาวๆ ที่คนเหล่านี้รู้นั่น ถ้าไม่ใช่เป็นเพียงแค่ลมปากก็ไม่มีหลักฐานยืนยันอะไร หรือไม่ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร ไม่มากพอให้ว่านเจิ้งหาวล่มจม

ทันใดนั้นเองหวังเอ้อร์เชอก็รายงานมาจากด้านนอกประตู “คุณชายเย่ มีสาวสวยหุ่นดีมาครับ!”

เย่เฉินหันไปมองก็พบว่ามีสาวสวยสูง 172 ซม. เดินเข้ามาในห้อง ผู้หญิงคนนี้สวมรองเท้าส้นสูงทำให้หญิงสาวดูสูงขึ้นมากกว่าเดิม

หลิวเจิ้งคุนกล่าวถาม “คุณเองก็จะมาเล่าข่าวชั่วๆ ของว่านเจิ้งหาวเหรอ? คุณเป็นอะไรกับเขา?”

ผู้หญิงร่างสูงโปร่งคนั้นกล่าวต่อ “ฉันเป็นเด็กที่เขาเคยเลี้ยงค่ะ ว่านเจิ้งหาวนะเป็นคนไม่รักษาคำพูดเลย เขาเคยรับปากกับฉันว่าถึงจะเลิกกันไป เขาก็จะยกวิลล่าที่อ้ายฉินไห่ซานจวงให้ฉัน แต่ตอนนี้เขามีคนอื่น ไม่ชอบฉันแล้ว แต่เขายกกระเป๋ามาให้ฉันแค่ใบเดียว ไม่ให้วิลล่าฉันแบบที่รับปากเอาไว้!”

พวกเย่เฉินหัวเราะคิกคัก ผู้หญิงที่พวกเขาดูถูกกันที่สุดก็คือผู้หญิงหน้าตาสะสวย แต่เห็นแก่เงินจนยอมนอนกับผู้ชายแก่ๆ

นอนกับพวกเขาปีสองปี แล้วคิดว่าตนเองจะได้วิลล่าราคาหลายสิบล้าน?

ถ้าหากว่าโลกนี้มีเรื่องง่ายดายแบบนี้จริงๆ ผู้หญิงทั้งหมดก็คงไม่ต้องตั้งใจทำงานทำการอะไรแล้ว แค่ไปนอนกับพวกคนมีเงินเป็นอันใช้ได้!

เย่เฉินกล่าวถาม “คุณมีอะไรจะมาแฉให้ผมฟังล่ะ?”

ผู้หญิงร่างสูงโปร่งตอบคำถาม “เขาแอบเลี้ยงเด็กลับหลังเมียไม่นับเป็นข่าวฉาวหรอ?”

นี่ถือเป็นข่าวฉาวจริงๆ แต่ไม่ค่อยมีประโยชน์อะไร

ถ้าหากตอนนี้ว่านเจิ้งหาวเป็นเจ้าของบริษัทที่อยู่ในตลาดหลักทรัพย์ที่มีชื่อเสียง หรือไม่ก็เป็นดาราชื่อดัง

งั้นจะเท่ากับว่าปัญหาครอบครัวของเขาจะส่งผลกระทบต่อหน้าที่การงานแน่นอน

แต่ว่านเจิ้งหาวไม่ได้มีชื่อเสียงโด่งดังขนาดนั้น เขาเป็นแค่เจ้าของธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ที่ไม่มีชื่อเสียงอะไร

ต่อให้เขาโดนแฉเรื่องแอบเลี้ยงเด็ก ก็ไม่แสบไม่คัน ไม่มีผลอะไรกับชีวิตหรือหน้าที่การงาน

หลิวเจิ้งคุนกล่าว “ข่าวฉาวๆ ที่เราอยากได้คือข่าวทำนองที่ว่าว่าเจิ้งหาวทำอะไรผิด ข่าวที่สามารถทำให้เขาหวาดกลัว ของคุณใช้ไม่ได้ เอาตัวไป”

เมื่อได้ยินคำสั่งของหลิวเจิ้งคุนแล้ว หวังเอ้อร์เชอก็ยกมือไล่ผู้หญิงร่างสูงโปร่งคนนั้นไป

สาวสวยคนนั้นเหมือนไม่ค่อยพอใจ หล่อนโดนลากออกจากห้องไปพลางกล่าว “เรื่องบนเตียงไม่นับเป็นข่าวคาวเหรอ?”

เย่เฉินและพวกหลิวเจิ้งคุนระเบิดเสียงหัวเราะ ข่าวคาวที่ผู้หญิงคนนั้นบอก ไม่ใช่ข่าวคาวแต่เป็นเรื่องตลก

“เอาเงินให้หนึ่งหมื่น ถือเสียว่าเป็นรางวัลที่ทำให้พวกเราสนุกแล้วกัน”

เย่เฉินสั่งหวังเอ้อร์เชอ

ถึงแม้ว่าสาวสวยหุ่นดีคนนี้ไม่ได้แฉข่าวคาวอะไรที่มันจะทำให้อีกฝ่ายล่มจมได้ แต่ข่าวตลกๆ พวกนี้ก็ยังพอมีมูลค่าอยู่บ้างเล็กน้อย