เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 317
“สวี่ฉู่หมิง กล้านอนกับผู้หญิงของคุณชายเย่เชียวเหรอ! ยังกล้าพูดออกมาหน้าตาเฉย! เบื่อชีวิตแล้วสิ!”
หลิวเจิ้งคุนและซีกวาเดือดจนควันออกหู
ส่วนเย่เฉินเมื่อฟังจบ ก็ทนไม่ไหวเขาประเคนหมัดเข้าหน้าสวี่ฉู่หมิงทันที!
ผลัวะ!
เย่เฉินต่อยเข้าโครมจนแว่นตาของคนที่สูงวัยกว่าร่วงลงบนพื้น!
จากนั้นเย่เฉินก็คว้าเสื้อเชิ้ตอีกฝ่ายแล้วตะคอกใส่อีกฝ่ายอย่างดุดัน
“สวี่ฉู่หมิงไม่ไปลองส่องกระจกดูหน้าแย่ๆ ของตัวเองดูหน่อย หน้าตาห่วยๆ แบบนี้เนี่ยนะจะสวมเขาให้ผมได้? ไม่สำเหนียกตัวเองเลย ถุย!”
เย่เฉินไม่เชื่อที่เขาพูดว่าเคยนอนกับฉินหงเหยียนด้วยซ้ำไป
ถ้ามองจากในแง่ของเสน่ห์ที่มีกับเพศตรงข้าม ระหว่างพวกเขาสองคนแล้ว สวี่ฉู่หมิงสู้เย่เฉินไม่ได้แม้แต่ปลายนิ้ว
เหมือนกับผู้ชายที่ไม่ว่ายังไงก็ชอบผู้หญิงอายุ 18 ปี ผู้หญิงเองก็ไม่มีทางชอบผู้ชายแก่ๆ เหมือนกัน
บางทีพวกหล่อนก็คงจะชอบผู้ชายแก่ๆ ตอนยังเป็นสาววัยแรกแย้ม แต่พออายุ 30 หล่อนก็ชอบผู้ชายอายุน้อยร่างกายแข็งแรง
คิดไม่ถึงว่าสวี่ฉู่หมิงคนนี้จะโอ้อวดว่าตนเองสวมเขาให้เย่เฉิน ช่างไม่รู้จักประมาณตัวจริงๆ!
ไม่ใช่เย่เฉินดูถูกเขา แต่สวี่ฉู่หมิงไม่มีความสามารถนี้จริงๆ!
จะต้องมีสาเหตุอื่นที่สวี่ฉู่หมิงพูดไม่ได้แน่นอน!
และในตอนที่เย่เฉินอยากจะเค้นถามสวี่ฉู่หมิงนั้นเอง ทันใดนั้นเองก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น จากนั้นก็มีตำรวจในเครื่องแบบสองคนเดินเข้ามา
“พวกคุณทำอะไรกัน ทะเลาะวิวาทกันเหรอ รีบหยุดเลย!”
ตำรวจเห็นเย่เฉินคว้าคอเสื้อสวี่ฉู่หมิงก็รีบตะโกนห้าม
ซีกวารีบร้อนเดินมาแล้วหัวเราะ “มิได้ครับ มิได้ พวกเขาสองคนหยอกล้อกัน ไม่ได้วิวาทกันครับ”
เย่เฉินรู้ว่าในเมืองเสินเฉิง ไม่ว่าจะเส้นสายหรือว่าคอนเนคชั่น เย่เฉินไม่อาจสู้กับสวี่ฉู่หมิงได้เลย
วันนี้หากว่าจะดึงดันเอาชนะอีกฝ่ายเกรงว่าไม่ใช่เรื่องง่าย
ดังนั้นเย่เฉินถึงยอมคลายมือปล่อยอีกฝ่าย จากนั้นก็ก้มตัวลงไปเก็บแว่นตาของอีกฝ่ายที่หล่นลงบนพื้นขึ้นมา
“ชิ” สวี่ฉู่หมิงแค่นเสียง เมื่อเห็นเย่เฉินยอมก้มลงไปเก็บบุหรี่ให้เขาแต่โดยดีก็รู้เลยว่าอีกฝ่ายยอมอ่อนข้อให้เขาแล้ว!
แต่ไม่มีใครสังเกตเห็นเลยว่าตอนที่เย่เฉินก้มลงไปเก็บแว่นตานั้น มือขวาของเขาแอบล้วงเครื่องดักฟังที่มีขนาดประมาณเมล็ดถั่วเขียวในกระเป๋าเสื้อซ้ายซ่อนไว้ในง่ามนิ้ว
เย่เฉินเป็นฝ่ายสวมแว่นตาให้สวี่ฉู่หมิง จากนั้นยังแสร้งช่วยจัดสูทให้เขา แต่ความจริงแล้วเขากำลังแอบใส่เครื่องดักฟังที่มีขนาดเล็กที่สุดในโลกเข้าไปในกระเป๋าเสื้อสูทของอีกฝ่าย
จากนั้นเย่เฉินก็กล่าวพลางระบายยิ้ม “คุณตำรวจครับ ผมแค่หยอกคุณสวี่เท่านั้นเอง”
และตอนนี้เย่เฉินก็เป็นฝ่ายกุมความผิดของลูกสาวสวี่ฉู่หมิงเอาไว้ ดังนั้นเขาย่อมไม่กล้าพูดว่าเย่เฉินทำร้ายร่างกายเขา
สวี่ฉู่หมิงตอบ “เย่เฉิน ฉินหงเหยียนเลือกแล้ว อย่างไรเสียนายก็เป็นถึงประธานบริษัทในตลาดหลักทรัพย์ เป็นคนใหญ่โตโด่งดังในวงการธุรกิจ หวังว่านายจะรู้ตัว อย่าทำพฤติกรรมเหมือนเด็กแบบนี้เลย!”
พูดจบสวี่ฉู่หมิงก็หันมองตำรวจทั้งสองคนแล้วกล่าว “คุณตำรวจครับ ต้องขอบคุณทุกท่านมากนะครับ เราไม่เป็นอะไรแล้วครับ ผมกลับไปพร้อมพวกคุณแล้วกัน”
หลังจากที่สวี่ฉู่หมิงเดินกลับไปกับตำรวจแล้ว ซีกวาก็สาวเท้าเดินไปหาเย่เฉิน “คุณชายเย่ ตอนนี้จะทำยังไงดี? สวี่ฉู่หมิงนี่ฉลาดเป็นกรด มีคนจำนวนตั้งมากคอยปกป้องเขา คราวหน้าเราสองคนน่าจะจับเขาไม่ได้แล้ว”
เย่เฉินกล่าวเสียงเรียบ “จับเขามาก็ไม่มีประโยชน์หรอก เขาไม่มีทางบอกความจริงกับฉัน แต่ฉันแอบหย่อนเครื่องดักฟังลงไปในกระเป๋าสูทเขา อีกเดี๋ยวเขาจะบอกฉันเอง!”
เย่เฉินเชื่อว่า จิ้งจอกเฒ่าแบบสวี่ฉู่หมิงต่อให้เค้นถามยังไงเขาก็ไม่มีทางพูดแน่ๆ
ไม่สู้แอบฟังเขาดีกว่า แบบนี้อาจจะได้ความจริงมากกว่า!
หลังจากนั้นเย่เฉินและพวกหลิวเจิ้งคุนต่างก็กลับไปพักผ่อนที่ห้อง เย่เฉินจัดแจงเปิดโปรแกรมของเครื่องแอบฟังในคอมพิวเตอร์ แล้วใส่หูฟังเพื่อเริ่มดักฟังสวี่ฉู่หมิง!
“เกล็ดหิมะโปรยปราย ลมวสันต์พัดผ่าน ผืนฟ้าที่เวิ้งว้าง”
อีกฝ่ายตอบ “ก็บอกไปว่าเราสองคนรำลึกอดีตกัน แล้วเผลอใจนอนด้วยกัน แล้วเธอเลยขอเลิกกับเขา ”
ฉินหงเหยียนแหวทันที “เราไม่ได้ทำอะไรกันชัดๆ ทำไมคุณต้องพูดแบบนั้น?”
สวี่ฉู่หมิงตอบ “ถ้าฉันไม่พูดแบบนี้ เขาจะยอมถอดใจเรื่องเธอได้ยังไง?”
ฉินหงเหยียนซักต่อ “แล้วเขาเชื่อไหม?”
สวี่ฉู่หมิงส่ายหน้า “ไม่สิ แถมยังต่อยฉันอีกหนึ่งหมัด บอกว่าฉันไม่มีปัญญาจะสวมเขาให้เขาได้ ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงได้มั่นอกมั่นใจอะไรขนาดนี้!!”
ฉินหงเหยียนอดหัวเราะไม่ได้ หญิงสาวอธิบาย “เพราะว่าเมียเก่าเขาเคยนอกใจเขา หลอกลวงเขา ดังนั้นตอนที่ฉันกับเขาคบหากันเคยให้สัญญากับเขาเอาไว้ว่าจะไม่มีทางหลอกลวงเขา ถ้าฉันทรยศเขาจริงๆ จะเป็นฝ่ายสารภาพกับเขาเอง เขาเข้าใจนิสัยฉัน ถ้าหากว่าเป็นเพราะเรื่องนี้จริงๆ ฉันคงบอกเขาไปนานแล้ว”
สวี่ฉู่หมิงเข้าใจทุกอย่างทันที “ที่แท้ก็เพราะสาเหตุนี้”
ฉินหงเหยียนเห็นสีหน้าของอีกฝ่ายเขียวคล้ำไปน้อยๆ “เดี๋ยวฉันประคบน้ำแข็งให้แล้วกัน”
สวี่ฉู่หมิงตอบ “อืม”
ฉินหงเหยียนนั่งประคบน้ำแข็งบนใบหน้าสวี่ฉู่หมิงให้เขาบนโซฟา สวี่ฉู่หมิงมองหญิงสาวเงียบๆ ก่อนจะกล่าว “หงเหยียน ได้ยินมาว่าโม่โม่วางยาเธอ ตอนนี้ไม่เป็นอะไรแล้วใช่ไหม?”
ฉินหงเหยียนตอบ “ไม่เป็นไรแล้วค่ะ”
สวี่ฉู่หมิงผ่อนลมหายใจยาว “เฮ้อ นังหนูคนนี้เลอะเลือนจริงๆ เธอว่าถ้ามีวันนั้นเย่เฉินไม่โผล่ขึ้นมาให้ทันเวลา เธอโดนหมอนั่นข่มขืน จะทำยังไง? แต่ว่าหงเหยียน ต่อให้เกิดเรื่องนี้จริงๆ ฉันก็จะแต่งงานกับเธออยู่ดี”
เย่เฉินที่กำลังแอบฟังอยู่ก็ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันพึมพำ “ตาแก่สวี่ฉู่หมิงปลอบสาวเก่งจริงๆ นะ! คิดว่าทำแบบนี้จะเหมือนรักหงเหยียนมากเลยล่ะสินะ? คิดว่าจะมองข้ามเปลือกนอกทั้งหมดได้หรือไง? เรื่องนี้มันไม่ได้เกิดขึ้นจะพูดยังไงก็ได้ทั้งนั้น!”
เย่เฉินไม่รู้เลยว่าคำพูดนี้ของอีกฝ่ายทำให้หญิงสาวซาบซึ้งใจหรือไม่!
จู่ๆ เขาก็ได้ยินเสียงของสวี่ฉู่หมิงดังขึ้นอีกครั้ง
เขากล่าวว่า “หงเหยียน ขอฉันจูบเธอได้ไหม?”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)